Vandaag in de Restflits:
– Boren, storm en schrijven
– Ervaring met Vivenz
– ASZ rookvrij
– Barbie
– Wat nog Rest
Boren, storm en schrijven
Ja ja, dat heeft even geduurd hè!
Precies een week tussen de vorige flits en deze.
Terwijl ik normaal gesproken toch wel wat vaker iets te Flitsen heb.
En ik had beloofd om terug te komen op mijn eerste ervaringen bij Vivenz, met de training ‘ervaringsdeskundigheid’. Daar kom ik straks inderdaad op.
Maar waarom moest dat zo lang duren?
Drukke week gehad?
Nou… in vergelijking met de afgelopen weken absoluut.
Zoals overal in de uitgeputte samenleving na al die ‘gezellige’ decemberfeestjes, begint het nieuwe jaar meestal pas na enkele weken; als de kater voorbij is. 😉
Geen kater in huize ‘De Rest’ maar wel een bepaalde leemte.
Zoals ik in mijn Nieuwjaarsoverdenking al had aangegeven: ik voel mezelf in een soort déjà vu situatie waarin ik opnieuw ‘goede moed’ heb om opnieuw te gaan beginnen.
Waarmee is me nog een raadsel… Daarom richt ik me in eerste instantie maar op de dingen die op me af komen en ik hoop in de training bij Vivenz nieuwe inspiratie op te doen. Straks meer.
Maar deze week kwamen er inderdaad al wel een paar ‘nieuwe dingen’ op m’n pad.
Waar ik graag over had willen schrijven.
Om te beginnen dus dinsdag al; ‘The day after Vivenz’.
Ware het niet dat… mijn buurman blijkbaar een klus had gepland waarbij er urenlang zo hard is geboord in mijn muur (aan de andere kant) dat ik mezelf absoluut niet eens meer kon horen denken!
Precies in mijn beste schrijftijd in de ochtenduren!
Ik moest mezelf dus overgeven aan de omstandigheden en zwaar geïrriteerd maar een beetje lanterfanten rond de computer…
Laat ik eerlijk zijn: uiteraard heeft hij daar alle recht toe overdag!
Maar vroeger kwam de beste kerel nog wel eens aan de deur om me vooraf in te lichten. Zelfs als de ‘werkzaamheden’ beperkt bleven bij wat geklets in zijn tuin en een paar suffe tikjes van 10 minuten… Dit was van een heel andere aard.
En dan had ik me daarop kunnen instellen en niet eens moeite gedaan om over een artikel te gaan denken…
Woensdag ging de ‘klus’ klaarblijkelijk gewoon verder. Nu met schaven/frezen/slijpen op het voorpad, gevolgd door weer een tijd lang hameren en kloppen…
Nu moest ik toch nog boodschappen doen en even langs mijn dochter dus heb ik daar maar ruim de tijd voor genomen. Buitenshuis voelde in dit geval een stuk beter.
Dan donderdag?
Nu had ik die dag twee afspraken staan bij ‘De Hoop’ met mijn behandelaarster en de maatschappelijk werkster dus mijn tijd was beperkt.
Ook wilde ik bloed gaan prikken omdat er volgende week een afspraak is gepland met de verslavingsarts.
Maar ik had voor of na die activiteiten echt willen schrijven!
Helaas was er weer een takkeherrie buiten, waardoor ik me nergens op kon concentreren.
Een storm in een glas water?
Nou… dit keer bleek het wel degelijk een storm van geschiedkundige betekenis te zijn!
Nu ben ik wel wat gewend en het geraas wat gisteren rond mijn huis klonk was nog niets vergeleken met de ‘bura’ die regelmatig beukte op onze flat in Rijeka vroeger.
Maar de ‘code rood’ voor zelfs het binnenland was dit keer toch echt niet voor niets afgegeven…
Zelfs mijn ‘simpele’ busreisje naar ‘De Hoop’ ging met hindernissen want er viel een bus uit en onderweg zag ik de nodige bomen plat liggen en ik werd al lopend naar mijn bestemming bijna van de weg weg geblazen… 😛
Door die frisse wind om mijn hoofd was ik even leeg en wist ik niets meer te schrijven.
