Het geheim van de verkeerde keuze – editie 2017 en verder?

Vandaag komt er in Twitter weer een citaat langs van ‘4Positiviteit’, waar ik ook regelmatig citaten van overneem voor deze site:
“Wanneer anderen mensen je slecht behandelen, blijf jezelf.
Blijf wie jij wil zijn en maak de fundamenteel goede keuzes.”
Dat is interessant!
Want juist ‘het maken van fundamenteel goede keuzes’ achtervolgt me nu ook al vele jaren en daar heb ik voor het eerst in 1996 een zogenaamde ‘Overdenking’ over geschreven.
En in 2007 een ‘jubileum-versie’.
(Hoewel de jaartallen niet helemaal kloppen met de 12,5 jaar waarover ik schrijf… 😉 )
In ieder geval is het nu wel weer ruim 10 jaar later na die laatste versie.
Zeker in deze december-maand een hernieuwde Overdenking waard.

Ten tijde van de versie uit 2007 lijkt het nu – 10 jaar later – zo surrealistisch wat ik toen schreef. Ik zat duidelijk op een ‘dood spoor’ en maakte er een heel (vaag) drama van.
De reden was voornamelijk: Ik durfde simpelweg niet alles te schrijven wat me was overkomen en waar het allemaal ‘dood’ liep.
Op dat moment werkte ik gewoon en was er nog geen reorganisatie in zicht wat mijn baan zou kosten.
Mijn gezin was nog compleet.
De hobby’s waren er nog of weer en net een jaar geleden was ik weer met radio
Fata Morgana begonnen, op internet!
De vakanties naar Kroatië waren op dat moment nog leuk!
Vanwaar dat drama?

Wie mij de laatste tijd goed heeft gelezen, weet nu wel dat ik zeg eindelijk veel meer open te zijn geworden in wat ik voel en meemaak. En daarover schrijf ik dan graag.
Dingen die gebeuren met of rondom mij, waar ik anno 2007 niet over durfde schrijven.
Mijn site werd in die tijd ook wel gelezen door collega’s van mijn werk en mogelijk ook door nog wat andere bekenden.
En om toch een soort van ‘status’ of ‘reputatie’ overeind te houden, kon ik simpelweg niet alles zeggen of schrijven.
Dat ik bijvoorbeeld in 2005 een taakstraf heb ondergaan die behalve onterecht ook nog eens traumatisch voor me was.
En dat mijn ex-echtgenote langzaam maar zeker steeds meer van me vervreemde door haar ziekte die jaarlijks toenam.
En dat de financiën, die ik altijd al alleen moest zien te regelen, mij langzaam boven het hoofd begonnen te groeien waardoor ik toen al zag aankomen dat we het niet konden volhouden op langere termijn.
Wat na 2011 allemaal tot grote escalaties heeft geleid die het begin van het einde inluidden. Het einde van diverse tijdperken.
Maar… ook een nieuw begin van een heel nieuw tijdperk!
Het tijdperk wat mij de laatste jaren het besef heeft gegeven dat ik door al die shit heen eindelijk ‘mezelf’ heb teruggevonden. Mijn eigen leven heb herontdekt!
Door alle shit heen daar voelbaar ‘schoner’ uit ben gekomen!
En wat momenteel voor mij het meest belangrijk en aantoonbaar is:
Ik ben daar veel opener uit gekomen.
Omdat ik niets meer heb te verliezen en niets meer heb te verbergen.
En dat lucht merkbaar op!
In ieder geval voor mezelf.

Er blijft echter toch nog altijd één rode draad stevig verankerd in mijn leven.
Een draad zonder eind en zonder verklaring die ik in alle eerlijkheid zelf kan bedenken.
Hoe veel meer inzicht ik ook heb gekregen na het Overdenken van alle gemaakte keuzes in mijn leven.
Ook nu… Misschien zelfs juist nu heb ik geen flauw idee welke keuze(s) ik kan, moet of zelfs wil maken!
Ik heb al eens eerder geschreven dat mijn huidige leven wat op een ‘eindpunt’ lijkt.
Na een dynamisch en best wel druk, vol leven van werk, hobby’s en gezinsleven, ben ik weer alleen, heb ik geen werk meer, ben ik gestopt met mijn voornaamste hobby’s en heb ik geen relaties waarop ik ‘dankbaar’ kan of wil terugvallen.
Het lijkt er een beetje op alsof ik ‘mijn leven’ opnieuw begin vanaf ‘scratch’.
Dat zou ik leuk en positief kunnen vinden!
Maar het is ook een leven met beperkingen.
Want met helaas wat vroeg verminderde fysieke capaciteiten, weinig kansen op een ‘normaal betaalde’ baan en daardoor zeer beperkte financiën waardoor ik nergens in kan investeren op het gebied van hobby’s of ‘leuke’ bezigheden en zonder gewenste hulp van buitenaf waardoor ik er geheel alleen voor sta, is het voor mijn gevoel lastig kiezen.
Want…
Waarvoor kan ik nog kiezen?
En: Waarvoor WIL ik nog kiezen?

Het is de vraag die eigenlijk iedereen wel stelt.
“Wat zou je nu eigenlijk zelf het liefste willen doen?”
Of gevleugelde uitspraken als:
“Kies wat je hart je ingeeft!”
En dan moet ik op dit moment altijd het antwoord schuldig blijven.
Ik heb echt geen flauw idee!
Mijn ‘hart’ zegt me niks…
Ik voel geen sluimerend vuurtje wat ik zou kunnen proberen op te stoken.
Alles waarmee ik ben gestopt (ik noem als voorbeeld even de radio) voel ik als bewuste en terechte keuzes. Ik voelde hier wel degelijk een ‘eindpunt’ bij.
En ook dat hoor en lees ik overal terug.
Eerst loslaten waar je misschien te lang en te krampachtig aan hebt vastgehouden.
Pas dan ontstaat er nieuwe, schone ruimte voor nieuwe wegen; nieuwe keuzes om te maken.
Prima toch?
Alleen dus… WELKE keuzes?

Wat ik voor dit moment als enig positief gevolg kan noemen:
Het gebrek aan mogelijke keuzes (in mijn hoofd en hart) maakt dat ik nu ook even geen foute keuze kan maken.
Wow! Dat lucht op… 😉

Of zou het misschien ook kunnen betekenen dat het NIET maken van keuzes, of misschien daardoor het ogenschijnlijke ‘NIETS DOEN’ ook een keuze is?
En dat ik daardoor dingen misloop waardoor het achteraf weer een verkeerde keuze blijkt?

Laat ik daar de komende periode maar weer eens rustig Over gaan denken.
En volgens mij doe ik dat ook al regelmatig op deze blogsite.
Ik voel dus al weer een vervolg aan komen…
Hoe snel zal ik het doen?
Kan ik het nog wel doen?
Moet ik de frequentie drastisch verhogen?
Help!
Wordt vervolgd?
“Het geheim van de verkeerde keuze – editie 2027 en nóg verder?” 😉