Restflits 28 maart 2018

Vandaag in de Restflits:
– Vivenz 10?
– NoMore update
– Lentekriebels
– Wat nog Rest

Vivenz 10?

Vraagteken? Hoezo?
Ja… Dat is de vraag. 😉
Nou… heel misschien voel je ‘m al aankomen.
Normaal schrijf ik elke week na de maandag even een ‘Flits’ waarin ik in ieder geval weer over de cursus bij Vivenz bericht (‘Werken met Eigen Ervaring’) waar ik nu al 9 lessen van heb bijgewoond, steeds op maandag.
Helaas… De 10e keer heb ik verstek moeten laten gaan.

In mijn laatste ‘Flits’, van afgelopen zaterdag en zondag, kwam ik al een beetje ‘warrig’ over en dat schreef ik ook.
Ik voelde niet goed; vooral in m’n hoofd.
Eigenlijk kwam het zondagavond opzetten. Duizeligheid, acute vermoeidheid…
Ik voelde gewoon opeens belabberd.
Net nadat ik eten had gemaakt ging het draaien voor m’n ogen en moest even gaan rusten op de bank. Waar ik dus spontaan een paar uurtjes heb geslapen…
Daarna naar bed, waar ik geheel niet in slaap kon komen.
Weer hoofd vol (warrige) gedachten, bijna hoofdpijn, vreselijk gerommel in m’n darmen…
Het ging niet goed en maandagmorgen stond ik vroeg op, toch met de gedachten naar Vivenz te gaan maar omdat ik nauwelijks normaal uit m’n ogen kon kijken en alle kanten op tolde, leek me dat niet verstandig.
Ik heb me dus maar ziek gemeld.
Daar heb ik altijd een hekel aan want het zijn niet zo veel lessen (totaal 14) en je mist dan toch weer een essentiële dag.
Maar goed, kan iedereen wel eens overkomen natuurlijk…
Meer nieuwsgierig was ik eigenlijk wat er met me aan de hand kon zijn.
Darmproblemen (beetje diarree…), duizeligheid… Waar komt dat vandaan?
Dinsdag zou ik een vaste afspraak hebben bij mijn huisartsenpraktijk vanwege de voortgang rond mijn onderzoek vanwege de cholesterol en bloeddruk dus zou dan meteen vragen of het mogelijk ook aan de nieuwe medicijnen kan liggen die ik nu slik.
Maar natuurlijk… De wet van Murphy…
De praktijk belde maandagmiddag af omdat de dame in kwestie ziek was…
Ik zou natuurlijk altijd een afspraak kunnen maken met de normale huisarts als het niet zo goed gaat met me.
Ik gaf aan dat dan liever de volgende dag wel even te bekijken, hoe ik dan voel.

Eigenlijk knapte ik in de loop van maandagmiddag al wel weer op.
Als ik me rustig hield, waren de duizelingen weg en m’n darmen kwamen ook langzaam tot rust.
Van maandag op dinsdag heb ik na dagen eindelijk weer een prima nachtrust gehad!
Ik stond gisteren dus op met een gevoel van: “Yes!”

Ik moest dan niet zoals gepland naar de huisartsenpraktijk maar dat was dan gelukkig ook niet nodig.
Wel had ik ook een afspraak staan met mijn ‘Hoopvolle’ behandelaarster.
Daarover meer in:

NoMore update

Mijn fysieke instorting leek dan van korte duur te zijn geweest.
Mentaal rommelt er echter nog van alles in m’n hoofd…
Ik ben de laatste weken best weer flink aan het piekeren over van alles en nog wat en ik heb last van de ‘lentekriebels’… Daarover straks iets meer.
Maar ik had ook even het idee of ik mijn gezondheid niet weer zelf aan het beïnvloeden was geweest…
Ik heb het er weken niet meer over gehad.
Mijn persoonlijke actie: ‘NoMore’ waarbij ik probeer dus niet meer aan de sterke drank te komen.
Deze schijtluis is ‘vergeten’ te vertellen dat dit al weer enige weken mislukt is.

