Vandaag in de Restflits:
– Ervaringsdeskundigheid
– Sociale media?
– NoMoreVember update
– Wat nog Rest
Ervaringsdeskundigheid
Eerder had ik in een blogartikel al geschreven dat ik deze week drie afspraken zou hebben en daar nog op terug zou komen.
De eerste was gisteren met Vivenz.
Zie de site voor meer informatie over wat Vivenz is en doet.
Al in februari van dit jaar had ik een artikel gelezen in de Stem van Dordt over Vivenz.
Vooral het werken met ‘ervaringsdeskundigen’ interesseerde me.
Zelf heb ik door de jaren heen nu ook wel het een en ander meegemaakt, waarvan de laatste (pakweg) 15 jaar steeds heftiger werden.
Op vragen wat ik nu eigenlijk zou willen doen voor werk of andere tijdsbesteding kan ik nog steeds moeilijk een antwoord geven.
Wat ik altijd wel erg fijn vind… PRATEN!
Vooral praten over de problemen en dan liefst met mensen die ook het een en ander hebben meegemaakt, zodat we ervaringen kunnen delen.
Om daardoor misschien nog wat beter te kunnen relativeren.
Ik ben echt niet de enige met problemen!
Daar lopen er duizenden van rond. Misschien wel miljoenen…
Als notoire ‘babbelaar’ dacht ik dat het misschien goed voor me zou kunnen zijn om iets te kunnen doen als ‘ervaringsdeskundige’.
Toen ik dat artikel las, voelde ik meteen dat dit wel eens iets kon zijn!
Herstel van mijn operatie, leren omgaan met mijn nieuwe aandoeningen en mijn wisselende gevecht tegen de drank lieten dit echter even op de ‘plank’ liggen.
Het artikel had ik wel bewaard.
Toen ik twee weken geleden met mijn Hoopvolle behandelaarster sprak, kwam een ‘zinvolle bezigheid’ weer aan de orde. Toen herinnerde ik me Vivenz weer en ik nam me voor om daar contact mee op te nemen.
Welnu, gisteren had ik dus een kennismakingsafspraak en…
Vanaf 15 januari 2018 ga ik deelnemen aan de dan startende nieuwe groep voor een training ervaringsdeskundigheid!
In 14 ochtenden word ik dan samen met een stuk of 8 andere mensen getraind om dit later te kunnen inzetten bij mensen die hier behoefte aan hebben.
Dat kan van alles zijn: individuele gesprekken, groepen, thuisbezoek of activiteiten zoals een ‘maatje’ zijn voor iemand met soortelijke problemen als ik heb gehad.
Ik ben blij!
Eindelijk doemt er misschien iets positiefs op wat wel eens voor grote veranderingen in mijn leven kan zorgen!
Het duurt nog even (maar de tijd gaat snel…) en dan is uiteraard alles helemaal vrijblijvend en zit ik absoluut nergens aan vast.
Maar ik ben heel erg benieuwd hoe dit zal gaan. 🙂
Sociale media?
Oplettende lezers weten dat ik wel eens schrijf over mijn ‘blogs’. Meervoud.
En dat ik ook op ‘een ander’ terrein actief ben of was.
Nog oplettendere lezers kunnen dit verbinden aan mijn rode draad rondom ‘seksualiteit’. Inderdaad heb ik daar ook jarenlang regelmatig over geschreven en standpunten gedeeld.
Van een website tot een recente blog.
Dat heb ik altijd apart gehouden van mijn voornamelijk privé-websites en accounts.
Helaas word ik in die hoek wel al te vaak bevooroordeeld en zelfs gruwelijk vals beschuldigd van grensoverschrijdend gedrag.
Terwijl ik (door een zeer slechte ervaring) tegenwoordig echt goed oplet bij wat mag volgens de wet en volgens de voorwaarden van die site.
En vrijuit spreken over seksualiteit is toch echt niet meer grensoverschrijdend…
Op de sociale media moet je echter wel vaak voorzichtig zijn.
