Huisarts – Was die vroeger toch echt beter?

In maart 2017 heb ik al eens een artikel over ‘de huisarts’ geschreven:
‘Huisarts – een achterhaalde en overbodige stap in de zorgverlening?’
De aanleiding was toen dat mijn eigen huisarts ‘eindelijk’ met pensioen ging.
Waar wij (mijn gezin en ik) niet rouwig om waren.
We hadden verwacht daarna een modernere en stabiele vernieuwde ‘huisartsenpraktijk’ te krijgen.
Met enkele van de vervangers heb ik de maanden na het vertrek kennis mogen maken, vanwege de diverse (nieuwe) aandoeningen waarmee ik te maken kreeg.
Meestal had ik slechts een doorverwijzing nodig of een bloedtest en oordeel daarover.
Eerlijk gezegd heb ik geen idee meer hoe de drie mensen heetten die ik toen heb gezien.
En de namen moet ik ook niet meer weten want ze zijn inmiddels ook al weer weg…
Toen ik vanmorgen de site van de praktijk raadpleegde om even te bellen (in mijn laatste artikel ‘Gelukkig Nieuwjaar!’ had ik aangekondigd naar de huisarts te zullen gaan voor een diabetes-test), zag ik dat hun namen verdwenen zijn!
Er stond alleen nog maar:

Spreekuren (alleen volgens afspraak)
Maandag t/m vrijdag vanaf 8.00 uur en vanaf 14.00 uur

Op maandag en dinsdag werkt dokter
Op woensdag, donderdag en vrijdag werkt dokter

Ok dan… 😛
Toen ik even verder snuffelde op de site, ontdekte ik dat er vanaf maart weer nieuwe mensen komen (er worden twee namen genoemd) die er wel langer zullen blijven…
En de ‘aardige’ jonge invallende dame die ik zojuist sprak gaf dit op navraag inderdaad ook aan.
Mijn probleem met het fenomeen ‘huisarts’ kaartte ik terloops even aan…
Daar had ze begrip voor en durfde te zeggen “dat dit met de nieuwe mensen best wel weer eens zou kunnen gaan verbeteren”!
Ofwel dat het ‘oude type’ huisarts, die meer persoonlijk betrokken raakt met de patiënten, wel weer eens terug kan komen.
Wow!
Zal ik dat nog mogen meemaken in mijn leven?
Een huisarts die af en toe eens zomaar langskomt als die al maanden niks meer van me heeft vernomen om te kijken of het nog wel goed gaat?
Ok…
Dat is misschien wat te veel gevraagd in deze tijd maar om te beginnen met de mooie spreuk van ‘Loesje’ waar ik het vorige artikel mee beëindigde:
“Misschien wat ouderwets maar ik vind het gewoon fijn als de dokter mijn naam weet.”
Dat lijkt me al een verademing.
Als de persoon waarmee ik praat een half uur nodig heeft om eerst de computer te raadplegen op mijn gezondheidsstatus en niet eens weet dat ik een ‘vaatpatiënt’ ben dan is het niet ‘mijn huisarts’.
Dan blijft het de buffer naar eventueel verdere nodige zorg (of juist niet) en slechts een doorgeefluik of gezondheids-Google in levende lijve.

We gaan het zien.
Wel weet ik zeker dat zelfs ‘experts’ in de zorg de noodzaak van een goede huisarts ook gaan inzien.
Het artikel van Radar over verzekeraar VGZ vond ik al een aardige:
‘Minder doorverwijzingen als huisarts meer tijd neemt voor consult’
Zoals het nu (nog) gaat is het namelijk niet goed.
Het voelt niet goed en het stoot mensen af om maar niet meer (op tijd) naar de dokter te gaan. Ik zelf mijd het ook zo veel mogelijk!
Als je al leest dat je per consult maximaal 10 minuten krijgt (als het niet onverwacht druk is…) en daarin slechts één onderwerp mag aankaarten, dan word ik al kriebelig…
En dan mag je tegenwoordig ook al geen dubbel consult meer aanvragen!
Nee, keihard een nieuwe afspraak op een andere dag, om op die ene dag maar zo veel mogelijk patiënten kwijt te kunnen!
Bizar en naar mijn gevoel onaanvaardbaar!
Dan NEEMT de huisarts maar wat meer tijd en loopt het uit.
Dat was ik vroeger ook al jaren gewoon gewend.
Ook bij de tandarts.
Die repareerde gewoon dat gaatje even direct als het nodig bleek en maakte ook geen nieuwe afspraak voor elke handeling… Ook dat is tegenwoordig niet meer mogelijk.
Ook een gevolg natuurlijk van de vraag uit de maatschappij zelf.
In wachtkamers worden mensen doodnerveus als het 5 minuten uitloopt en als het nog langer duurt zelfs boos en agressief…
Want iedereen heeft volle agenda’s en er is nooit meer een beetje doodgewoon… extra tijd voor uitlopen… 😛

Misschien wordt de taak van de huisarts weer breder (zoals die vroeger ook was) maar naar mijn gevoel dan ook weer aantrekkelijker en persoonlijker.
Artsen die dit soort zorg niet zien zitten, kunnen dan beter verder specialiseren naar bepaalde richtingen. Net als het verschil tussen een onderwijzer basisschool en een leraar in bepaalde vakken in het voortgezet onderwijs.
Maar ik weet zeker dat er mensen zijn die willen kiezen voor een brede basis of voor een diepe specialisatie.

Laten we hopen dat de gezondheidszorg beseft dat dit het beste is voor iedereen.
Je gezondheid IS toch iets heel persoonlijks?
Daarover praat je toch liever met mensen die je kennen en wanneer er sprake is van een beetje wederzijds vertrouwen?
Voor mij geldt dit in ieder geval wel en anders vul ik mijn symptomen liever op een ‘gezondheids-Google’ in, die me dan automatisch doorstuurt naar de juiste specialist.
Technisch kan dit best wel denk ik en dan maak je korte metten met de frustrerende onnodige schakel van een onbekende huisarts.
Maar dan wel liever na mijn tijd… 😉

“U heeft 10 minuten meneer….!”