Vandaag in de Restflits:
– Bloed en zo…
– Vivenz 3
– Drank maakt meer… dan goed voor je is?
– Minder voor mannen
– Barbie vervolg
– Wat nog Rest
Bloed en zo…
In mijn ‘Gelukkig Nieuwjaarswens’ van afgelopen zaterdag en het artikel over de ‘huisarts’ had ik al aangekondigd dat ik mijn bloed zou laten onderzoeken op eventuele tekenen van ‘Diabetes’. Omdat ik gewoonweg een aantal symptomen heb die overeen komen met Diabetes 2 en ik er niet over een jaartje achter wil komen dat een voet geamputeerd moet worden omdat ik maar door bleef lopen.
Want tja… Iemand met ‘etalagebenen’ moet volgens de folders “Lopen lopen lopen!”
Zo veel mogelijk!
En wie weet zijn die problemen van mijn aderen niet op zichzelf staand en is het dus een onderdeel van een onderliggende ziekte.
Nou dan…
Gisterenmorgen heb ik de assistente gesproken over de resultaten van mijn bloedtest, waar de knappe invallende ‘huisarts’ nog maar wat andere testen aan had toegevoegd.
Leuk voor de gegevens in haar computer.
(Wat nou met dat EPD? Alles zit nu toch gekoppeld vanuit het ziekenhuis? 😛 )
De uitslagen:
– diabetes: nihil. Helemaal prima; geen afwijkingen! 🙂
– lever en nieren (wat ‘De Hoop’ net een paar weken geleden al had laten doen…):
Prima uiteraard. Dat wist ik al.
– cholesterol: 0,4 te hoog…
De assistente zou vandaag met de huisarts en komende maandag met een of andere verpleegkundige overleggen of hier actie op moet volgen of dat deze (lichte) verhoging op dit moment alleen voor kennisgeving aangenomen wordt.
Ik heb natuurlijk al jaren medicijnen tegen hoge bloeddruk dus dat is goed.
Heel misschien zou de medicatie iets aangepast kunnen worden.
Voorheen had ik andere maar sinds die operatie van vorig jaar, heeft de chirurg me nieuwe voorgeschreven.
Het is wat met mijn bloed…
Zonder kan je niet leven en daarom heb ik ook na de operatie 4 dagen op de IC gelegen.
Ik had alles bij elkaar zo’n 6 liter bloed verloren en dat schijnt niet goed te zijn. 😛
Maar daarna knapte het weer op en… ik leef nog dus ik neem aan dat het nog stroomt door mijn brakke aderen.
Over die aderen gesproken…
Afgelopen woensdag had ik dan ook weer mijn halfjaarlijkse controle bij het ‘vaatlab’ in het ziekenhuis. Ze scannen dan mijn aderen vanaf de slagader in m’n buik waar nu dus zo’n ‘stent’ omheen zit. De verpleegkundige dame noemde het weer de ‘broekprothese’… Alsof je een kunststof broek aantrekt om het zaakje bij elkaar te houden…
Dat zag er uiteraard goed uit maar verder naar beneden begint de ellende.
Inmiddels weet ik dus al dat de aderen in mijn benen vernauwd zijn door bepaalde aanslag waardoor ik die ‘etalagebenen’ heb.
Vanaf de liezen echter begint het al.
Hoewel de liesaderen ook verwijd waren (maar nog niet ernstig waardoor geen operatie noodzakelijk is), zijn ze ook verstopt aan het raken!
Ook de scan van de ader in mijn knieholte liet zien dat het bloed daar niet meer vrolijk doorstroomt…
Dit keer liet ze me dit zelf zien op de monitor.
Bizar eigenlijk…
Je hebt niet voor niets aderen door je lichaam lopen.
Het bloed voorziet de organen in je lichaam van voedingsstoffen en zuurstof om te kunnen functioneren. Omdat de doorstroming te slecht is in mijn benen, krijgen de spieren daar te weinig zuurstof en gaan bij inspanning pijn doen.
Dit is allemaal nog niet ernstig genoeg om te opereren.
Pas als ik continu (dus zonder belasting) pijn ga krijgen dan moet er ingegrepen worden.
Anders kunnen er organen gaan afsterven…
De aardige dame vertelde me dit keer best veel (wat bij de vorige controles en door de chirurg nooit zo was…) en gaf aan dat het ‘dichtslibben’ van de aderen bij mij juist een gunstig effect heeft. Het voorkomt snelle voortgang van de verwijding van de aderen omdat ze wat ‘verharden’ zogezegd…
Ik gaf aan dat ik het boeiend vond maar niet zo ’technisch’ was om het allemaal te begrijpen…
Als ik maar zo lang mogelijk mag blijven lopen want zonder dat… Nou ja dat begrijpt iedereen wel denk ik.