Jawel… Ik hoor jullie al weer: “Stommeling!”, “Klootzak!”, “Lamstraal!” en verzin nog maar wat krachttermen.
Dank je mensen! Je hebt helemaal gelijk.
Want het ging zo goed!
Ongeveer 3 maanden volledig vrij van sterke drank!
Ok… Op een klein ‘nieuwjaarsfeestje’ na…
Maar zo net na mijn verjaardag, eind januari, toen is het weer omgedraaid.
Nog ja… Nog geen 180 graden… Laten we zeggen… 90.
Het begon ermee dat ik op mijn verjaardag door geen mens werd gefeliciteerd dan alleen in de vele reclamemailtjes.
Hierbij doel ik niet op de (sociale) media want ik heb het daar expres uit staan omdat ik het op zich ook absoluut niet belangrijk vind. Elke dag kan een mens wel vieren dat ie nog leeft, zeker als je voelde zoals ik voelde geruime tijd.
Ook mijn kids had ik wel eens gezegd: “Ach die dag… Forget it.”
Maar toch…
Dat had ik allemaal gezegd in de jaren dat ik ook echt zwaar klote voelde en ik eigenlijk mezelf geen jaar meer erbij gunde!
Juist nu ik dit jaar weer ben begonnen met nieuwe moed en toch weer nieuwe wensen om verder te gaan… en ik op zich trots was om dit keer serieuzer bezig te zijn met mijn ‘verslaving’, had ik toch…
Gewoon even zo’n appje… “Happy B-Day…” meer niet.
Niks geen handje, knuffel… Da’s wat lastig over internet. 😛
Maar nee. Echt helemaal niks.
Toen besloot ik om mezelf te feliciteren omdat ik toevallig (?) ook nog eens mijn favoriete zwarte label in de aanbieding zag staan van die vent die maar door blijft lopen… 😉
Tja…
Toen was het gebeurd.
Daarna vond ik het eigenlijk wel weer een ‘beetje normaal’ om elke dag weer een borrel te drinken. Of twee.
Nee, absoluut niet zo veel als ik afgelopen jaar dagelijks dronk!
Toen was het simpelweg dagelijks gemiddeld een halve liter!
Nu haal ik een derde nog niet en drink ook niet van ‘s-morgens vroeg tot ‘s-avonds laat…
Het lichaam krijgt dus dagelijks een flink aantal uurtjes om zich te ‘ontgiften’ en samen met een voor mij normaal eetpatroon, voel ik me er prima bij.

Het HELPT me tevens bij mijn opgelaaide warrige gedachten die me echt verschrikkelijk dwars zitten. Sommigen nemen dan maar weer een ‘rustgevend pilletje’ maar ik haat medicijnen die m’n emoties afvlakken… De alcohol schept bij mij rust. Haalt de scherpe randjes ervan af. Dat heeft mij dus al jaren geholpen in tijden dat ik het niet meer zag zitten.
Maar ja… Dat heeft me ook dieper in die put naar beneden gebracht.

Gisteren bij ‘De Hoop’ heb ik dit uiteraard allemaal gezegd.
Ook dat ik er op zich niet blij mee ben.
Want het ging toch eigenlijk zo goed?
Deed het beter dan in jaren?
Maar ja…
De weg omhoog duurt lang. Misschien niet langer dan ik redelijkerwijs kon verwachten maar toch soms te lang naar mijn zin en wens!
De cursus bij Vivenz is goed voor me.
Ik leer daar wat van maar vooral leert het me nog meer in mezelf te geloven en te vertrouwen. Want er zijn zo veel meer mensen met problemen. Mensen die in bepaalde situaties zitten waar ze dachten nooit meer uit te kunnen komen.
Wat met de juiste hulp op het juiste moment en een beetje eigen overgebleven wil en levenslust wel altijd kan.
Het kan moeilijk zijn… Veel energie kosten… Maar eenmaal uit die put levert het ook weer iets op: meer licht en nieuwe energie!
Maar toch… Weer die klote dwanggedachten, twijfels, onzekerheden…
Het is nog geen depressie en gelukkig werkt de komst van het voorjaar mee en de weer langer wordende dagen…
Hoewel…
Met het koude voorjaar tot nu kom ik dus veel en veel minder buiten dan zou moeten…
Maar goed. Die gedachten dus…
Die brengen me soms bijna tot waanzin.
En dan is die ‘borrel’ toch weer mijn enige en beste vriend…