Door deze boom kwam ‘mijn’ bus 20 minuten later!
Over de storm wil ik nog iets kwijt.
Uiteraard stond meteen ‘heel Nederland’ op z’n kop, al was het alleen al vanwege het effect op werkend Nederland en mensen met (belangrijke) afspraken.
Want hoewel een code rood alleen wordt afgegeven als er werkelijk gevaar kan zijn op de wegen en voor ‘windgevoelige’ objecten, laat dat halsstarrige mensen volledig koud als het om hun planning gaat.
Zelf zag ik mijn bus niet op tijd verschijnen en terwijl ik wachtte op de volgende bedacht ik dat ik simpelweg weer naar huis zou gaan als de volgende ook niet zou komen. Mijn afspraken bij De Hoop konden me gestolen worden als ik er niet normaal kan komen.
Maar heel veel mensen waren natuurlijk al vroeg op pad gegaan naar werk of andere zaken. En kwamen er dan pas in de loop van de dag achter dat ze niet meer terug konden…
Het treinverkeer werd namelijk geheel gestopt vanwege defecte kabels en gestremde spoorlijnen. Begrijpelijk.
Daar stonden ze dan… Op stations zoals Utrecht maar vrijwel alle grotere steden in de Randstad.
Ook mijn dochter stond daar twee keer middenin, in een poging ‘s-middags heen naar en terug van een afspraak in Rotterdam te kunnen komen.
Bij gebrek aan trein… dan maar met de bus.
Als een sardientje in een blikje is het haar gelukt…
Maar vele honderden moesten maar vertrouwen op #StormPoolen, die door @NS_online via Twitter was verzonnen om oproepen te plaatsen aan mensen die gestrande reizigers van hun station met de auto naar huis zouden kunnen brengen…
Leuk. En vriendelijk van de mensen die daar gehoor aan gaven.
Maar ik zou dan alsnog vast staan als ik in die situatie terecht was gekomen.
Want zonder smartphone op internet ben ik verstoken van dit soort informatie.
En dat gaat ook niet komen wat ik kan al die moderne snufjes niet betalen!
Zodoende voel ik me wederom gediscrimineerd omdat ik in de onderlaag van de bevolking zit. Die zit beter thuis en kan dat ook beter blijven.
Boetes of niet.
(Mijn dochter zou een boete hebben gekregen als ze niet was komen opdagen in Rotterdam… Waanzin!)
Conclusie:
Met zo veel boren en storm is het niet fijn schrijven.
Nu dan!
Vrijdag!
Tot heden (09.45 uur) is het heerlijk rustig en kan ik in ieder geval een begin maken met Flitsen.
Maar ik ga dit wel zo’n beetje de hele dag doen want ik heb flink wat opgespaard en moet wederom nog even boodschappen doen tussendoor.
Verder! 🙂
Ervaring met Vivenz
Hoewel ik hier dus zo heel erg naar had uitgekeken en ik ook in mijn artikelen steeds schrijf dat dit de nodige aandacht zal krijgen, moet ik er nu – na de eerste van 14 lessen – een beetje kort over blijven.
Zo’n ‘eerste keer’ is uiteraard altijd even wennen, voor iedereen.
Er zitten in zo’n groep allemaal verschillende mensen met hun eigen ‘rugzakjes’ en die kan je niet in drie uurtjes meteen helemaal leeg op tafel gooien.
Daarom is de kennismaking dan ook op een speelse manier ingezet en hebben we allemaal een glimp van elkaar mogen zien.
Het was op dat moment een groepje van 6 personen.
Twee kwamen niet opdagen.
Er zaten 5 vrouwen en 1 man. Juist ja… 😉
Niks mis mee, maar in het interview – wat we in paren moesten doen, waarmee we de gesprekspartner een beetje moesten leren kennen om dit dan in de groep te kunnen vertellen – voelde ik het een beetje te ‘zakelijk’ aan.