Zo is Facebook onwaarschijnlijk en eigenlijk onaanvaardbaar streng als je alleen maar een foto plaatst waarop een blote tepel te zien is…
Mijn favoriete schrijfster zonder sletvrees Stella Bergsma weet er alles van!
Die is vele malen geblokt op haar Facebook-account.
Op Twitter is erotisch getinte inhoud echter wel mogelijk. Zelfs porno mag daar!
Mits dat dus binnen de wettelijke normen blijft.
Nu had ik daarom ook een tweede Twitter-account, speciaal voor de promotie en ‘sociale’ communicatie met andere geïnteresseerden en liefhebbers.
Ruim 3 weken geleden is dit account geblokt.
Op navraag kreeg ik één antwoord: “Overtreding van de Twitter-regels.”
In die regels kan je dan alle kanten op; van illegale content tot schendingen van het copyright. Maar welke regel bij mij van toepassing was?
Ik had geen illegale content en alle foto’s die ik plaatste had ik op mijn beurt weer na googlen of zien op andere Twitter-accounts op mijn eigen lijn geplaatst.
Alle foto’s hebben ze verwijderd.
Ik heb in die 3 weken meerdere mails gestuurd naar Twitter Support en daar geheel geen antwoord op gekregen. Helemaal niets. Er staat wel een ticket open.
Ik vind dit onaanvaardbaar en asociaal.
Ik vraag steeds op een nette manier wat er niet goed was aan wat ik had gepost.
Omdat ik die ‘fout’ niet nog een keer wil maken en het graag een volgende keer goed wil doen. Maar geen enkele reactie.
Ergens heb ik een keer een citaat in het AD gelezen over een recente actie van Twitter bij het ‘monddood’ maken van vermeende terroristen.
Dit is op mij ook zeker van toepassing:
“Twitter wordt nu rechter, jury en beul ineen.”
Misschien kan ik tegenwoordig beter gaan spreken van ‘Asociale Media’? 😛
NoMoreVember update
Laatst schreef ik ergens dat mijn gesprek met mijn Hoopvolle behandelaarster dit keer weinig nieuws had gebracht.
Dat klopt ook wel maar aan één ding moet ik vandaag opeens denken.
Hoewel ik de afgelopen ruim 3 weken dus geen echte wens heb gevoeld om weer naar sterke drank te grijpen, vroeg ze me wel wat nu eigenlijk altijd de ’triggers’ waren wanneer ik het toch weer wel ging doen.
Eigenlijk valt dat steeds toch wel weer te herleiden naar een gevoel van ‘wat maakt het allemaal uit’ en diverse negatieve gebeurtenissen.
Dan moet ik dat natuurlijk eerst vasthouden om er dan later mee naar de slijterij te stappen… Want met die spontane negatieve impuls kan ik niet zomaar even naar de fles grijpen als er niets in huis is.
En meestal zijn die negatieve impulsen bij mij heel snel weer over.
Soort driftreactie.
Dat was altijd al sterk aanwezig in de familie van mijn moeders kant…
Maar negatieve gebeurtenissen of ergernissen zijn er vrijwel dagelijks wel.
Als ik me in het verkeer begeef (fiets of auto, dat maakt niet uit) dan maak ik vrijwel elke keer wel weer ‘huftergedrag’ mee. Waarbij ik het al hufters vind als ze gewoon geen richting aangeven… Maar daar raak ik dan nog niet meteen zwaar geïrriteerd van.
Er gebeurt alleen gewoon veel om me heen wat ik zie en waar ik me mateloos aan erger.
Veel te hard rijden om dan vlak voor me voor het stoplicht in te voegen en te moeten wachten… “Klootzak!” roep ik dan in mezelf… Of “Muts!” want het zijn echt ook vrouwen.
Geen richting aangeven dus… Zeker bij rotondes gebeurt dit erg veel.
En mij maar netjes laten wachten…
Door rood rijden, te zacht rijden (dat kan ook!), bumper kleven, fladderend rijgedrag (want die telefoon is heilig…) en noem maar op.
Maar ook gewoon lopend en in supermarkten kunnen massa’s mensen van jong en oud mijn spanningsniveau tot grote hoogten krijgen…
Reden om te drinken?
