Nog een paar weken en de Kerstvakantie breekt weer aan!
Alle (school-) kinderen zijn dan twee weken vrij en moeten zich zien te vermaken.
Waar veel ouders of andere familie dan niet altijd ook twee weken vrij kunnen zijn omdat ze gewoon moeten werken, is dat soms wel eens een opgave om vooral de kleinste kinderen bezig te houden.
Ik had daar zelf toen ik kind was niet zo veel moeite mee.
De meeste jaren was ik bij mijn oma en opa gedurende de schoolvakanties.
Zo ook met de Kerstvakantie.
En dan ging mijn oma regelmatig met me op pad of ik speelde af en toe een kaartspelletje met mijn opa op de bank.
Ik kon echter ook prima alleen spelen met mijn massa ‘poppetjes’. Diverse figuren van cowboys, indianen, ridders en stripfiguren.
Maar op de Kerstdagen zelf dan was het altijd een familiefestijn.
Dan werden er bordspelletjes gespeeld, grote puzzels (minimaal 1000 stukjes!) gemaakt, gesjoeld, TV gekeken en uiteraard lekker gegeten en gedronken.
Maar vooral die spelletjes…
Bordspelletjes waren toen nog ‘in’ natuurlijk.
Ganzenbord, Monopoly, Stratego, toen ik iets ouder werd dammen en schaken…
Zonder computer, tablets of mobieltjes moesten we het met de ‘ouderwetse’ spelletjes doen.
Maar ze zijn er nog steeds!
En er zijn zelfs diverse gezinsspellen voor rond de tafel bijgekomen.
Ik ben echt benieuwd of daar tegenwoordig nog veel mee wordt gespeeld…
En de meeste kids zich niet vermaken met Playstations of andere spelconsoles…
Met vrijwel alle spellen was ik wel gestopt toen ik ouder werd.
Zelfs met de eigen kids kan ik me niet zo veel momenten herinneren dat we (bord-) spelletjes deden… Ze deden dat meestal samen, broer en zus.
Slechts af en toe kwamen nog Risk, Rummikub, Monopoly of het Efteling spel op tafel…
Maar weet je welk spel ik zelfs tot heden nog steeds speel?
Bijna elke dag nog wel een keer?
Waarbij het altijd weer even spannend is of ik heelhuids en zonder al te veel oponthoud het eindpunt haal?
Mens erger je niet!
Jawel! Echt waar.
Vandaag nog!
De mate van ergernissen die ik op de fiets had, vooral op de terugweg van de supermarkt, was weer zo uitdagend dat ik even dacht een ongeluk te krijgen onderweg.
Hoewel ik vrijwel elke keer als ik dit ‘speel’ me groen en geel erger aan de hindernissen van mensen die alleen met zichzelf bezig zijn (oversteken zonder om zich heen te kijken of er iemand aankomt, de paden in de supermarkt versperren zodat je er niet langs kunt; er zijn echt heel veel supermarktzombies tegenwoordig!) of zich niet houden aan de bekende verkeersregels; vandaag was een geval van bijna een ernstig ongeluk.
Ik fietste terug van Crabbehof naar Sterrenburg en op een redelijk smal fietspad zag ik verderop een vrouw lopen met een kinderwagen en daarnaast een klein kind fietsen.
Het was een zeer klein fietsje met een kind van vermoedelijk nauwelijks 2 jaar of zo.
Het fietste al wel zonder zijwieltjes en misschien mede daardoor zwabberde ze nogal…
Ik verminderde al vaart, in de hoop dat de moeder wel om zich heen zou kijken, maar helaas. Ik moest bellen.
Waarop moeder riep “KIJK UIT!” tegen het kleine kind.
Aanvankelijk bleef dat kind aan de linkerkant van het fietspad rijden, iets voor haar moeder uit maar toen ik daar voorbij was en ik het kind rechts wilde inhalen, schoot ze natuurlijk opeens naar rechts.
Ik kon nog remmen en er op zo’n 30 cm afstand met een ruk naar links net voorbij gaan maar als ze dit 1 seconde later had gedaan, was ik er keihard op geknald.
Waarschijnlijk dan kind flink gevallen en ik… er overheen.
Ik kon niet anders dan met een paar krachttermen het k..kind uitschelden alsmede haar moeder de aller beste verwensingen nageven.
Overigens toen ik al zo’n 10 meter verder was en dit niet op luide toon…
Dit soort gebeurtenissen doen mijn bloeddruk vermoedelijk tot kookpunt stijgen…
En in mildere vorm komen ze dus vrijwel dagelijks voor.
Daarom speel ik noodgedwongen dus vrijwel dagelijks ‘Mens erger je niet!’
Hoewel ik tot heden nog altijd heelhuids het eindpunt bereik (thuis), kan ik niet ontkomen aan de ergernissen.
Op dat punt verlies ik dus altijd. Ik erger me wél! 🙁
