Restflits 15 maart 2018

Vandaag in de Restflits:
– Vivenz 8 en… De Rest
– John van de Rest – DAT BEN IK!
– TV-malaise: mollen vangen, eilanden schoonvegen en nog meer seks
– Wat nog Rest

Vivenz 8 en… De Rest

Het is een beetje ‘rustig’ deze week op deze site, zo zal misschien een oplettende lezer hebben gedacht. Dat klopt. Eerlijk gezegd heb ik weer zo’n ‘writer’s block’ waarin ik verkeer. Best wel veel (te veel?) gedachten en ideeën maar ik krijg het er niet uitgeperst.
Misschien is ook… Vivenz wel een beetje schuldig aan die gedachten…
Vandaar ook dat ik hiermee begin onder de kop van ‘Vivenz’.

Vorige week schreef ik nog wel dat ik onder de indruk was van de onverwachte gast, waarvan ik net nog het uitgebreide artikel in het AD had gelezen.
Dat artikel heb ik dus in mijn laatste blogartikel wat hierover ging geplaatst.
Ik heb daar goede reacties op gehad.
Niet allemaal zichtbaar in deze blog maar ook via directere wegen.
Eigenlijk zien mensen die mij (een beetje beter) kennen mij ook wel als iemand die zo ‘makkelijk’ kan praten en schrijven dat die zijn bijzondere ervaringen wel zou mogen en kunnen delen. En misschien zelfs… moeten…
Nou… MOET niks natuurlijk maar dat was ook wel mijn doel toen ik aan de cursus begon.
Om iets met die verdraaid zware rugzak te doen.
Niet alleen maar leeg kieperen en proberen weer verder te kijken.
Afgezien dat ‘leeg kieperen’ van zo’n rugzak gewoon onmogelijk is, lijkt me dat steeds minder logisch. Want ik zie… lees… ervaar… weet… gewoon dat er zo veel meer mensen zijn die ‘dingen’ meemaken. Ervaren. En daarin vast komen te zitten.
Soms geen kant meer op (denken te) kunnen.
Zo zat ik ook, nog helemaal niet zo lang geleden…
En omdat ik dacht dat deze zandkorrel vanzelf wel zou uitsterven in dat drijfzand – omdat er toch absoluut geen hond het boeit dat ik uitsterf – heb ik het er evengoed maar bij gelaten.
Maar toen realiseerde ik me ook dat ik de afspraak had staan om de volgende les
(Vivenz 9) mijn ‘herstelverhaal’ te vertellen.
Toen voelde ik een groot probleem. HELP! PANIEK!
Ooit had ik namelijk wel eens het voornemen om toch een keer te proberen een boek te schrijven. Ik heb volgens mij zelfs nog een inleidend Word-documentje staan waarin ik ben begonnen wat hoofdpunten op te schrijven waarover het allemaal moet gaan.
Zelfs de werktitel was er al… ‘Een apart leven’.
Maar een boek? Oef… Dat is wel iets anders dan een column of zelfs essay.
Zoiets kan ik nog wel doen in bijvoorbeeld een aantal uren van één dag.
Een boek zou ik wel moeten verspreiden over dagen… weken… maanden…!
Maar als ik echt ongeveer alle (voor mij) belangrijke aspecten uit mijn leven zou willen benoemen… dan zou het echt een boek worden!
Achteraf gezien vind ik namelijk alles belangrijk omdat alles me heeft gemaakt tot wie ik nu ben.
En dan praat ik niet over details zoals de dag dat ik heb leren fietsen…
De dingen die in mijn hoofd komen en voor mij van belang zijn, stellen wel wat meer voor. En omdat vrijwel alles weer gevolgen had voor het vervolg in mijn leven…
Is het heel moeilijk om mijn ‘levensverhaal’ korter te vertellen dan in boekvorm.
Een ‘herstelverhaal’ is bij de meeste mensen ook een soort levensverhaal.
Want hoe zijn ze zo terecht gekomen (in hun ‘dal’, ‘put’, probleemsituatie, aandoening) en wat is belangrijk geweest voor hun herstel. Daar gaat het om.
Ook omdat de ‘ervaringsdeskundige’ dus uit ‘eigen ervaring’ moet kunnen vertellen dat er in principe altijd ‘herstel’ mogelijk is.
Je kunt dan moeilijk gaan vertellen dat je leven zo ontiegelijk kut was en is en dat het nooit meer goed komt… 😉
Maar goed… Mijn herstelverhaal dus! My life on a plate! Oepsie…
Dat wordt een stevige maaltijd als ik niet uitkijk.
Want het mag ongeveer maar maximaal 10 – 15 minuten duren.
Onmogelijk! Dacht ik meteen.
Wat wil ik vertellen? Wat laat ik weg?
Nou ja, je begrijpt dat ik na maandag weer vol schoot met gedachten toen ik eraan herinnerd werd dat ik aanstaande maandag aan de beurt ben.

