Vandaag in de Restflits
– Dieptepunt 21 december?
– Bedelende mensen aan de voordeur
– Seks… en de Rest – update
– Series & Sociale media volgen?
– Wat nog Rest
Dieptepunt 21 december?
Vandaag! Jawel, vandaag is het zo ver!
21 december.
Ergens rond 17.30 uur heb ik ergens gelezen.
Het aftellen is begonnen!
De astronomische winter breekt aan!
De zon staat vandaag het verst weg van het hele jaar.
De donkerste dag…
Even ‘huilie huilie’ doen samen?
Goed… Maar daarna meteen een ‘lachie lachie’ dan!
Want vanaf dat moment gaat het juist weer helemaal de andere kant op!
Elke dag wordt het weer een ietsiepietsie langer licht want de zon komt dan weer steeds een beetje dichterbij.
(Even voor de wetenschappers onder ons…
Uiteraard doet de zon helemaal niks maar hangt waar die hangt…
De aarde draait zich een omgaans om het noordelijk halfrond weer wat beter te gaan verlichten en op te warmen, tot het hoogtepunt van de dag dat de zomer begint…
Even voor wie denkt dat ik achterlijk ben. 😉 )
Ook daarom vieren we de komende dagen het ‘feest van het licht’ en mogen we allemaal weer wat blijer gaan voelen na die donkere dagen van ultieme depressie.
Wie daar dan gevoelig voor is natuurlijk…
Zoals ik in ieder geval.
Maar vandaag ben ik blij!
Want het dieptepunt is nabij!
En daarna wordt alles weer beter en mooier.
Zo… mijn kinderhand is dit jaar weer snel gevuld.
Op naar de Rest van de realiteit. 😉
Bedelende mensen aan de voordeur
Nog zo’n jaarlijks dieptepunt!
En voor mij een reden dat ik uitkijk dat die ongewenste ‘gekte’ rond de feestdagen snel weer afgelopen is.
Als mijn bel deze dagen gaat krijg ik namelijk meteen kippenvel.
Weer zo’n bedelaar?
Er belt hier namelijk bijna nooit iemand.
Alleen als ik zelf iets online besteld heb verwacht ik wel eens een postbezorger en het gebeurt wel eens dat buren niet thuis zijn en ze het bij mij proberen.
Ook bellen er wel eens mensen die denken dat ze bij mij aan het juiste adres zijn want het nummer klopt. Helaas zijn ze dan meestal verdwaald in het doolhof van deze buurt want ze moeten in de straat om de hoek zijn…
Maar verder belt er nooit iemand.
Zeker geen verkopers en collectanten, sinds ik een sticker onder mijn bel heb geplakt.
Dat werkt echt perfect en voorkomt veel irritatie en hoogoplopende ruzies aan de deur!
Maar helaas werkt dit niet tegen de jaarlijkse bedelaars.
Elk jaar hetzelfde.
“Goededag meneer, wij van Posteend wensen u fijne feestdagen!”
Rot op met je zogenaamde goede wensen voor mijn feestdagen!
Je ogen verraden je!
Geld wil je hebben!
Want je armzalige vergoeding voor het wekelijks rondbrengen van het reclame pakket is niet genoeg. Je wil meer!
Ook de bezorgers van de wekelijkse huis-aan-huis krantjes komen langs.
En nu ik weer een abonnement op het AD heb, kan ik die eerdaags ook verwachten.
En weet je?
In de sociale media lees ik zo veel reacties dat mensen ze altijd iets geven want ze zijn toch zo ongelofelijk trots op hun kranige bezorgers die door weer en wind, door sneeuw en over spekgladde wegen toch altijd weer hun krant op tijd bezorgen!
Vroegere kennissen van mij gaven ook altijd. Standaard traditie.
Rot op zeg!
Ze krijgen er allemaal gewoon voor betaald en als dat niet genoeg is dan moeten ze gewoon stoppen. Of ga actie voeren voor een betere CAO. Of zoiets…
Maar ga niet lopen bedelen met je niet gemeende en daarom bij mij niet ontvankelijke ‘goede’ wensen!
Als ik trouwens iedereen wat zou geven, dan heb ik juist deze week met de kerstdagen minder te besteden om zelf eten te kunnen kopen!
Waar blijven de mensen die echt goede wensen komen brengen in deze donkere dagen en mij een welgemeende kerstgift geven?
Die zal ik omarmen en ze kunnen van mij ook nog een bakkie koffie of thee krijgen.
