‘Ooit verslaafd, nu hulpverleenster bij Yulius’ – Vivenz 7

Gisteren was ik na een soort van ‘vakantie’ na twee weken weer aanwezig bij de 7e les ‘Ervaringsdeskundigheid’ van Vivenz.
Eigenlijk had ik hier slechts een paar regeltjes aan willen besteden in de zoveelste ‘Restflits’ maar het toeval (?) liet het iets anders verlopen.

Afgelopen zaterdag las ik in het AD een geweldig artikel over een vrouw die jaren verslaafd was aan cocaïne, werk- en dakloos is geweest en na herstel nu werkzaam is in volle dienst bij psychisch zorgverlener Yulius in Dordrecht. Met als voornaamste expertise uiteraard…
ervaringsdeskundigheid!
Ik heb het artikel met grote interesse gelezen.
Een ongekend succesverhaal van iemand die volledig in de afgrond was gevallen, daaruit is gekomen en daar anderen nu mee helpt!
Feitelijk de reden van de cursus die ik zelf nu ook volg.
De cursus… die zij ook heeft gevolgd!
Naast uiteraard een stevige HBO-opleiding die tot haar huidige functie kon leiden.
Een bijna onwaarschijnlijk maar geweldig succesverhaal.
Omdat het huiswerk voor Vivenz me moeilijk afging en ik het er bewust een beetje bij liet zitten, had ik al het voornemen om te vertellen over dit artikel.
Hoe groot was mijn opperste verbazing dat aan het begin van de les…
… de dame uit het artikel aanschoof om over haar ‘ervaringen’ te vertellen en de groep haar vragen mocht stellen over een en ander!
Carola Franken zat daar in eigen persoon!
Ik bleek de enige die het artikel zaterdag al had gelezen en veel wat ze vertelde wist ik dus al. Maar ik was uitermate geboeid door het verloop van haar in eerste instantie succesvolle leven (goed werk, relatie, zoon…), haar neergang door alle onbedoelde en onverwachte omstandigheden gevoed, met voor haar de cocaïne als vlucht in de niet ware maar voor haar op dat moment enige leefbare realiteit…
Alsof ik op een bepaalde manier mijn eigen leven terug las.
Zij gebruikte cocaïne als werkend ‘medicijn’ tegen de onrust in haar hoofd die de ADHD bij haar veroorzaakt.
Ik gebruikte drank als werkend ‘medicijn’ tegen de onrust in mijn hoofd die mijn notoire denken veroorzaakt…
“Shake hands!” had ik haar gisteren willen zeggen.
Maar ik deed het niet.
Anderen vroegen haar van alles en eigenlijk vond ik dat wel voldoende.
Ik begreep haar zonder haar te moeten spreken.
Ik zag in haar het levende bewijs hoe het inderdaad ook kan lopen, ondanks dat ze op sterven na al doodverklaard was…
In ieder geval door zichzelf.

Uiteraard is iedereen anders en ze gaf zelf ook volmondig toe dat niet iedereen de weg zal willen of kunnen gaan die zij heeft gevolgd.
Zij had (en heeft) de kracht om de opleiding aan te kunnen, met haar bijna verloren zoon mede als motivatie en om een zware baan van 36 uur aan te kunnen.
Zo’n opleiding zou ik niet aankunnen maar ook niet ambiëren.
Daarom heb ik soms zelfs moeite met de lessen van de cursus bij Vivenz…
Ik zou graag verder willen gaan en proberen door met anderen te praten iets te willen doen om niet alleen die ander… maar daarmee ook mezelf verder te kunnen helpen.
Helpen met doorgaan… Omdat het leven er nog toe doet!
Als je dat tenminste nog kunt en wilt zien.
Dat is ook bij lange na (nog) niet zo bij velen in de ‘put’.
Maar ook dit is juist een doel van haar werk: empowerment:
“Empowerment is een bewustwordingsproces. Het gaat erom dat de mens probeert bij zijn eigen potentieel (kracht) te komen en die te activeren.”
Vind jezelf weer terug en ontdek je eigen kracht(en) om daar wat mee te gaan doen.

Of en hoe ik zelf ooit die ‘kracht’ zal kunnen vinden en dan ook nog gebruiken is voor mij op dit moment een raadsel.
Maar het feit dat ik in een krappe 4 maanden van ‘uitzichtloos’, ‘zinloos’ en ‘nutteloos’ ben gegaan en nu die cursus doe, is voor mij al heel wat en gewoon voldoende om mee door te kunnen gaan.
Dan zeg ik elke avond tegen mezelf als ik de afgelopen dag overdenk en al plannen probeer te maken voor de volgende dag:
“Dat zien we morgen dan wel weer!”

Gisteren was ik na deze bijzondere en onverwacht verlopen les zo onder de indruk dat ik de rest van de dag bijna niets meer kon. Geen eten maken en zelfs geen film kijken ‘s-avonds. Na een simpel soepje uit blik vond ik het allemaal wel best geweest die dag.
Maar je ziet… Vandaag komt het er weer uit.

Het artikel in het AD van afgelopen zaterdag zou ik hier kunnen linken maar dan is het weer zo’n ‘Premium’ artikel, wat je alleen kunt lezen als je abonnee of online geregistreerd bent. Ik neem de vrijheid om dit artikel zelf in een document te vatten en hieronder te publiceren. Daar vind ik het belangrijk genoeg voor!
Het is een ‘Word-document’ wat volgens mij op de meeste computers en smartphones wel gelezen kan worden maar als dit niet zo is hoor ik dat graag. Wie belangstelling heeft kan ik het altijd toesturen!

‘Ooit verslaafd nu hulpverleenster bij Yulius’

Carola Franken