Ook zij gaf hierop weer aan dat juist dat lopen toch alleen maar gunstig is voor het ‘soepel’ houden van mijn aderen en ook de verminderde bloedstroom beter op gang zal houden.
Ook tegen de cholesterol is meer beweging uiteraard een van de belangrijke remedies.
Ok dan…
Ik voel een nieuw terugkerend onderwerp ontstaan in de Restflits:
De Rest van het Lopen!
We zien wel hoe het verder loopt… 😛
Vivenz 3
Tijdens deze les zouden de ‘leerdoelen’ van enkelen nader uitgewerkt worden en ook de zogenaamde ‘kernkwaliteiten‘.
Ook met dat laatste had ik moeite.
En toen ik aan de beurt was om mijn ‘huiswerk’ uit te leggen gaf ik eerlijk toe dat ik had opgeschreven: “Geen idee…”
Hier draait het namelijk om een kwaliteit van mezelf waarvan ik me van bewust ben of waarover anderen mij complimenteren.
Afgezien van in mijn ogen oppervlakkige kenmerken zoals “goed kunnen schrijven en babbelen” kon ik niet zo snel iets benoemen bij mezelf.
Waar we al pratende uiteindelijk op uitkwamen was mijn ‘relativeringsvermogen’.
Omdat ik na al die jaren van ‘(bloed)rode draden’ alles redelijk heb kunnen relativeren en alle omstandigheden rondom en in mezelf een plek heb kunnen geven, kan dat als kernkwaliteit benoemd worden.
In het schemaatje komt dan de ‘valkuil‘ om de hoek kijken…
Wat als ik te veel relativeer? Daarin doorsla?
Dan komt het gevaar van ‘betekenisloosheid’ in beeld.
Omdat ik heb geleerd om niks mij meer te laten raken, kan ik alles om me heen ook zonder betekenis opvatten en alles als onzinnig of doelloos gaan zien.
Dit heeft er dan misschien juist toe geleid dat ik geen beeld meer heb van een nieuw ‘levensdoel’ en in dit verband ‘leerdoel’ omdat het in mijn beperkt geworden optiek er toch allemaal niets (meer) toe doet…
In het derde kwadrant van het kernkwaliteitenschema moet ik mijn ‘allergie‘ omschrijven. Ofwel het tegenovergestelde van mijn kernkwaliteit en waar ik (dus) een grote hekel aan heb.
Omdat ik door mijn ‘kwaliteit’ van het relativeren mezelf absoluut niet meer belangrijk vind om me druk om te maken, heeft dat me behalve (te) bescheiden ook redelijk ‘onzichtbaar’ gemaakt. Het leven draait niet (meer) om mij dus ik trek mezelf terug.
(Weet je nog? Het ‘kluizenaarsgevoel’?)
Hierdoor heb ik een hekel gekregen (wat ik eigenlijk al wel had) aan egoïstische mensen. Mensen die zichzelf juist op een voetstuk plaatsen omdat ze denken ‘het’ allemaal zo goed te weten. En hierdoor onrechtmatig een overheersende rol spelen.
Daar ben ik inderdaad wel allergisch voor…
Tenslotte komen we in het vierde kwadrant: de ‘uitdaging‘.
Wat wil ik bereiken om mijn kernkwaliteit stabiel te krijgen zodat ik hiermee ook anderen zou kunnen helpen (als ervaringsdeskundige).
Omdat ik mezelf inderdaad redelijk veilig in mijn valkuil heb laten zakken en hierdoor ‘onzichtbaar’ ben geworden, moet (en wil!) ik proberen te werken aan mijn ‘zichtbaarheid‘!
En hier had ik het juist nog een beetje over met een van de volgsters van deze blog…
“Waarom schrijven we?”
Behalve dat het voor ons een noodzakelijke uitlaatklep is, blijft toch eigenlijk ook die ‘zichtbaarheid’ meespelen! We willen wel degelijk gelezen/gezien worden!
In de hoop dat onze schrijfsels ook anderen kunnen helpen of dat je er (in)direct feedback op krijgt waar je zelf weer van kunt leren!
