Geslaagde Rottrap nieuwe seizoen Kunstmin Live 2017

Baf!
Meteen een Rottrap uitdelen?
Jazeker wel!
Maar ik neem aan dat iedereen zal beseffen dat ik dit positief bedoel. 😉

Natuurlijk heb ik het over het evenement van gisterenavond:
Kunstmin Live met Jan Rot op 11 oktober 2017.
Eerder had ik al geschreven in mijn laatste blogartikel dat ik hier heel erg naar uitkeek en ook de laatste dagen op Facebook heb ik dit wel aangekaart.
Dat ik hier überhaupt aanwezig was, is voor mij echter al een mijlpaal op zich!
Dit artikel zal zich daarom niet alleen beperken tot de avond inhoudelijk maar ik zal het moeten aanvullen met wat persoonlijke zaken.

Ik heb ‘m echt nog ‘geknepen’ de laatste dagen, of ik wel zou kunnen en… durven gaan.
Ik ben echt niet op m’n bekkie gevallen en kan me redelijk natuurlijk bewegen in ‘vreemd’ gezelschap maar dit voelde toch echt anders.
Toen het evenement begin september officieel werd aangekondigd, bedacht ik me geen moment. Ik bestelde meteen een kaartje!
Allereerst omdat ik ‘Kunstmin Live’ nu wel eens mee wilde maken.
Ik volg mijn ‘favoriete Dordtse AD-columnist’ Kees Thies nu al een poosje, voornamelijk via Facebook, en het leek me een leuk evenement maar mogelijk ook eindelijk eens een gelegenheid mezelf te laten zien en dat ik niet alleen maar vanonder een steen mijn stukjes schrijf…
Het hele afgelopen jaar heb ik best wel lopen tobben met mezelf en iedere regelmatige lezer van deze blog weet dat dit niet van een leien dakje ging.
Al dan niet veroorzaakt door gezondheidsperikelen waar ik wel of niet zelf invloed op had.
Maar toen ik eind augustus in een fase zat dat ik dacht “Nu of nooit!” voelde ik me weer in de lift omhoog zitten.
Deze avond kwam precies op mijn pad op het moment dat het heel goed ging.
Tot ik een paar weken geleden toch weer in een dip terecht kwam en de lift langzaam weer omlaag begon te bewegen…
Najaarsdip en mede daardoor een mentale terugval.
Shit!
Zo voelde ik dat best wel en zo dacht ik er gisteren ook over toen ik nadacht of ik wel zou gaan.
Want dan komen bij mij altijd weer die ‘leeuwen en beren’ op de weg…
Die er vaak helemaal niet zijn maar die ik wel degelijk ervaar.

Vanwege mijn aandoening aan mijn benen, kan ik helaas niet zo makkelijk wat grotere afstanden lopen.
Alleen het bereiken van Kunstmin zag ik dus al als een probleem…
Het is misschien maar 20 minuten fietsen maar dan moet het geen takkeweer zijn…
Daarnaast kan ik me werkelijk niet herinneren wanneer ik voor het laatst ergens ‘s-avonds heen ben geweest! In m’n eentje!
Jaren geleden. Dat is wel zeker.
Ik ben altijd al een ochtendmens geweest en een bezoek aan iemand of zelfs evenement in de avonduren leek me op zich al erg zwaar.
Als je dan ook nog enigszins al begint in te storten door wat drankgebruik…
De auto was dus geen optie maar de afstand lopen vanaf de geadviseerde parkeerplaats zou toch ook wat te groot zijn geweest. Hoewel de parkeerplaats bij Kunstmin nog niet vol was, toen ik daar kwam. Dit was toch meer een evenement op ‘kleinere’ schaal.
Maar goed, slim om met de auto te gaan leek het me niet.
Fietsen dus!
Gelukkig was het droog en de matige wind goed te doorstaan met de e-bike.
Maar ik weet nog steeds niet hoe de koplamp van deze fiets aan gaat, want die heb ik dus nog nooit in het donker gebruikt.
‘Angst en beven’…
Maar ik heb het gehaald.
En ik ben ook nog heelhuids thuis gekomen, zo tegen 23.30 uur.
Alleen dit al was voor mij een kleine overwinning!

Dan de avond.
Eigenlijk zoals verwacht… Een Rotavond.
Maar dat is dus positief he!
Jan Rot is gewoonweg een artiest apart.
Geen zanger, geen muzikant, geen liedjesschrijver, geen theaterman, geen showman, geen aantrekkelijke man (voor de vrouwtjes… 😉 )… Hij is gewoon alles!
En wat op mij altijd al gevoelsmatig overkwam (vraag niet hoe… ik had hem nog nooit eerder live gezien!): een geweldig mens! Een ‘mensenmens’.
Iemand waar ik respect voor kan hebben.
En dat had ik gisterenavond ook!

Kunstmin Live is eigenlijk een soort van ‘Zomergasten’ waarin elke maand een gast centraal staat. Maar behalve dat het duo Kees Thies en Marjolein Meijers de gast ondervragen over zijn of haar carrière en andere bezigheden, is er ook heel veel muziek.
Ondermeer van de ‘Kunstmin Live Band’ maar ook film- en muziekfragmenten.
En als dit van pas komt zingt de gast zelf ook een paar keer en zijn er nog gast-optredens.
Een heel dynamische avond dus, die niet snel verveelt.
Mits de gast en de onderwerpen je boeien natuurlijk.
Nou, daar had Jan Rot bij mij geen moeite mee.
Hoewel ik hem technisch gezien alleen maar kende uit de tijd waarin hij enkele hits had als zanger, eind 70er, begin 80er jaren.
Hij nam ook aan dat de meeste mensen in het publiek zijn ‘hits’ nauwelijks zouden kennen omdat die allemaal onder de 40 waren…
(Haha! De meeste mensen waren allemaal duidelijk 50+ dus…)
Eigenlijk waren de meesten daar niet zo op de hoogte van zijn recente theatershows!
Jan Rot is een vakman op breed gebied en als zodanig betrokken geweest met heel veel bekende Nederlandse artiesten, zoals Herman Brood, Boudewijn de Groot, Bill van Dijk en vele vele anderen.
Hij vertaalde (of beter: hertaalde) vele buitenlandse songs of maakte zijn eigen interpretaties op klassieke muziek zoals de Matthäus-Passion.
Het zou te ver voeren om hier alles waarover is gesproken te herhalen…
Lees de info maar op de gelinkte Wiki-site of op zijn eigen site: https://www.janrot.nl/

Kippenvel bezorgde wel de live gezongen bekroonde song “Stel dat het zou kunnen” en de speciaal vanwege de moord op Theo van Gogh ‘hertaalde’ song van Don McLean (‘Vincent’) nu ‘Theo’ genoemd.

Jan is een vakman van grote klasse en ondanks dat hij in december ‘al weer’ 60 wordt, ziet hij zich de komende 20 jaar nog wel even doorgaan met zijn passies.
En dat hij vol passie zit, dat heeft hij voor mij wel bewezen!

Ook de onderstaande song kwam nog in beeld voorbij en ook deze vind ik van geweldige klasse!
Leuk om dit lange Rotartikel mee af te sluiten. 😉

Dit bericht is geplaatst in Column, Cultuurfilosofie, Persoonlijk met de tags , , , . Bookmark de permalink.

Eén reactie op Geslaagde Rottrap nieuwe seizoen Kunstmin Live 2017

  1. Pingback: Restflits 3 november 2021: “Relativa Maxima!” | De Rest van het Avontuur

Geef een reactie