Natuurlijk leg ik me er niet klakkeloos bij neer en laat ik het hierbij.
Want ook al voel ik nu goed, zullen mijn organen nog niet opnieuw te grote klappen krijgen en eet en drink ik verder heel normaal…
Ik zei het bij ‘De Hoop’ ook al:
Inmiddels heb ik er nu wel een beetje ervaring mee. Ik hoef nu nog maar 1 stap verder te gaan en het gaat weer helemaal fout. Dan ga ik namelijk over de grens dat het me nog iets doet. En heb ik steeds meer nodig om goed te voelen… Tot ik er weer helemaal van afhankelijk ben.
Die ene stap is natuurlijk weer dichtbij.
En zo ver wil ik niet gaan.
Ik zei daarom te hopen dat het weer eindelijk eens opknapt en ik vaker naar buiten ga om bijvoorbeeld de tuin weer een beetje op te knappen maar ook om te gaan wandelen.
Iets wat ik MOET doen om mijn krakkemikkige benen in beweging te houden en om af te vallen… Want sinds ik weer zo ‘goed’ voelde, normaal ben gaan eten maar minder ben gaan bewegen door die verrekte beperkingen… ben ik meer dan 10 kilo aangekomen… 😛

Maar naast iets meer gezonder bezig zijn, hoop ik natuurlijk toch dat er straks als de cursus bij Vivenz is afgelopen nog meer komt daarna…
Wat weet ik dus nog niet. En ik denk ook niet dat het iets van ‘werk’ kan gaan betekenen want een opleiding volgen… Dat is niks voor mij. Nu in ieder geval nog niet.
Maar dat ik meer wil gaan doen met mijn ervaringen…
En dat ik daar dan zelf alleen maar NOG beter van kan worden…
Dat weet ik eigenlijk wel zeker.
En dan weet ik ook zeker dat de behoefte om te drinken af zal nemen.

Mijn ‘hoopje’.
Zei ik tegen mijn ‘Hoopvolle’ behandelaarster.
Gelukkig begrijpt ze het helemaal en mocht ik voelen dat ik het toch niet trek zoals het nu gaat, dan kan ik altijd aan de bel trekken. Anders spreek ik haar over een maand weer.

Hier zal ik de lezers wel iets vaker weer op de hoogte houden van mijn gevoelens…
Bijvoorbeeld:

Lentekriebels

Zoals ik dus al schreef: ik heb de laatste weken erg veel last van mijn gedachten.
Allemaal ‘flitsen’ op zich van de dingen die er gebeuren; in de wereld, in de sociale media, het nieuws, om me heen … maar natuurlijk vooral IN mezelf.
Mijn warhoofd laat me niet los op sommige momenten.
Als ik die dan nog snel en gevat kan omzetten in een leuk stukkie tekst in deze blog dan ben ik meestal wel gered. Zoef! Dank u uitlaatklep!
Maar soms lukt dat niet goed.
Zeker niet als je eigenlijk zou willen uitschreeuwen:
“HEE! Ik ben geil! Jij ook?”
Daar kan ik zeker aan tafel in ‘DWDD’ niet mee aankomen. 😉
Maar zeg nou zelf…
Wat kan ik daar hier mee?

Wie mij nu een beetje heeft gelezen in deze blog begrijpt het en van een aantal ‘volgers’ weet ik ook wel dat ze weten hoe ik een beetje in elkaar zit.
Niet voor niets haal ik toch regelmatig het thema ‘seksualiteit’ er bij.
Vanaf mijn jeugd is dit een ‘rode draad’ in mijn leven en ben ik op een of andere manier met erotiek bezig geweest… omdat ik dat gewoon fijn vind…
Werken met (naakt-)modellen in mijn eigen modellenbureautje, bezoeken aan Amsterdam (de bekende ‘rode’ plekjes), websites over seks… Ik ben daar eigenlijk altijd wel mee bezig geweest. Dat heb ik ook in mijn herstelverhaal, waar ik het onlangs nog over had, over gehad.
Het heeft iets te maken met ‘libido’.
En dat schijnt bij mij nu eenmaal aanwezig te zijn en met tijd en wijle wat aan de hoge kant…
Da’s echt shit!
Waarom? Seks is toch mooi op zich?
Ja natuurlijk!
Maar in je eentje is dat natuurlijk lang niet zo mooi dan met een fijne partner die daar ook wel zin in heeft.
En sinds ik weer alleen ben, heb ik daarom best wel een aantal periodes dat ik daar last van heb. En de lente… Is zo’n periode.
Blijkbaar ben ik niet alleen een soort van ‘hooggevoelig’ waardoor ik snel bepaalde indrukken binnen krijg en emoties, maar ook gevoelig voor de natuur wanneer het ‘alle-vogels-leggen-een-ei’-seizoen zich aankondigt.
Echt waar!
Nu is het verder in het jaar gewoon wisselend… Soms heb ik ergens ‘zin’ in, vaker niet…
Er moet maar net een aanleiding zijn natuurlijk, of een opkomend gevoel.
Ik stimuleer het echt niet bewust door hele dagen porno te kijken of zo!
Het komt gewoon wanneer het komt.
Maar in de periode maart-mei is dat bij mij best wel sterk.
En dat is natuurlijk leuk als je daar wat mee kan, maar als alleenstaande ‘kluizenaar’ kan je daar vrij weinig méér mee dan juist nu maar een zooitje domme porno langs laten komen en jezelf ‘behelpen’…

