Vandaag in de Restflits:
– The day before
– Sluiting poll ‘Tijd voor zelfreflectie’
– Wie schrijft die bluft
– NoMore update
– Wat nog Rest
The day before
Zijn we er allemaal dan eindelijk klaar voor?
Hebben we de laatste inkopen echt gedaan?
Ligt het onder de kerstboom al vol met cadeautjes?
Staat de schuur vol met de Rest van de cadeautjes die zo groot zijn dat ze niet onder de boom passen?
Zijn zowel in inhuizige als uithuizige diners geregeld?
Zijn de laatste familieruzies bijgelegd zodat je er morgen met een rustig gevoel echt aan kunt beginnen?
En je leeft nog? 😛
Als je de gebruikelijke media moet geloven, is het echt elk jaar weer hetzelfde.
Kerststress.
Zowel binnen als buiten de familie.
Thuis, op straat en in de winkels.
Wat het mooiste en bijzonderste feest van het jaar zou kunnen zijn (voor de meesten dan toch) wordt helaas vaak omgeven door spanningen die zelfs kunnen ontaarden in ruzies en geweld!
“Vrede op aarde! In de mensen een welbehagen!”
Tot we elkaar al dan niet tijdens het kerstdiner afmaken om onze verschillen van mening.
Die vrede… Dat welbehagen…
Ze zijn steeds minder vanzelfsprekend.
Gelukkig zijn sommige mensen die ik volg via de media en zelfs die media zelf (kranten) tegenwoordig iets realistischer aan het worden.
Echt niet alle mensen stressen ze zich in allerlei bochten en zitten aan de valium om de oplopende spanningen aan te kunnen.
Ook zijn het echt niet alleen de ouderen, alleenstaanden, zieken of straatarmen voor wie de standaard tradities niet meer zo belangrijk zijn.
Misschien is het de tijdsgeest, waarin alle tradities een beetje onder de loep liggen en we eindelijk allemaal voor zich gaan bepalen wat we wel of niet leuk vinden om te vieren.
Of wat we simpelweg nodig vinden om te doen. Of juist niet te doen!
Hoewel de reclame uiteraard probeert om de massa koste wat het kost ‘gezellig bij elkaar’ te brengen; scheiding, ruzies, straatarm of niet… Iedereen ‘moet’ het samen doen.
En uiteraard blijven kopen!
Want hoewel de massa weer is verleid om voor een recordomzet te zorgen dit jaar…
Het kan en moet allemaal nog veel beter natuurlijk! 😛
Met tranentrekkende filmpjes waarin eenzame ouderen, contactarme zieken en kansloze gescheiden families meestal door een engelachtig kindje bij elkaar worden gebracht en alsnog een zalig welbehagen kunnen vieren, probeert de commerciële maffia ons te overtuigen dat het zo moet en dat het ‘goed’ is.
Ja… voor hun omzet…
Gelukkig deden wij daar als gezin zelfs al nooit zo extreem aan mee.
Altijd lekker maar nooit uitbundig eten en drinken maar nooit buiten de deur, gezellig met boom, kaarsjes en cadeautjes maar nooit ondoordacht en overbodig.
En sinds dat gezin uit elkaar is gevallen en ik er persoonlijk vrijwel alleen voor sta, ben ik al even gewend dat Kerstmis zonder al die ‘gedwongen’ toeters en bellen ook heel erg fijn kan zijn. Ik mis daar absoluut niets van!
Nu dit jaar ook mijn zoon niet eens in de buurt is (want hij vertoeft in Ierland tegenwoordig), ben ik één dagje samen met mijn dochter.
En de Rest van deze dagen… Lekker alleen, zoals elke dag.
Het is alleen een beetje jammer dat de TV gedurende deze dagen altijd zo beperkt is in de programmering…
Want geen zin in André Rieu, de bekende animatiefilms, musicals (Sound of Music… 🤢) en dergelijke… 😛
Ook het WK Darts ligt natuurlijk even stil want die mensen willen ook Kerstmis vieren…
Dan dompel me ik vanaf vanavond vermoedelijk maar onder in de keiharde actie op de enige zender met “meer voor mannen” door een nog jonge en dynamische Bruce Willis hard (bijna) dood te zien gaan…
Maar ik vermaak me wel hoor.
Desnoods met een paar uurtjes porno… 😉
Of ik schrijf alvast een nieuwe Restflits…
En volgens mij komt het met de Dordtse dichter/columnist Josse Kok ook wel weer goed dit jaar:
‘Mijn hart gaat uit naar de eenzame man of vrouw’
Wat je ook doet…
Fijne Kerstdagen! 🙂
Kerstkaart van mijn dochter
Sluiting poll ‘Tijd voor zelfreflectie’
Op 19 november had ik een stukje geschreven over ‘zelfreflectie’.
Omdat ik persoonlijk echt erg benieuwd was hoe mijn (trouwe) lezers het vinden dat ik de laatste tijd meer open ben in mijn schrijfsels heb ik daar ook een poll aan verbonden:
‘Tijd voor zelfreflectie’.
Ik had geschreven dat ik er tegen de kerst op terug zou komen.
Wel… dat is nu dus.
Ik kan en zal hierin kort zijn.
Er heeft NIEMAND deelgenomen aan of gereageerd op de poll.
Er staat dan wel dat er ‘2’ keuzes zijn gemaakt maar daarvan is er 1 van mezelf om het te testen en 1 koos voor ‘Other’ maar die is ongeldig omdat er geen reactie is gegeven met ‘wat dan anders’.
Hoe moet ik dit nu interpreteren?
Ik weet zeker dat het wel is gelezen, of in ieder geval is gezien.