Wat ook niet zo gek was want de rugzak van mijn gesprekspartner zat vol arbeidsconflicten, waar ze na deze serie lessen beter mee wil leren omgaan om dit vervolgens in de praktijk te kunnen brengen als ‘ervaringsdeskundige’.
Ik voelde het als een gesprek in ‘zakelijke vergadervorm’.
Terwijl ik van de twee andere paren begreep dat het gewoon een ‘gezellig’ gesprek was, waarbij de beschreven vragen veel minder strak werden aangehouden.
Jammer.
En in het rondje ‘Wat vond je ervan?’ gaf ik ook aan nog niet de gelegenheid te hebben gezien om ‘mezelf’ op tafel te gooien. Ik sprak de hoop uit dat dit gaat lukken in die 14 sessies…
Maar ze gaven me die goede hoop.
Ook merkte ik dat mijn opnemingsvermogen in die drie uur langzaam verslapte.
Het kwam toch aan en als gevoelig persoon kreeg ik nu opeens allerlei persoonlijke situaties van voor mij onbekende vrouwen te verwerken.
Mijn gedachten sloegen weer op hol en ik was uiteindelijk blij dat de eerste les erop zat.
Tot de volgende les (aanstaande maandag) heb ik wat ‘huiswerk’: een stukje uit de lesmap lezen en mijn leerdoelen opschrijven.
Met dat laatste was ik maandag al begonnen en had bovenaan meteen al staan (voordat ik ook maar iemand had gesproken): ‘luisteren’.
Ik betrap mezelf er namelijk al jaren op dat ik steeds moeilijker luister als een gesprek langer duurt. Zelf kan ik honderduit door blijven babbelen en omdat ik dat nu al tegen vele behandelaars heb moeten doen, is dat een soort routine geworden. Een cassettebandje wat ik steeds weer terugspoel en afdraai…
Maar in nieuwe onverwachte gesprekken waarbij de ander even belangrijk moet zijn als ik zelf… Winnen mijn eigen gedachten het steeds weer en raak ik de dialoog kwijt.
Als ik ooit iets voor een ander wil kunnen betekenen dan zal ik toch echt beter moeten leren luisteren!
Overigens bleek ik daarin ook niet alleen te staan, kreeg ik het idee.
Maandag verder en zo ook mijn ‘Ervaring met Vivenz’: wordt vervolgd.
ASZ rookvrij
De ‘anti-roken’ acties breiden zich jaarlijks uit.
Was het al een heel poosje wettelijk geregeld dat er in openbare ruimten niet meer vrij gerookt mocht worden, op enkele daarvoor bestemde speciale rookruimten na, was het in vrijwel de meeste horeca-gelegenheden al verboden om te roken (op kleine uitzonderingen na); nu gaan de Nederlandse ziekenhuizen het voortouw nemen om op hun terrein nergens meer roken toe te staan.
Dus ook niet meer in speciale ruimten die daarvoor zijn bestemd.
Niet meer door werknemers maar ook niet meer door patiënten.
“Want een ziekenhuis is er voor de gezondheid en roken hoort daar niet meer bij.”
Zo zeggen de voorstanders en ‘strijders’.
Het eerste ziekenhuis in Nederland wat deze maatregel in dit jaar heeft doorgevoerd is het ‘Medisch Centrum Leeuwarden‘.
Je kon er op wachten…
Ons torenhoog ambitieuze Dordtse ziekenhuis: ‘Albert Schweitzer Ziekenhuis’ wil hier uiteraard in meegaan.
Want nadat het ASZ in de dubieuze ziekenhuis Top 100 van het AD is gedaald afgelopen jaar, wil de leiding er alles aan doen om weer het ‘beste ziekenhuis van Nederland’ te worden.
Boeiend…
Over die ‘objectieve’ lijstjes van het AD heb ik al eerder mijn twijfels geuit.
