Restflits 12 januari 2018

Vandaag in de Restflits:
– ‘Afval scheiden is een puinhoop’
– Je bent wat je draagt
– NO MORE update
– Wat nog Rest

‘Afval scheiden is een puinhoop’

Er bestaan ook media waarin de artikelen en voorbij Flitsende berichten af en toe wel interessant zijn. En soms tot iets goeds leiden.
Zo volg ik naast (nep-) nieuws verspreidende websites als Nu.nl en Metro ook consumenten-medium ‘Radar‘. Bekend van het TV-programma wat al jaren bestaat maar wat nu ook via internet een levendig medium heeft, compleet met forum en (gebruikers-) columns.
Eén van die columns die ik afgelopen week las, komt toevallig van een Dordtse inzendster.
De titel benoemde ik al: ‘Afval scheiden is een puinhoop’.
Waarin schrijfster Christa van der Burg haar frustratie uit over haar goede bedoelingen om milieubewust jarenlang afval zo goed mogelijk proberen te scheiden maar daar helemaal gek van is geworden, zeker in een dynamisch gezin waarin zij blijkbaar de enige is die hier uiteindelijk de ‘afvalberg’ van het gezin beheert…
Als ik dit lees begrijp ik haar.
En ik leef oprecht met haar mee.
Alle respect voor haar jarenlange strijd. Zelf had ik dit ten tijde van mijn dynamische gezinsleven al lang opgegeven.
Hoewel… Mijn kinderen waren destijds meer milieubewust dan ik zelf was…
Ik heb regelmatig verwijten gekregen dat ik het afval niet goed scheidde…
Dat klopt.
Dat deed ik namelijk niet.
Althans… Niet altijd zoals het voorgeschreven wordt.

Het begon in mijn jeugd allemaal simpel.
Eén gietijzeren vuilnisbak waar alles in gegooid werd.
Later werd de bak vervangen door de donkergrijze vuilniszak want volgens de Arbo-wet was die bak veel te zwaar voor de zielige vuilnismannetjes.
En ook vrouwtjes wilden dat werk graag gaan doen (…) dus moest het draaglijker worden.
Nou ja… Het verloop van de milieuvriendelijker veranderingen weten we.
We kregen een grijze container voor zowat alles behalve organisch afval en glas.
Op bijna alle straathoeken kwamen glasbakken.
En we kregen een groene container voor het tuinafval en etensresten.
Weer later kregen we de blauwe container om papier en karton in kwijt te kunnen want die stapels op straat werd uiteraard een puinhoop, zeker als het had geregend…
Weer een stap verder en we kregen een plastic zak om… juist: plastic afval ik kwijt te kunnen. Hier ben ik afgehaakt.
Ik had nu al 3 containers op mijn voorpad staan, plastic zakken in de berging voor het glas wat ik periodiek dan ging wegbrengen naar de bak, een vuilniszak voor oude kleding die ik af en toe naar de kledingbak bracht, een zakje voor lege batterijen en nu moest ik ergens een vrij grote plastic zak voor plastic zien kwijt te raken?
Ik heb dit zegge en schrijven 1 keer gedaan.
De zak had ik in de meterkast opgehangen zodat de kinderen niet naar buiten moesten om regelmatig hun plastic flesjes in te kunnen gooien.
Maar de ruimte is daar krap dus op een bepaald moment kon het deurtje van die kast niet meer dicht…
En wat moest ik nog met oude, lege of gedeeltelijk lege maar onbruikbare verfblikken?
Kleine apparatuur met soms accu’s daarin?
Ik was het helemaal zat!
Waar vele mensen hun plastic verpakkingen gewoon asociaal op straat smijten, waar moedige vrijwilligers dan zelfs nog met een grijpstok en plastic zak achteraan lopen…
Daar heb ik heel mijn leven altijd alles netjes in een vuilnisbak gegooid.
In de overtuiging dat de vuilnisophaaldienst (HVC hier in Dordrecht) het verder wel uitzoekt.
Nee… dat gaat niet altijd goed en kost ook veel te veel…
Huh? En we betalen al zo veel afvalstoffenheffing elk jaar?
Dan was er zelfs even een onzalig plan om er nog een VIERDE container bij te krijgen om daar plastic, schone blikjes, doppen, etc. in kwijt te kunnen.
Ik voel me bijna ZELF een afvalverwerkingsbedrijf worden!
Kan ik zowaar een dagtaak aan hebben!

Ze kunnen van mij de groeten krijgen maar ik houd het behapbaar voor mezelf:
Grijze, groene, blauwe container en glas naar de glasbak.
De rest mag HVC van mij organiseren.
Een absoluut noodzakelijke en nobele taak waarin de nodige investeringen van de overheid op z’n plaats zijn om door middel van steeds betere scheidingsmachines de planeet zo schoon mogelijk te krijgen. En te houden.
Die planeet wordt mij wat te zwaar op mijn rug… 😛

Afvalbedrijf ‘De Rest’?