Anders…
Laat me met rust!
Helaas doen ze dat niet, dat voorspel ik uit ervaring.
Het is niet mijn aard maar ik zeg dan maar even traditioneel:
“Van hetzelfde hoor!”
En klap snel de deur voor hun neus dicht.
Om een ongemakkelijke discussie over mijn argumenten om niets te geven te voorkomen.
Ook ervaring mee… 😛
Seks… en de Rest – update
Hee… Had ik toevallig niet net gisteren al een MEGA groot artikel geschreven over seks?
Ben ik er nu nóg niet klaar mee?
Nou…
Hoewel ik aan het artikel van gisteren echt wel aardig wat uurtjes heb gewerkt…
Ik moet eerlijk zeggen vanaf ongeveer 9.00 tot tegen 16.00 uur heb ik dit zitten schrijven!
Gewoon zowat een dagtaak aan gehad dus!
Nou ja, tussendoor wel enkele keren pauze genomen om m’n vierkante ogen even rust te gunnen, wat te eten of drinken en nog even gezellig te bellen met de dienst ‘invordering’ van de Belastingdienst…
Maar verder heb ik er de hele dag aan gewerkt.
Van een ‘echt’ diepgaand artikel maak ik echt werk.
En als het over seks gaat, kan ik niet ‘diep’ genoeg gaan… 😛
Hoewel ik tevreden was toen het klaar was en ik het na de gebruikelijke nacontrole ook echt als een soort ‘afgerond’ geheel zag, wist ik toch al meteen dat het niet ‘klaar’ was.
Misschien is dit onderwerp voor mij eigenlijk wel nooit klaar…
Afgezien dat ik er uiteraard nooit van klaarkom (zo erg geil ik nu ook weer niet op mezelf…), blijft het onderwerp me regelmatig bezighouden.
Hetzij door ‘seks in het nieuws’ wat weer over de zoveelste misstanden gaat of juist over een goede kijk op seksualiteit waar ik achter sta, hetzij door een bijzondere actie of dag die met seks te maken heeft.
Zoals vandaag.
Vandaag is het namelijk weer eens zo’n dag… Weet je wel? Ze verzinnen bijna elke dag wel iets om te ‘vieren’ of om bij stil te staan?
Secretaressedag, dierendag (kunnen ze dat niet combineren?), dag van de moeder, dag van de vader, dag van de zon, dag van de maan…
Je moet tegenwoordig zoeken naar een goede ‘Dag van het niets – maak er zelf maar eens iets goeds van’. Daar kijk ik dan echt naar uit!
Maar vandaag maak ik in seksueel verband toch even een uitzondering voor:
‘Global Orgasm Day’!
Ofwel de wereldwijde dag van het orgasme!
Is dat wat?
In dit geval denk ik dat er echt best wel mensen zijn die hier naar verlangen.
Want hoeveel jaren is het al geleden dat ze echt een (goed) orgasme hadden?
Best opwindend om vandaag hier eens dieper op in te gaan.
Maar omdat ik nog meer Restflitsen in het verschiet heb en ik niet weer de hele dag wil zitten schrijven, laat ik het dit keer slechts bij een vluggertje.
Geniet van JOUW Orgasme(-dag)! 🙂
Series en Sociale media volgen?
Ben jij een serie-kijker?
Zo iemand die dagelijks of wekelijks ‘GTST’, iets van ‘Voice of…’, ‘expedities xyz’, ‘boerende vrouwen’, ‘homo’s die trouwen’ of dergelijke onrealistische ‘reality’ programma’s verslindt?
Met de bel (en het verstand) op nul, de telefoon op stil, de gordijnen dicht, een bak knabbelvoer en een fles goedkope wijn paraat?
Nou… IK OOK!
Ja ik beken en kom bij deze ‘uit de kast’.
Ik ben ook verslaafd.
Maar wel gericht verslaafd.
Ik kijk niet naar alles wat los en vast uitgezonden wordt.
Vooral Nederlandse producties komen bij mij niet bewust op het beeldscherm!
Ik krijg al kippenvel als ik per ongeluk eens een keer langs zo’n flutserie met weer zo’n bekende Nederlandse blaaskaak zap… Brrr… Als ik drank in huis had, zou ik meteen mezelf in een coma zuipen… Het ergste wat er op de wereld bestaat.
De IS-terroristen verbleken bij deze armoede op TV…
Nee, waar ik vroeger naar keek was NCIS.