Maar dat ging dan nog over simpele producten om te eten of drinken…
Als het gaat om gezondheidszorg dan is een ‘hitparade’ volstrekt belachelijk natuurlijk!
Want in mijn optiek moet goede zorg overal gelijk zijn!
En vooral kostenonafhankelijk.
Maar dat schijnt nog steeds een utopie te zijn…
Lost van dat ‘lijstjes fenomeen’: roken in of rond een ziekenhuis.
Toen ik daar werkte (tussen 1997 en 2013, met enkele jaren tussenpauze bij een andere werkgever) in de ICT zag ik het langzaam al veranderen.
Van gewoon roken op de werkplek, verschoof het eerst naar buiten; op het balkon naast onze helpdesk-ruimte werd door zo’n beetje alle afdelingen in de buurt gerookt, wat een grappig loopverkeer tot gevolg had de hele dag.
Met een continu open en dichtgaande deur die soms voor kou zorgde en stinkende mannetjes (en soms vrouwtjes…) die daar zowat elk uur wel even stonden te ‘vergaderen’…
Later in de nieuwbouw van het ASZ (het grote zwartgrijze kantoorgebouw wat ik altijd een ‘doodskist’ noemde) was binnen al geen rookruimte meer aanwezig maar gingen alle rokende collega’s dus bijna elk uur even naar buiten om net buiten de ingang in een hoekje te gaan paffen…
Na veel commentaar, uiteindelijk ook van hogerhand, kwam er dan het ‘bushokje’ (of nog met een beetje gevoel voor waardevolle doelmatigheid ‘abri’ genaamd) aan de zijkant van het ziekenhuis waar personeel terecht kon.
Voor patiënten die mobiel waren, was er een speciaal van afzuiging voorzien hokje in een binnentuin.
Maar ook dit willen ze nu gaan verwijderen, zo verklaarde de voorzitter van de raad van bestuur van het ziekenhuis: ‘Paffen voor deur van ziekenhuis in Dordt nog dit jaar verbieden‘.
De poll in AD De Dordtenaar liet zien dat 70% van de stemmers het daarmee eens is.
30% koos dat de ‘anti-rookpolitie hiermee te ver gaat’.
Als niet-roker behoor ik tot die 30%…
Waarom?
Puur en alleen maar vanwege de betutteling.
Het ‘vingertje’ wordt steeds langer en krachtiger.
Je mag straks helemaal niets meer wat door ‘hogerhand’ als ongezond, ongewenst, mogelijk overlast veroorzakend of schadelijk voor het imago wordt beschouwd!
Een voetballer mag simpelweg zittend op de bank in zijn pauze geen broodje kroket eten…
Ik mag in ons openbare park geen biertje drinken…
Overigens mag ik helemaal geen alcohol drinken buiten de daarvoor bestemde terrassen van horeca met vergunning. Dus als rugzaktoerist kan je een boete krijgen als je op een hete zomerdag lekker lopend een blikje bier drinkt…
Misschien worden straks ook mensen die lopend op straat een peuk roken in de boeien geslagen omdat ze de lucht voor onschuldige voorbijgangers vervuilen?
Waar komt de grens?
Maar over het ziekenhuis…
Mensen liggen daar soms langere tijd voordat ze weer naar huis mogen.
Iedereen weet dat een roker geen dagen zonder sigaret kan!
Wat is er mis met een kleine – van goede afzuiging voorziene – ruimte waar zij even een sigaretje mogen roken?
Dat personeel het maar moet zien te regelen in reguliere pauzes daar kan ik nog inkomen.
Behalve dat het niet meer van deze tijd is om in openbare instanties rookruimten te maken, kost het belachelijk veel werktijd als die gasten soms echt ELK UUR even konden gaan paffen…
Tegen mij (als niet-roker) werd dan gezegd: “Dan ga je toch ook even 5 minuten lopen door de gang of zo? Elk uur?” Ja dag… 😛
Alleen voor de ‘goede sier’ vind ik geen argument voor het ASZ.
Blijf gewoon goede voorlichting geven en ontmoedig roken.