Als ik hiermee dus wil doorgaan dan moet ik juist proberen om te werken aan mijn zichtbaarheid zodat er (nog) meer en beter naar me geluisterd kan worden.
Zowel als eventuele ervaringsdeskundige als in deze blogsite!
Zie je alle verbanden ontstaan waar ik eigenlijk mee bezig ben? 🙂
Door die training ben ik eigenlijk nu ook eindelijk (!) bezig met waar ik al vele jaren niet verder kwam. Meer doen met mijn kernkwaliteit waardoor ik niet alleen mezelf een dienst bewijs maar mogelijk ook anderen uit hun valkuilen kan bevrijden!
Dit wetende bracht mij in de les ook meteen op een van mijn andere ‘rode draden’: mijn gebrek aan contactuele vaardigheden.
Door mijn ‘angsten’ niet begrepen of gerespecteerd te worden voor wie ik ben en wat ik wil zeggen, heb ik me eigenlijk mijn hele leven al afgezonderd als een soort van ‘kluizenaar’.
Die angsten moet ik zien te overwinnen als ik mijn eigen kuil uit wil komen!
Om dit een beetje op een rijtje te zetten bood een van de cursusleidsters me aan dit in een persoonlijk gesprek met me te bespreken. Dit hebben we gisteren gedaan en behalve dat dit tot prima begrip en respect naar mij toe heeft geleid, heeft dit me zeker weer wat nieuwe moed gegeven om dit tijdens de volgende les te gebruiken.
In die les zal ik waarschijnlijk een eigen ervaringsverhaal gaan vertellen en komt er aandacht voor ‘iets’ wat me steun heeft gegeven om moed uit te vatten en door te gaan.
Mijn verhaal gaat over mijn zoektocht naar een relatie, de gevolgen en hoe ik daar nu uiteindelijk ben uitgekomen.
Omdat muziek mij eigenlijk altijd wel inspiratie en moed heeft gegeven, was één bepaalde song gedurende enkele moeilijke jaren een nodige oppepper die me adrenaline gaf:
“The Power of One” van Sonata Arctica.
Dat nummer neem ik maandag mee op m’n telefoon om een stukje van te luisteren en wat uitleg te geven.
Daarom staat dit nu ook als ‘video van de week’ rechts bovenaan de site! 🙂
Hoe dit is gegaan en ontvangen door de anderen zal ik de volgende keer schrijven.
Dan zal ik ook dat ervaringsverhaal hier vertellen en uitleggen.
Drank maakt meer … dan goed voor je is?
Na die (redelijk) zware verhandelingen over fysieke en mentale gezondheid is het nu wel weer tijd voor een flinke borrel! Pfff…
Ahum…
Hahaha! Dacht had je gedacht! “NOMORE”! Weet je nog?
Nee hoor, ondanks alles (of moet ik juist zeggen: “Dankzij alles”?) heb ik daar nog steeds geen behoefte aan. Dit is best wel verbazingwekkend vind ik zelf! 🙂
Maar toch vraag ik me nog steeds wel eens af…
“Maakt drank nu echt alleen maar meer kapot dan goed voor me is?”
De drank gaf me geregeld juist meer moed en zelfvertrouwen.
Het temperde mijn angsten, onzekerheden en deed me absoluut veel beter relativeren!
Ik deed soms dingen die ik zonder drank nooit zou hebben gedurfd…
Ja ja, ik weet het… Dat is dus de valkuil van de drank.
Maar sommigen heeft het volgens mij echt best wel geholpen…
Al was het maar hoger op de maatschappelijke ladder…
Zo las ik bijvoorbeeld het ‘succesverhaal’ van Burgemeester Stefan Huisman van Oosterhout!
Succes? Nou me dunkt… 😛
Hij mag dan wel zijn ‘opgestapt’ nu als burgemeester vanwege zijn ‘ontoelaatbare grensoverschrijdende gedrag’ maar met zijn 58 jaar krijgt hij netjes nog € 85.000 aan wachtgeld bovenop zijn rechtmatige uitkering neem ik aan.
En tot voor kort heeft hij jarenlang kunnen genieten van zijn status, inclusief zijn ‘uitspattingen’ met de borsten en billen van de vrouwtjes…
Allemaal te danken aan de fles rum in zijn bureaula die hij met medeweten van zijn trouwe personeel in de Gemeente heeft kunnen behouden.
Toen van mij bekend werd dat ik last had van overmatig drankgebruik (door mijn ondraaglijke privé-situatie, waar de op hand zijnde werkloosheid alleen maar versterkend was…) werd ik al snel behandeld als een paria waar ze zo snel mogelijk vanaf wilden.