Gelukkig had ik toevallig dinsdag ook nog een gepland evaluatiegesprek met de cursusleidsters, om te kijken hoe ik zo halfweg gevorderd ben, hoe ik er nu in zit en of ik nog wel op m’n plek ben daar… 😛
Nou dat laatste is gelukkig wel het geval.
Hoewel ik het zelf veel minder voel, zien ze me daar goed meedoen en ik voeg zeker wat toe aan de groep.
Ik heb meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om te vragen wat zij ervan denken waar mijn herstelverhaal voornamelijk over zal moeten gaan, om het niet te lang te maken.
Er is een bepaald aspect van mijn leven wat een dikke rode draad is geworden en gebleven en wat wel heel erg veel heeft bepaald hoe ik in het leven sta, vooral op relationeel gebied.
Dat aspect is feitelijk nog onbenoemd.
Ze gaven aan dat het misschien voor mij belangrijk is om dit juist nu te benoemen.
Deels om er dan eindelijk een eerste stap mee te maken buiten de ‘spreekkamers’ van behandelaars en deels om te proberen mezelf voor anderen meer open te zetten.
Mede dankzij hun positieve advies heb ik dit dan ook gedaan.
Gisteren heb ik versie 1.0 van mijn herstelverhaal geschreven.
Ruim 6 A4-tjes… 😛
Ok, niet te klein lettertype anders kan ik het moeilijk oplezen…
Maar ik vrees dat ik nog zal moeten schrappen…
Hoewel ik nu al bepaalde punten heb weggelaten.

Nou… Nog werk aan de winkel de komende dagen maar de basis staat er gelukkig al.
Je begrijpt nu waarschijnlijk wel waarom ik de komende dagen dus weinig meer zal schrijven in deze blog… 😉

John van de Rest – DAT BEN IK!

In veel van mijn artikelen schrijf ik ook altijd dat iedereen vrij is om te reageren.
Graag zelfs!
Soms zijn het onderwerpen die eenvoudig tot een discussie kunnen leiden.
Want hoewel het natuurlijk mijn blog is en ik mijn visies beschrijf, is een fijne discussie nooit verkeerd.
Maar ook simpel commentaar of je het leuk vond om het te lezen.
Of juist afschuwelijk… Dat kan toch?
Zolang het netjes blijft is alle commentaar welkom.
Gelukkig krijg ik zo af en toe wel commentaar en dat stemt me altijd vrolijk.
In ieder geval iemand die niet ‘per ongeluk’ op mijn blog terecht is gekomen en daarmee de ‘bezoekersteller’ heeft opgehoogd. 😉
Mailen doet vrijwel niemand.
Hoewel ik ook op mijn contactpagina aangeef dat je kunt mailen om eventueel wat persoonlijker te communiceren als je dat prettiger vindt.
Daarom was ik des te blijer om begin deze week een mailtje te ontvangen van iemand die “mijn blog gevonden had” en me vroeg “hoe het met me gaat”!
Goh… Da’s aardig! Een voor mij geheel onbekende naam.
Toch bekroop me direct een bepaald gevoel…
Het zal toch niet…
Maar ja hoor… Op mijn antwoordmail waarin ik de persoon bedankte voor de belangstelling en vroeg hoe ze mijn blog gevonden hadden, kreeg ik een kort mailtje terug:
“john vd rest tvregisseur?”
Ok dan… 😛
De laatste keer dat ik een mail kreeg van iemand die me met deze oude regisseur verwarde is ongeveer 20 jaar geleden. Van de AVRO nota bene… Die toestemming vroeg om een oude serie te verwerken in een bepaalde documentaire… Lol…
Vriendelijk doch beleefd heb ik de laatste mail maar weer beantwoord met de stelling dat “er meer hondjes zijn die Fikkie heten”…
Ze hadden ‘mijn’ blog gevonden…
Maar niet de kleine moeite genomen om ook echt even te gaan lezen dus.
En zo is die dag mijn bezoekersteller weer verhoogd met een ‘neplezer’. 😉

John van de Rest? Ja hoor, dat ben ik!
Mijn enige echte nepversie voor alle neplezers die mijn nepnieuws maar willen lezen in deze nepblog. 😉