Je bent wat je draagt

Lezers van mijn blogje weten het al een poosje.
Met de wereldwijde hype rond de #metoo actie (shit… ik had nog zo beloofd die hashtag niet meer te noemen… maar het stopt niet…) heb ik een soort ‘haat/liefde’ verhouding.
Als tegenhanger benoem ik het liever als ‘IKOOK’ omdat eigenlijk driekwart van de mensen op de aardbol dan wel ‘grensoverschrijdend’ gedrag vertonen of erover fantaseren…
Gelukkig ben ik niet de enige.
En nog belangrijker: ook niet alleen mannen worden hier een beetje moe van!
In Frankrijk zijn een stuk of honderd bekende vrouwen opgestaan om mensen te wijzen op normaal menselijk (seksueel getint) gedrag.
En dat de Britten altijd al steengoed waren als het om echte humor gaat, bewijst onderstaand filmpje waarin de draak wordt gestoken met uitlokkende kleding.
Je kunt het wel van twee kanten bekijken:
Vrouwen moeten zich sexy kunnen kleden zonder seksueel geïntimideerd te worden.
En sommige mannen moeten hun asociale driften gaan beheersen en hier geen ‘hoerig’ gedrag in zien. Maar die mannen zijn absoluut niet in de meerderheid!
Kijken mag. Aanraken niet. Zo simpel is dat.
En zo denkt toch echt de meerderheid der mannen hoor!
Geweldig filmpje:

NO MORE update

“Hoe gaat het nu met de alcohol?”
vraagt af en toe wel eens iemand aan me.
Nou ja… Omdat ik persoonlijk van mening ben dat het heel goed gaat, antwoord ik dan meestal met hetzelfde:
“Goed hoor! Zelfde eigenlijk. En morgen al weer 11 weken.”
Wat op dit moment dus echt zo is morgen.
Maar alle eerlijkheid gebiedt me ook om 100% eerlijk te zijn.
Dat heb ik in al mijn actieberichten van ‘NO MORE’ beloofd aan de wereld!
En dan moet ik een dingetje bekennen…
In mijn Restflits van 17 december heb ik het volgende geschreven:
“Afgelopen donderdag ben ik weer gezellig op visite geweest bij mijn Hoopvolle behandelaarster. Ik heb ze al gezegd dat ik het pas ga vieren rond de jaarwisseling, als de teller op 9 weken staat. Met een flinke borrel om mee te proosten uiteraard.
Ze lachte hartelijk… Als een boerin met kiespijn? Wie weet. 😉”
Tja wie weet…
Wie weet had ik stiekem al een fles drank gekocht om bij voorbaat het te willen vieren?
Wie weet heb ik in november, toen ik toch in de buurt was van de enige slijterij waar de Kroatische sljivovica te koop is in Dordrecht… deze gekocht?
Met als doel inderdaad om het te vieren als ik mijn persoonlijk record zou hebben gebroken?
Maar belangrijker: om te testen of ik ervan af zou kunnen blijven tot dat moment?
En dat is gelukt.
En ja… ik heb inderdaad op 1 januari, nadat mijn dochter al naar huis was, om ongeveer 1.30 uur de fles open gemaakt en een lekkere borrel gedronken! 🙂
Want dat dit lekker is… Dat wist ik bij voorbaat.
Sljivovica (pruimenjenever) was niet voor niets de reden (oorzaak?) dat ik sterke drank ben gaan drinken. Ik heb het dankbaar leren drinken bij mijn schoonfamilie in Joegoslavië destijds!
Maar goed.
Daarna… Achter elkaar op gezopen?
Haha! Nee hoor.
Gisteren heb ik het allerlaatste slokje wat er nog in zat opgedronken.
Wat dus betekent dat ik het lekker heb verdeeld; een halve liter sljivovica in 11 dagen tijd.
Aardig verschil met de periode dat ik dagelijks rond een halve liter verwerkte…

En nu. Actie NO MORE mislukt?
Als je het letterlijk neemt natuurlijk wel.
Geen sterke drank is GEEN sterke drank.
Maar ik heb het dus ook met een dubbele reden gedaan.
Kon ik de open fles weerstaan in die 11 dagen?
Nou ja, gezien de minimale hoeveelheid die ik dan ‘s-avonds als ‘slaapmutsje’ heb genomen, zonder ook verder nog behoefte te hebben aan meer, vind ik dit ook een persoonlijke prestatie.
Niet iets om nu weer te gaan vieren uiteraard!
Het ‘feest’ is nu weer voorbij.
Driekoningen was afgelopen zaterdag.
Lampjes weg, boom opgeruimd, fles leeg.
Nu weer gewoon verder met vooruit kijken.
NO MORE!
“The continuing story of…” 🙂

Leeg! 🙂

Wat nog Rest

Wat een Flitsen vandaag…
Niet de kortste berichtjes moet ik bekennen.
Bijna drie dikke columns in één artikel…
Laat ik het hier dan maar verder bij laten.
Maandag ga ik voor de eerste keer naar de training ‘Ervaringsdeskundige’ bij Vivenz, waar ik al eerder over schreef.
Ik ben heel benieuwd hoe ik het daar ga ervaren…
Daar zal ik dan zeker iets over gaan schrijven.

Scheid afval, kleed en (ge)draag jezelf voorzichtig!
Tot de volgende Flits. 🙂