Zonder ook maar een moment te bedenken dat ik juist naar oplossingen zocht…
Goed… De rol van deze burgemeester is dan uiteraard ten einde maar tot zekere hoogte heeft de drank hem niet kapot gemaakt maar juist geholpen in zijn mogelijke onzekerheden en bij zijn problemen…
Af en toe lijkt het allemaal niet zo zwart/wit te zijn.
Oordelen over goed en slecht van een verslaving?
Wees voorzichtig daarmee!
Minder voor mannen
Nu ik het toch over ‘grensoverschrijdend gedrag’ heb, al dan niet door drankgebruik…
Zoals de meeste van de lezers wel van mij weten, heb ik ook altijd iets gehad met ‘mooie vrouwen’. Ergens heb ik ook geschreven over de periode (toen ik in mijn ’twenties’ was) dat ik een modellenbureau had en diverse mooie vrouwen voor mijn camera heb gehad.
Hoewel ik er altijd best wel progressieve ideeën op na heb gehouden als het over seksualiteit (en zo) ging, heb ik nooit misbruik gemaakt van die situaties waarin ik verzeild raakte. Een mooie (soms naakte) vrouw voor m’n neus, maakte me nog geen ongeleid projectiel… Mijn serieuze instelling liet dat nooit toe.
Mooie vrouwen zijn… tja… gewoon echt mooi!
Maar zoals ik al vanuit mijn opvoeding had geleerd:
“Daar mag je alleen maar naar kijken maar aanraken niet.”
Was een karnavalshit in de 70er jaren geloof ik… 😉
In ieder geval had ik die overtuiging gewoon zelf ook sterk en in die tijd dronk ik gewoon nooit als ik een fotoshoot deed. Zo serieus ben ik altijd geweest.
Mocht #metoo toen hebben bestaan, dan zou ik nooit door de mand zijn gevallen.
Nu bestaat dit dus wel degelijk en alle gevallen van en aanleidingen tot grensoverschrijdend gedrag liggen op een weegschaal. Een heel gevoelige die al in het rood uitslaat bij de minste of geringste verdachte situatie…
Zo heeft de actie er nu ook toe geleid dat tot voorheen normale en breed geaccepteerde situaties waarin vrouwen zich van hun mooie (verleidelijke) kant laten zien, nu tot een onaanvaardbaar verschijnsel zijn verworden.
Nog maar enkele weken geleden werden de liefhebbers van de Darts-sport (zoals ik) opgeschrikt door het voldongen feit dat er geen ‘Walk-on Girls‘ meer optreden.
De modellen, die de oplopende dartsspelers begeleidden tot en op het podium zijn weg.
Er was ‘geklaagd’ door de omroeporganisatie dat het “niet meer van deze tijd was”.
Nog maar deze week volgde daarop ook het nieuws dat de bekende ‘Grid Girls‘ met ingang van het nieuwe seizoen van de Formule 1 racesport zijn afgeschaft!
Geen ‘pitspoezen’ meer naast Max op de foto dus… 🙁
Alles vanwege het vermeende ‘seksisme’ wat die girls zouden promoten en wat in deze ‘betere, wijzere en gezondere’ tijd niet meer zou mogen kunnen!
Wat een afgrijselijke flauwekul!
Wat willen ze van mensen maken? Domme gevoelloze robots?
De meiden die dit soort werk deden (gewoon oprecht werkende modellen) zijn zelf tegen deze nieuwe situatie!
Ze zijn niet voor niets model geworden!
Ze zien er goed uit en zij houden er gewoon van om bekeken te worden!
Geweldig toch dat zij van hun exhibitionistische aanleg kunnen profiteren? 🙂
Voor de walk-on girls zijn al meerdere acties opgestart zoals petities waar ik ook voor heb getekend. En diverse darters hebben zich positief opgesteld ten gunste van de meiden.
Zelfs de baas van de PDC (de organisatie van de professionele dartssport) zou hebben gezegd dat de walk-on girls niet zullen verdwijnen zolang hij de baas is.
Helaas is de omroep die het uitzendt machtiger.
Want zonder uitzendingen en de nodige reclame-inkomsten kan de PDC wel opdoeken…
Ik vrees dat RTL7, de omroep waar zowel de darts- als de formule 1-sport ruimschoots wordt uitgezonden, nieuwe promo’s moet gaan maken.