Ik zeg het nu allemaal eventjes makkelijk maar zo makkelijk is dat eigenlijk niet voor mij.
Misschien dat het ‘herstelverhaal’ me ook hierin wat verder open heeft gemaakt…

Zoals je weet ben ik nu de laatste tijd niet meer zo erg op m’n best.
Ik was al nooit zo goed in het leggen van (nieuwe) contacten maar sinds ik die nieuwe beperkingen heb aan m’n benen, blijf ik nog vaker liever in m’n ‘bunker’ zitten dan dat ik eens ga proberen ‘lekker naar buiten en ‘uit’ te gaan’.
Dus tja…
Rijke gasten zoeken het dan nog in de richting van ‘sekswerk’…
En eerlijk gezegd heb ik dat ook gedaan in de jaren 2015 en 2016, toen ik me nog redelijk normaal kon bewegen en ik van mijn WW nog wel iets kon sparen.
Een paar heerlijke feestjes meegemaakt waar ik even op ‘vooruit’ kon.
Maar dat zit er nu allemaal ook niet meer in.
Pure frustraties dus…

Dan kan ik dat allemaal met m’n verstand wel opgeven; ik ben nu eenmaal op een leeftijd dat het ‘afgelopen’ moet zijn…
Maar mijn gevoel weigert dat te accepteren.
Dus ja…
Op zo’n moment lust ik ook wel weer een extra slokje want je weet…
Seks en (te veel) alcohol gaan niet goed samen.
Meestal dempt het mijn te sterke gevoelens inderdaad wel weer.
Tot de volgende dag… 😛

Nou…
Ondanks dat ik verschrikkelijk uitkijk naar echt mooi en warm voorjaarsweer en ik zeker ga genieten van de zon, als die daar dan eindelijk eens is om in te gaan vertoeven, hoop ik ook dat het voorjaar snel voorbij is. Wat die ‘kriebels’ dan betreft natuurlijk!
Dan kan ik tenminste weer een beetje beter ‘rustig’ blijven als ik schaars geklede dames op TV of zelfs buiten op straat zie… 😉

Lentekriebels

Wat nog Rest

Eigenlijk had ik nog iets willen schrijven over ontwikkelingen rond Matthijs van Nieuwkerk en een artikel wat ik vandaag las over het ‘Basisinkomen’ maar ik denk dat ik nu wel even genoeg geschreven heb.
Via de ‘sociale media’ raak ik tijdens het schrijven van deze ‘Flits’ aan de praat met iemand die ik ooit eens heb ontmoet en die wel heel erg toevalligerwijs nu een uitgebreid stuk had gepost over het delen van ‘ervaringen in de GGZ’…
Ik heb nu heel erg veel gevoelens geuit die ik heb deze dagen en ik heb een gevoel dat ik daar nog wel wat bij ga krijgen. Wie zal het zeggen…

‘Kriebel’ voorzichtig in deze tijd…
Tot de volgende Restflits! 🙂

Dit bericht is geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Persoonlijk, Seksualiteit met de tags , , , , , . Bookmark de permalink.

6 reacties op Restflits 28 maart 2018

  1. Anne schreef:

    Ik heb even het een en ander gemist vermoed ik – want ook hier speelt er nog ‘van alles’ een rol. Om nu ALLE ups en downs te delen bevalt me (ook) niet, dus ik snap ook dat je het een aantal weken hebt aangezien voor je weer uit de ‘drank kast’ bent gekomen. En eigenlijk scheer ik je libido over hetzelfde kammetje – gezien beide een manier zijn van ‘vullen’ met externe zaken, afleiding zoeken/vluchten in externe prikkels. Ik wil niet al te hard de Freud gaan uithangen -seks is inderdaad een ‘normale’ zaak (of ja.. als je er toegang toe hebt iig)- maar vaak zijn zulke gedachten/drang ook een teken. Zoals je al aangeeft is het in je hoofd erg warrig. Seks en drank/middelen creëren tenminste een rechte lijn in de wirwar. Maar is die rechte lijn ook het rechte eind…?