Daar kan ik nu heel analytisch, dramatisch of hilarisch over doen…
Zo van dat het niemand ook maar een zak uitmaakt wat ik schrijf en misschien wel dat ik überhaupt schrijf en hoe het met me gaat…
Voor verreweg de meerderheid van de bezoekers mag ik vandaag nog dood gaan en begraven worden. Wat zou het…
Aan de andere kant kan ik het interpreteren als ‘Geen tijding – goede tijding.’
Alles wat ik zeg en schrijf wordt als (mijn) waarheid aangenomen en ‘that’s it’.
Niks meer en niks minder.
Ik moet er niet meer van verwachten.
Zoals ik vroeger echt hield van de discussie-forums… Dat bestaat niet meer.
Mensen die iets willen zeggen of uiten, die ‘roeptoeteren’ wel via de sociale media.
Een blog of forum (bestaat dat nog?) is uit.
Misschien iets specifiek voor een bepaalde doelgroep die zich duidelijk profileert.
Maar iets voor een ‘roepende zandkorrel in de woestijn’?
Lekker laten roepen…
En dat blijf ik dan ook doen.
Niet te hard want dan krijg ik een droge en geïrriteerde keel en dan heb ik straks weer drank nodig om het ‘schoon’ te spoelen…
Bedankt voor het lezen maar niet bedankt voor het participeren. 😉
‘John Walks On’ 🙂
Wie schrijft die bluft
Oeps! Typefoutje wat de spellingchecker er niet uithaalt omdat ‘bluft’ ook een normaal Nederlands woord is? Moet het niet zijn ‘Wie schrijft die blijft‘?
Haha! Ja, dat mochten de meeste ‘schrijvers’ willen…
Blijven; voor het nageslacht eeuwig bewaard en over 2000 jaar nog in de digitale bibliotheken te vinden via Google…
Gelukkig maar dat niet voor elke schrijver die eeuwige roem is weggelegd.
Dan wordt het voor dat nageslacht vrijwel onmogelijk om in die brij van schrijfsels ooit nog iets terug te vinden wat nog van enige waarde is.
Hoewel… Wil dat dus zeggen dat wat nog wel overgebleven is, na eeuwen en eeuwen, wel zo veel waarde heeft voor het nageslacht?
Is een boek van 2000 jaar oud onnoemelijk waardevoller dan bijvoorbeeld het artikel wat ik nu schrijf? Of dan de vele duizenden artikelen die dagelijks worden geschreven voor kranten, (web)magazines, blogs of in persoonlijke dagboeken?
Is alleen een gedegen boek met een zogenaamde tijdloze waarde ‘literatuur’?
Zoals Wiki vermeldt:
“Literatuur in de betekenis van letterkunde of letteren is de verzamelde schriftelijke neerslag van een land of van een periode, voor zover het geschriften betreft die hun waarde ontlenen aan veronderstelde vormschoonheid of emotioneel effect.”
Hee maar wacht…
Kunnen ook ‘simpele’ schrijfsels niet een ‘neerslag’ van een land of periode zijn?
En een bepaalde vormschoonheid bevatten?
Of zelfs een zeker emotioneel effect hebben?
Dat laatste kan wel degelijk zelfs al door het roeptoeteren van een uitspraak via Twitter…
Is dit dan ook geen ‘literatuur’?
Zou het niet zo kunnen zijn dat zelfs de nu als waardeloos beschouwde schriftelijke uitlatingen later in een soort van verzamelde geschiedschrijving de eeuwigheid in gaat?
En over 2000 jaar nog altijd wordt gelezen en gewaardeerd?
Als kind heb ik altijd al ‘wereldberoemd’ willen worden.
Als tiener en jonge volwassene vond ik het best wel belangrijk om mijn gedachten en meningen op ‘schrift’ te zetten.
Er zijn wel eens mensen geweest die me adviseerden om een ‘schrijver’ te worden.
Maar dat soort gasten vond ik (en vind ik soms nog steeds) zo elitair en juist ver af staand van de maatschappij en ‘gewone mens’…
Soort van ‘bluffers’ in een net pak…
Terwijl die ‘bluffers’ misschien wel net zoals ik keihard vochten met hun eigen menswaarde en identiteit… In hun eigen geest, beleving en waarde…
Laat ik maar rustig blijven schrijven.
Ik schrijf dus ik bluf.
Dat ik nog altijd ‘wereldberoemd’ kan worden.
Ook al ben ik een simpele ‘Eijkel’.
Zo geldt dus ook hier: ‘John Walks on’! To eternity. 😉
NoMore update
Terwijl ik vrijdag voor het laatst dit jaar bij mijn Hoopvolle behandelaarster op visite ben geweest en ik gisteren mijn oude ‘record’ heb geëvenaard (8 weken zonder sterke drank), kijk ik nu uit naar het echte record in deze laatste week van het jaar 2017.
Meer kan ik hier nu niet over zeggen.
Tot volgend jaar! 🙂
Wat nog Rest
Hoewel een aantal dingen zich in de afsluitende fase bevinden, heb ik nog een hele week voor de boeg om me druk te maken over van alles.
Zal ik de DDK’s (Duffe Dode Kerstdagen) overleven zonder hernieuwde depressie?
Hoe vul ik mijn dagen zinvol zonder last (of gemak) van verplichtingen aan instanties of andere noodzakelijke activiteiten?
Wordt het weer (regen, wind, sneeuw, ijs…) zo slecht dat ik me weer ingraaf de komende week?
Ik weet het nog niet.
Rest mij dus niets anders dan te zeggen:
“I’ll be back!” 😉
