Afgelopen week kreeg ik weer eens inspiratie om iets te schrijven door een column van Kees Thies.
Als columnist vroeg hij zich (hardop) af of je na zoveel duizend columns nog wel elan genoeg hebt om te blijven zoeken naar nieuwe onderwerpen om een nieuw stukje te schrijven en niet wat ‘blasé’ bent geworden.
Hij was er van overtuigd dat hij dit niet was en kijkt steeds weer enthousiast uit naar het dagelijkse nieuws:
“Ik verheug me op wederom een nieuw rondje ‘Dordt en de rest van de wereld in columns’ en blijf all the news that’s fit to print op de voet volgen. Hé kijk nou… Goedele geeft in mijn krant het startsein voor een hernieuwde speurtocht naar de clitoris. We blijven hoopvol zoeken.”
Ik wilde meteen terug zeggen: “Shake hands!” want in mijn Rest van het Avontuur ben ik ook nog lang niet uitgezocht! Zoiets heb ik dan ook maar geantwoord in Facebook.
Maar die speurtocht… bracht me meteen op inspiratie voor een nieuw artikel.
In een eerder artikel heb ik al eens uitgebreid over seksualiteit geschreven. Omdat dit toch ook een onderdeel is of zou moeten zijn van een gezond en evenwichtig leven…
Terwijl schrijven in de media en praten op tv over seks steeds meer geaccepteerd wordt (zelfs in programma’s van christelijk georiënteerde omroepen), blijft dit mijns inziens in het dagelijkse (privé-) leven nog altijd sluimeren onder een deken van taboe.
Respect heb ik voor Goedele Liekens die onvermoeibaar haar vaak goede standpunten en tips over seksualiteit blijft propageren en schrijven in diverse boeken.
Ik krijg echter de indruk dat al haar inspanningen als ook grensverleggende programma’s als ‘Spuiten en Slikken’ van BNN niet tot het gewenste resultaat leiden:
Meer openheid en eerlijkheid over en begrip van seksualiteit.
In heel veel gezinnen (zelfs met kinderen) blijven de oude ingebakken normen, waarden en schaamte gelden.
Verdrietig.
In een tijd waarin het geloof voor de meeste Nederlanders toch echt niet meer zo bepalend is voor wat ze wel of niet mogen doen en we volwassenen hebben die bewust de hippie-tijd hebben meegemaakt waarin ‘vrije liefde en vrije seks’ toch ook wel een stokpaardje was, lijkt de terugval naar een nieuwe puriteinse periode duidelijker aanwezig.
Misschien ook gevoed door de ‘nieuwe’ ziekte aids die in de 80er jaren zogenaamd de kop op stak en er diverse bekende persoonlijkheden dood aan gingen…
Misschien ook door de nieuwe invloeden van immigranten met sterk afwijkende normen en waarden als het om seksualiteit gaat.
Eerlijk gezegd begrijp ik dat niet zo.
Persoonlijk heb ik de hippie-tijd niet meegemaakt.
Ik was een jonge tiener in de 70er jaren en mijn ouders waren nu niet direct van progressieve aard…
Hoewel ik in die tijd wel mijn seksuele gevoelens begon te ontwikkelen.
Waar ik flink last van had. Want hoewel ik meisjes bijzonder leuk vond, zagen zij mij meestal niet zitten en was ik simpelweg te verlegen om contacten te leggen…
“Je bent jong en je wilt wat!”
De bekende slogan van Veronica in die jaren dat ze nog maar kort ‘aan land’ waren en het omroepstelsel bestormden. Voornamelijk gericht op jongeren, zo leek het…
Helaas wilde ik wel maar had geen idee hoe ik dat moest krijgen.
Waardoor ik – om een lang verhaal iets korter te maken – dus ergens vanaf mijn 20e besloot om het maar in de professionele hoek te zoeken…
Om met Herman Brood te spreken: “… porno and peepshow, just to kill the time…”
En als hobbyfotograaf te beginnen met naaktmodellen. Enkele oude vrienden weten dat nog wel.
Om uiteindelijk zelfs een beetje in de porno-scene terecht te komen.
Zonder (vaste) partner was seksualiteit voor mij slechts af en toe betaalde seks of reageren op contactadvertenties in de toen bekende seksbladen…
Toen was ik het commerciële uiteindelijk zat en ging ik actief zoeken naar een ‘normale’ partner. Dat is gelukt en vanaf mijn 29e tot pakweg mijn 51e was ik een ‘brave’ huisvader met huisje, boompje (geen beestje…), vrouw en kinderen.
Was ik seksueel gelukkig?
Misschien even in het begin van de relatie…
Toen ik het gevoel had dat ik eindelijk een ‘normaal’ leven had en een lieve vrouw die best ook normale behoeften had.
Dat ik soms iets miste… wuifde ik weg.
Dat de seksualiteit sterk bekoelde nadat ons tweede kind was geboren… liet ik ook maar op zijn beloop.
En ik zou nu nog altijd gewoon samen met mijn partner zijn gebleven als zij geen last kreeg van haar ziekte (zware psychose).
Nooit ook heb ik gedachten gekregen om ‘het’ buiten de deur te zoeken.
Hoewel vreemd gaan iets van de hele mensengeschiedenis lijkt en je in seksclubs meer getrouwde mannen kunt aantreffen dan vrije jongens…
Dat soort dingen gaat er bij mij gewoon niet in.
Als je niet met je partner open en eerlijk over seks kunt praten en dingen verzint om het samen weer spannend en fijn te maken, vind ik niet dat je dit stiekem moet gaan doen.
Ik zie dit als een van de ergste vormen van bedrog.
Nu ik al weer een jaartje of 5 geheel alleen ben, zou ik me weer volledig kunnen storten in het ‘leven’.
Commercieel of gewoon daten?
Mwah… Afgezien dat ik commercieel niet meer kan betalen zonder werk, heb ik dan na zo veel jaren in een eigenlijk enigszins onbevredigende relatie te hebben gezeten, geen zin in een nieuwe (vaste) relatie.
Laat mij nu voorlopig maar even met rust.
Maar ja…
Ik ben dan nu niet meer zo jong… maar ik wil toch ook nog steeds wel wat!
Lichamelijk werkt alles nog gewoon, ondanks de aandoeningen en zware operatie in januari wat in enkele gevallen tot impotentie zou kunnen leiden…
Bij mij zijn de gevoelens als vanouds.
Maar ja… Seks is nog altijd voornamelijk haalbaar voor de ‘rich and beautiful’…
Rijk was ik nooit en zal ik zeker ook nooit meer worden en mooier ben ik er door de jaren heen ook niet op geworden…
Maar zoals ik in andere artikelen ook wel eens heb geschreven:
Ik ben dan niet meer ‘piep’ maar ook nog lang niet ‘stok’ en weiger achter de geraniums te gaan zitten verwelken!
En na enkele leuke ‘feestjes’ te hebben meegemaakt in 2015 en 2016 waaruit mij duidelijk bleek dat er ook best vrouwtjes zijn die er van houden (mensen die ik zelfs kort in mijn persoonlijke Facebook had staan en respecteer!), weet ik zeker dat mijn tijd nog niet over is en ik ‘het’ maar moet laten.
Ik blijf dus ook hoopvol zoeken.
Niet naar de clitoris want die heb ik door de jaren heen wel gevonden…
Zowel van binnen als van buiten. 😉
Maar naar de juiste omstandigheden op het juiste moment.
“Je bent wat ouder maar wilt nog steeds wat!”
Heel normaal toch? 🙂