Met als voorkeur het origineel uit Washington waar Leroy Jethro Gibbs de scepter zwaait.
Een man naar mijn hart.
En ik heb de Gibbs-rules uiteraard mezelf eigen gemaakt.
In mijn perfect draaiende team van De Rest & De Rest.
NCIS Washington
Maar ook Los Angeles keek ik graag!
Ook hier was ik een fan van de onverschrokken tuinkabouter Hetty Lange.
NCIS Los Angeles
De tweede spin-off van het origineel uit Washington speelt zich af in New Orleans.
Daar ben ik het minst fan van maar zette het toch regelmatig aan om ook de heldhaftige en charismatische chef van dit team in actie te zien:
Dwayne Cassius “King” Pride, kortweg Pride.
Zijn verschijning doet me meteen wegdromen naar de helaas min of meer geflopte Star Trek serie ‘Enterprise’ waar hij Captain Jonathan Archer speelde.
Als ‘Trekkie’ kon ik hier ook heel erg van genieten.
Maar na maanden achtereen urenlang en 5 dagen in de week NCIS te hebben gekeken, kreeg ik steeds vaker het gevoel ‘deze heb ik al gezien’. Wat ook zo was. En dan gaat het wel een beetje vervelen.
De laatste maanden kijk ik dagelijks naar mijn andere favoriete serie: Masterchef!
Het kookprogramma waarin aan het begin van elke episode enkele tientallen amateurkoks strijden tot er in de finale iemand tot ‘Masterchef’ van dat jaar wordt gekozen.
De serie is oorspronkelijk begonnen in de UK, in 1990.
Dat het een succesformule bleek, bewijst het feit dat er sindsdien in vrijwel de hele wereld een ‘Masterchef’ van dat land ontstond; van Albanië tot Vietnam en ook in Nederland komt binnenkort weer de versie 2018.
Maar mijn favoriete versie is toch wel die van Australië, waar ik nu zo’n 3 maanden naar kijk en waarvan vanavond de finale 2017 plaatsvindt!
Met in de finale mijn favoriet: Ben Ungermann, een potige schoenverkoper met blijkbaar een gigantische passie voor koken. En… hij heeft Nederlandse voorouders waardoor hij bijna elke keer praat over zijn passie voor de ‘Dutch kitchen’ en het eten wat hij dankzij zijn ‘oma’ heeft leren maken en waarderen!
Op dit moment is hij zelfs in Nederland op familiebezoek.
Ben
Uiteraard was de serie veel eerder dit jaar al opgenomen in Australië en pas nu op de Nederlandse buis.
Gisteren was het eerste deel van de finaledag, die uit 3 rondes bestaat, vandaag dan het tweede deel en de ontknoping.
Daar kijk ik onwijs naar uit en ik pink daarbij menig traantje weg als de kandidaten vol emoties over hun familie vertellen als ze iets koken waar ze herinneringen bij hebben.
En tijdens deze laatste ronde is dan ook hun familie aanwezig, zo ook de oma van Ben!
Zal hij het winnen?
Tja…
Zie hier het effect van de ‘sociale media’ als je die ook redelijk intensief bijhoudt.
Net als met bijvoorbeeld niet live uitgezonden darts-wedstrijden op RTL7…
Velen weten de afloop al uit de media en soms doen de omroepen zelf mee met het verspreiden ervan!
In dit geval werd op de Facebook pagina van Metro, waar dat interview met Ben in staat vandaag, al door iemand verteld dat het in juli al op de Australische website van Masterchef heeft gestaan dus…
Anti-climax…
Maar ik kijk toch uiteraard.
Want met oogkleppen op geniet ik van hun kunststukjes koken op torenhoog niveau en de emoties die steeds weer loskomen bij winst of verlies.
Zakdoek klaar… Huilen maar! Heerlijk! 🙂
Wat nog Rest
Wat een waterval weer aan schrijverij vind je niet?
Eigenlijk had ik nog veel meer dingen in mijn hoofd om in de Restflits te verwerken maar ik zie dat dit wederom bijna een dagtaak dreigt te worden…
En dat had ik me vandaag even niet voorgenomen want ik wil nog wat anders doen.
Wat in het vat van De Rest zit verzuurt niet en morgen (of overmorgen of… ooit…) weer een dag. Bij leven en welzijn. Toch? 😉
Fijne dag tussen de Kerststressers, bedelaars, met je favoriete huilseries en met een formidabel orgasme!
Tot de volgende Flits!