“RTL7 – MINDER voor mannen…” 😛
Barbie – vervolg
Nou… nog één keer dan!
Hoewel ik het in een vorige Flits al aangaf eigenlijk niet over dat mens te willen hebben.
Maar nu ik toch met ‘exhibitionisten’ bezig was… Kan Barbie er ook nog wel bij.
En helaas heeft zij als dom en naïef kind (want dat is zij ook!) de gevolgen niet voorzien.
Dat is wel duidelijk geworden en dat wist de door mij de vorige keer nog even vernoemde Britt Dekker in DWDD afgelopen week ook duidelijk te verwoorden (euh… nou ja, dat probeerde ze dan toch…): ze doet het zelf en moet dan ook gewoon haar eigen grenzen bepalen. Als je iets niet wilt… dan doe je het gewoon niet.
Dat heeft Brittje wel goed gedaan destijds maar Barbie liet zich willens en wetens gewoon misbruiken in heel haar asociale hoedanigheid.
Dat ze zich kon laten gaan in haar gedrag waar de kijkers dankbaar van konden smullen?
Dat ze overduidelijk haar lichaam kon laten zien en nog meerdere malen laten verbouwen om het nog geiler te maken? Het gebeurde.
Dat ze heel ‘de wereld’ in haar huis toeliet om te zien hoe ze met haar man en (onschuldige) kinderen omging? Het gebeurde.
Dat ze langzaam geen raad meer wist met zichzelf en de mensen die haar omringden?
Iedereen mocht het weten en zien.
Dat ze uiteindelijk wel eens een ‘echte vent’ in zich wilde voelen en met een (ex-)pornoacteur ging rollebollen? Ze liet het allemaal gebeuren.
Dat ze daar zelfs een ongewenst derde kind door zou krijgen… en liet weghalen…
Eigenlijk al veel te laat…
Ze liet het allemaal gebeuren.
Dat het haar toch niet koud liet en ze om ‘echte’ aandacht ging schreeuwen door haar mislukte zelfmoordpoging… Ook dit gebeurde.
En als ze doorgaat op dezelfde voet als waar ze mee begon…
Dan wordt het er niet beter op.
Als ze dus niet stopt en vlucht in de voor haar gezonde anonimiteit (voor zover dit nu nog mogelijk is) dan zie ik het nog een keer echt slecht aflopen. Voor haar.
Maar ik hoop niet voor haar eigenlijk ook al ‘misbruikte’ kinderen…
Want hoe gaan die straks om met de kennis van het leven van hun moeder als ze dat echt gaan beseffen?
Pfff… Ik houd m’n hart vast.
Wat nog Rest
Tja… Dat krijg je ervan hè…
Als ik een weekje niet schrijf, wel veel doe of indrukken opvang uit de media…
Dan ontploft een keer mijn Restflits.
Laat ik de Rest maar even laten Rusten verder.
Wie weet wat er in de komende DDZ-dagen nog opborrelt. 😉
Bloed, drink en consuMinder voorzichtig!
Tot de volgende Flits.
Ten tijde van mijn functie als leidinggevende moest ik ook aan de slag met de kernkwadrant. Een van mijn kernkwaliteiten was ook het relativeren (iets wat in mijn werk binnen een tbs kliniek op momenten goed van pas kon komen). Als valkuil kwamen we er uiteindelijk op dat door het relativeren mensen zich soms niet serieus genomen voelde door mij. Aandachtspuntje dus, waar ik overigens wel veel aan heb gehad.
Ja precies! Dat bedoel ik dus ook met mijn (eventuele) valkuil: betekenisloosheid.
Als je de dingen allemaal minder serieus neemt dan ze lijken, zou je over kunnen komen alsof je anderen (met hun serieuze problemen!) niet meer serieus neemt.
Zo diep zit ik nog niet in mijn valkuil maar ik ga tot heden (in de les) dan ook nog niet zo veel met andere mensen en hun problemen.
Wel een punt om in de gaten te houden dus.
Want ik ben er tijdens de lessen al achter gekomen dat me ’te veel alles aantrekken’ niet goed voor me is. Balans vinden dus.
Op zich dus geen nieuwe methode die ze gebruiken…
Dat idee kreeg ik al eerder in de lessen…
En dat gaf mij dan weer zo’n gevoel van…
“Weer zo’n training… Kunnen ze niet eens met iets nieuws komen…”
Ik word namelijk altijd kriebelig van die theorie die me zo bekend en afstandelijk overkomt, ook al zie ik het toch voor het eerst.