    • johnvanderest schreef:

      Gemist? Nou ja, wat ik deel hier op deze blog kan je altijd later nog teruglezen natuurlijk. Je hoeft me niet ‘dagelijks’ te volgen om iets te missen… 😉

      Je reactie moest ik heel even laten bezinken.
      Want je kaart wel iets aan…
      Namelijk dat in mijn geval mogelijk drank en mijn libido “over hetzelfde kammetje geschoren kunnen worden”. Als zijnde beide een soort van vluchtgedrag.
      In het geval van de drank ga ik daar uiteraard geheel in mee.
      Hoewel ik het ‘verstandelijk’ nog wel eens als ‘mijn medicijn’ wil benoemen…
      Blijft het natuurlijk een vlucht uit een gevoel wat ik onprettig vind.
      Maar mijn libido is een gevoel… Dat komt van binnenuit. Niet van buiten!
      En als je weet dat ik al zo ongeveer vanaf mijn 11e jaar gedachten/drang naar seks had…
      Was dit dan altijd al een vlucht?
      Dat kan ik me in al mijn krakende hersens niet voorstellen.

      De wirwar is natuurlijk mede ontstaan uit diverse frustraties waarvan dit genoemde een belangrijke was en is, omdat zo’n beetje heel m’n leven aanwezig.
      Maar dan zie ik de drang van het libido toch iets meer natuurlijk om bij die rechte lijn te behoren dan veel andere factoren die de wirwar veroorzaken.

      Maar misschien… En nu begeef ik me op glad ijs en chargeer ik…
      Juist diegenen die kunnen beschikken over middelen… (drank/drugs/seks) kunnen dat ook gebruiken om zichzelf te helpen in hun wirwar van vele (andere) factoren.

      Kunnen we het nog volgen? 😉

      • Anne schreef:

        Ja hoor 😉 Maareh.. stel dat je genoeg seks hebt, zou het dan ook gevoelsmatig genoeg zijn? ben je verzadigbaar of blijf je gefrustreerd? Blijf je het opzoeken?

        Drank en dergelijke gebruik je ook door een drang die van binnen komt, dus wat is nu het verschil?

        Dat je drank kan kopen en seks niet (tenminste.. als je op n budget zit)?

        Dat je van jongs af aan die gedachten hebt en de neiging is natuurlijk, -dat het zo’n grote rol (blijft) spelen mijns inziens niet. Je behaalt er een bepaalde zekerheid in, schept duidelijkheid – en een groot deel van de gedachten, drang en nieuwsgierigheid neemt af.

        Waarom vluchten jouw gedachten dan toch die richting op? Vanwaar die onhoudbare behoefte? In plaats van fappend door het leven te gaan en nooit echte voldoening te vinden kan je dus ook uitzoeken waarom dit voor jou zo’n punt is. Vandaar dat ik het een vlucht noem 😉

        • johnvanderest schreef:

          Toen ik ‘in relatie’ was en er nog geen problemen waren, had ik genoeg…
          Pas toen de relatie weer problemen gaf, werd het weer een frustratie.

          Als je honger hebt… Zoek je naar eten.
          Als je geil bent… Tja, vergeet het maar…
          Daar vergelijk ik het wel eens mee.
          Alles kan uitpakken in excessen (waar TE voor staat) maar geheelonthouding van natuurlijke behoeften lijkt me niet goed…
          En ik sprak juist over een verhoging rondom deze periode wat het ‘natuurlijke’ voor mij alleen maar bevestigt.

          Hoewel de neiging naar drank ook genetisch kan zijn… Heb ik ook wel ontdekt.
          Maar ook hier lijkt dit naar het aanwezig zijn van externe frustraties uit de hand te kunnen lopen, of niet…
          Dit zie ik dan toch als ‘niet natuurlijk’ omdat het niet door de echte natuur beïnvloed wordt maar echt alleen maar van binnenuit.

          • Anne schreef:

            ’t is en blijft ingewikkeld.. Ik begrijp wat je bedoelt – maar aan de andere kant: Honger (denken te) hebben en daadwerkelijk voeding nodig hebben zijn ook twee verschillende zaken ;).. Mijn punt is; houdt het in de gaten en wie weet – is die ‘craving’ ook op een andere manier te stillen 🙂

  2. Pingback: Het gaat goed… met mijn gemoed! | De Rest van het Avontuur

Geef een reactie