Als het een dag weer eens echt bizar veel ergernissen waren: ja hoor…
Maar neem nu vandaag (net een half uur geleden – rond 13.00 uur).
Bij de meeste mensen staan hun vuilniscontainers uiteraard buiten.
Langs het voorpad als je de ruimte hebt of bij sommigen zelfs op de stoep net voor hun huis. Bij mij dus ook op het pad (op eigen grond dus) maar dat weerhoudt sommige mensen er niet van om hun afval bij MIJ in de containers te gooien!
Mijn blauwe (oud papier) was vorige week geleegd en ik heb er bij mijn weten tot vandaag niets meer in gegooid.
Net ging ik even wat wegbrengen en wat zag ik toen ik de klep open deed?
Een hele stapel oud papier, lege pakken melk en sap en sigarettendoosjes!
Ik stond dan wel buiten maar kon een uitgesproken vloek toch echt niet onderdrukken.
Wat voor asociale ‘…lijder’ flikt dit soort dingen nu steeds!
Ik kan daar met mijn hele verstand en respect voor andere mensen absoluut niet bij.
Uit frustratie en woede zou ik op zo’n moment graag een flinke slok willen nemen.
Maar goed dat ik niets in huis heb.
Op dit moment is dat gevoel weer weg natuurlijk.
Hoewel ik het echt asociaal blijf vinden…
AANVULLING uur later:
Ze laten me niet met rust vandaag…
Tussentijds wilde ik even naar de Kruidvat en Lidl fietsen voor een paar boodschappen en werd ik weer geconfronteerd met een paar ergernissen.
Nog in mijn straat stond ik opeens vast voor ik het fietspad op wilde.
Net daarvoor had ik al geluiden gehoord van wel een heel laag vliegende helikopter…
Dat bleek dus een traumahelikopter om de hoek te zijn.
Die ging net weer weg toen ik kwam aanfietsen.
Twee politieauto’s stonden er nog.
En precies op de enige smalle doorgang daarnaast…
Juist: een groep kijkende mensen.
Niet een paar meter daarachter of daarvoor zodat voorbijgangers er nog door zouden kunnen. Nee hoor, vlak voor de deur van die mensen want daar gebeurt het natuurlijk…
Met enige keren “sorry, mag ik even!” lukte het me met wat voetenwerk en weer stilstaan om er uiteindelijk door te komen.
Boze gezichten achterlatend.
Tja… Geen verder commentaar… 😛
En daarna bij de Kruidvat…
Ik had 1 klein dingetje nodig maar het was in onze mini-Kruidvat, waar je nauwelijks normaal kunt lopen, tjokvol.
Dan wel twee kassa’s open.
Toen ik eindelijk als eerste aan de beurt zou zijn, zag ik bij de voorste kassa een vrouw net afrekenen. Ik ging daar staan.
Nadat ze al had afgerekend kwam opeens een ‘man die bij haar hoorde’ aanrennen met een doos vol met spullen! “Oh dat hoort er ook nog bij.”
En daar waren nog vragen, toeters en bellen bij… het duurde en duurde maar!
Terwijl waren bij de achterste kassa al mensen weg die eerst achter mij stonden!
Dus uiteindelijk vroeg ik daar maar of ik er even tussendoor mocht want ik stond daar al even… Uiteraard was degene die daar eigenlijk nu aan de beurt was niet blij met mijn actie. Ik werd wel gewoon geholpen en was weg terwijl de vrouw bij de voorste kassa nog altijd bezig was…
Op dit soort momenten sta ik letterlijk op ontploffen.
Ik houd me dan volledig in maar zou mijn vloek wel uit willen schreeuwen.
Gek genoeg heb ik daar onder invloed van drank veel minder last van.
Ik zeg dan keiduidelijk waar het op staat en ben het meteen kwijt.
Pfff…
Nu hoop ik echt op een rustgevend verder verloop van de dag…
Wat nog Rest
Na alle (verwerkte) irritaties houd ik het hier maar even bij.
In de hoop dat er geen storingen op de TV komen, waar ik gisteren een paar keer last van had…
Twitter must burn! 😉