Maar verbieden gaat te ver.
Overal.
Zoiets staat ook bij het ASZ maar dan lelijker en smeriger…
Barbie
Jawel… Ik wilde het eens even hebben over dat asociale Haagse mokkel!
Eigenlijk ben ik al te laat want inmiddels hebben alle gevestigde media dat al gedaan en heeft half Nederland daar al een mening over geuit in de (a)sociale media…
Ik had je wel 4 linkjes willen geven naar columns en andere artikelen uit diverse kranten.
Maar alles is al gezegd, behalve door Sammy de Jong zelf.
Want die ligt tot nader order af te kicken achter de ‘rode’ en gesloten deur van een kliniek.
Eigenlijk behoort mevrouw Barbie tot een van de onderwerpen waar ik al eerder over schreef het absoluut niet te willen hebben!
Wat een onzinnig nieuws waar je als NBN-er (Niet Bijzondere Nederlander) mee wordt geconfronteerd! Maar niet alleen de Story, Privé of Weekend staan ermee vol. Nee, zelfs ‘mijn’ AD staat er vol mee!
Dan kan ook ik er niet meer omheen…
Uiteraard wist ik al voordat het dan eindelijk bekend werd gemaakt dat er drugs in het spel was. Althans, ik had twee opties in gedachten: drugs of geweld in de privé-kring.
Want dat ze inmiddels wel een beetje afhankelijk was geworden van haar even ‘sociale’ vriendjes en vriendinnetjes, nu ze niet meer in beeld wilde of mocht, dat leek me wel duidelijk. En waar vlucht je dan in…
In drank, drugs en seks?
En er hoeft maar één negatieve emotie vlam te vatten…
Dan vallen alle ‘experts’ over elkaar heen om iedereen en van alles de schuld te geven.
Maar sinds het fenomeen ‘reality’-TV is ontstaan, ligt de schuld alleen en volledig bij de mensen die het zelf doen en de mensen die ervan smullen. De kijkers dus!
Want asociale TV scoort. Dat weten we nu al jaren!
Waar ene Brittje het er aardig van af heeft gebracht, deels door haar ongelooflijk achterlijke naïviteit, daar is Sammy Barbie met volle teugen en grenzeloze domheid de maalstroom van pure vunzigheid in gedoken.
En dan nu ‘huilie huilie’ doen omdat iedereen haar uiteindelijk lek prikt?
Een opblaaspop – of misschien beter tegenwoordig: een seksrobot – had het wel overleefd.
Zij zal wel weer een keer uit de kliniek komen als een ‘herboren’ Mevrouw de Jong, maar wie voor een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje. Zeker zij niet want daar is ze gewoon te dom voor. En dan kan ze ervoor kiezen om ‘normaal’ te gaan doen en een baantje zoeken als interieurverzorgster of kassière of anders weer terug het leventje van de bekendheid in, met alle risico’s van dien. Maar dan ook niet zeuren.
En de media wil ik adviseren om dit soort ‘nieuws’ voortaan maar over te laten aan de bekende riooljournalisten.
Er zou toch beter gewaakt worden over verspreiding van ‘nep-nieuws’?
Is Barbie niet nep genoeg dan? 😛
Barbie met haar ex in hetere tijden…
Wat nog Rest
Dit laatste deel schrijf ik pas in de tweede helft van de vrijdagmiddag…
Zoals ik al had aangegeven: ik doe hier zo’n beetje de hele dag over.
En dan heb ik nog een onderwerp weggelaten…
Anders trekt geen lezer zo’n mega-Flits…
Misschien komt er dit weekend nog wel iets opborrelen om over te kunnen Flitsen.
Anders lees je me misschien na de Vivenz-maandag weer.
Hoewel ik de komende week een ongekend drukke week heb…
Elke dag een afspraak, behalve vrijdag!
Lijkt wel een ‘normale werkweek’… Het moet niet gekker worden! 😛
Rook, drink, consumeer of onthoud je geheel voorzichtig!
Tot de volgende Flits. 🙂