TV-malaise: mollen vangen, eilanden schoonvegen en nog meer seks

Het gaat slecht met mijn avondvulling.
Normaal heb ik het ‘s-avonds een beetje gehad met de computer, zeker als ik de hele dag thuis was en alleen bezig geweest ben met nieuws(sites), sociale media, schrijfwerk en andere bezigheden achter het beeldscherm.
In de avond, als het donker wordt; inmiddels al ruim na 18.00 uur, dan zet ik graag de TV aan. Beetje nieuws kijken (toch weer even anders, een echt mens wat het mij meestal al bekende nieuws van die dag opleest van de autocue… in de hoop dat Dionne Stax weer in beeld verschijnt in haar mooie strakke witte jurk…), genieten van een Master Chef en meestal vanaf 20.30 uur ergens een film kijken die me wel aardig lijkt.
Voornamelijk de zenders RTL7, Net5, Veronica, RTL8 en SBS9 hebben meestal wel een filmpje geprogrammeerd staan.
Of ik kijk Darts als dit speelt en uitgezonden wordt.
Nou… armoe troef de laatste weken!
De films die ze de laatste tijd programmeren zijn zo oud dat ik ze al minstens 10 keer gezien heb, zo slecht dat ik ze niet wil zien of zogenaamd zo goed dat ze ooit vele ‘Oscars’ wonnen… terwijl ik ze dan het kijken niet waard vind.
Of er is weer eens zo ‘belangrijke’ sport waar ‘iedereen’ op zit te wachten dat er niets anders meer gezien mag worden…
Nou… dan kijk je toch voor de verandering eens een keer naar de ‘ECHTE’ kijkcijferkanonnen? ‘Wie is de mol’ bijvoorbeeld? Zeggen sommigen dan…
Miljoenen mensen smullen ervan en de sociale media worden er dankbaar mee vol gespamd. Wie zal het zijn? Kut dat die er uit gaat… “Ik zat echt te huilen bij…”
Ook bij die ‘wedstrijdjes’ als ‘Voice’, ‘Dance’ en andere ‘Ranking’ programma’s.
Vele miljoenen mensen voelen zich ECHT VERBONDEN door deze hoogstaande TV-programma’s.

Kuch…

Daag me niet uit he! Of wil je het echt meemaken dat ik een keer een foto publiceer waarop te zien is dat ik nu eindelijk mijn bijl heb losgelaten en de TV geheel aan barrels ligt?
Nee… IK HAAT mollen vangen, nep-reality shows waarin louter en alleen maar fotomodellen en BNners spelen die er grof voor worden betaald om te janken voor de camera of seks te hebben met die ‘knappe onbekende’… Me hoela!
Laat ze die eilanden vol ‘expeditions’, ‘love’ en ’temptations’ nu eindelijk maar eens schoonvegen van alle rotzooi die ze daar achter hebben gelaten (lege drankflessen, zakken vol condooms, etc.) en terugbrengen in hun natuurlijke staat; ZONDER camera’s.
Dan zie ik liever de natuurfilms die de EO daar vervolgens kan maken…
En als ik seks wil zien?
Dan zet ik wel porno op. Dat is tenminste wel echt. 😉

Wat nog Rest

Ondanks de roerige en vrije drukke dagen die ik weer eens mag beleven, blijft er ook altijd nog zat over om me druk om te maken en er een Restflits over te schrijven.
Maar omdat ik zo weer weg moet naar de Sociale Dienst om mijn nieuwe contactpersoon een handje te geven (en wie weet ook nog een babbeltje mee te maken…), houd ik het even bij een paar korte Flitsen:

Als boodschappenman was ik weer blij met de populaire actie van Albert Heijn.
Helaas zijn ze altijd weer op als ik erom vraag: de flamoestuintjes… 😛

Er is nog hoop voor de mensheid om uit te wijken naar Mars!
Elon Musk is bezig om de laatste ‘aboriginals’ van de rode planeet uit te roeien.
Dan lopen die straks niet in de weg! 🙂

Met de verkiezingen volgende week in direct zicht, oriënteer ik me absoluut niet op de keuzes die ik ga maken.
Ik ging altijd al en ga nog steeds niet ‘links’ of ‘rechts’ maar recht door zee.
En als iemand mijn eerlijke mening vraagt zeg ik altijd: “NEE!”

Lees, schrijf, vang, verwijder, kijk, kies en seks voorzichtig!
Tot de volgende Flits! 🙂