Het gaat beginnen…

Terwijl de regen werkelijk ongehoord heftig met bakken uit de hemel valt, gisteren en vandaag, mijn kinderen een gezellig (naar ik hoop) weekend beleven in Vlaanderen tijdens het ‘Global Awareness Festival‘ en ik zou kunnen en moeten genieten van een paar daagjes rust… voel ik mijn zenuwen weer flink opspelen.
Even tijd voor een persoonlijk artikel.

Enkele weken geleden heb ik van het UWV een brief gekregen dat mijn WW-periode na 21 september afloopt. “Mogelijk kom ik in aanmerking voor bijstand en dan moet ik informatie inwinnen bij mijn Gemeente.”
Uiteraard kom ik in aanmerking voor bijstand want hoe moet ik anders verder leven…
Vorige week ging ik dan maar eens buurten bij de website van de Sociale Dienst Drechtsteden, die me daaraan zou moeten helpen.
Voor ik de werkelijke aanvraag deed, zou ik eerst een checklijst moeten afwerken om te zien of ik voor bijstand in aanmerking kom.
Die checklist kwam uit op de conclusie dat ik “mogelijk in aanmerking kwam voor IOAW“.
Ik vond het best en heb op het laatste scherm mijn persoonlijke gegevens opgegeven en dan zou er contact met me opgenomen worden.
Dinsdag werd ik inderdaad gebeld door een mevrouw van de SDD.
Mijn aanvraag had ik fout gedaan, namelijk via de Gemeente Dordrecht.
Huh? Ik had die checklist toch echt via HUN site ingevuld!
Goed, verder nu en volgens haar moest ik gewoon via hun site via ‘Bijstand’ de aanvraag indienen.
Dan zou het 6 – 8 weken duren voordat dit in zou gaan, indien alles correct was verlopen.
Pardon?
Eind september stopt mijn WW-uitkering!
Een maand of nog langer zonder geld???
Wie betaalt mijn hypotheek, energie en alle andere vaste kosten?
En mijn eten?
Tja… procedures en richtlijnen.
Na het gesprek netjes beëindigd te hebben en ik zei dat ik meteen dan de aanvraag zou gaan doen, ontplofte ik.
Gelukkig alleen thuis dus de vloeken zal alleen God gehoord hebben…
Goed dat ik geen whisky meer in huis heb, anders had ik nu zeker een stevige slok genomen…
Dit soort dingen…
Maar het werd nog erger.

Op de site van de SDD ging ik nu meteen naar de aanvraag.
Er zou een vragenlijst komen die gemiddeld 45 minuten zou duren en ik moest al mijn financiële gegevens bij de hand hebben.
Bij de 2e stap ging het al mis.
Ik kreeg een 5-stappen overzicht, waarvan:

1 – zorg dat u ingeschreven staat bij Werk.nl als werkzoekende (sta ik al jaren)
2 – Check of u in aanmerking komt voor een uitkering (al gedaan dus…)

Niet meer nodig dus.
Direct verder en…
… ik kreeg de melding dat ‘ik niet was aangemeld en geen uitkering aan kon vragen’.
Ik probeerde dit keer meteen te bellen want wilde geen tijd verliezen.
Echter was de dienst telefonisch al gesloten om 15.00 uur en het was inmiddels al bijna 16.00 uur…
Dan maar het contactformulier ingevuld.

Woensdagochtend werd ik al redelijk vroeg teruggebeld.
Waarom het me niet lukte de aanvraag in te dienen.
Omdat ik erop had gerekend stond de site al open en aan de telefoon legde ik uit wat ik deed en wat het resultaat was.
De dame (een andere dan gisteren) was hoogst verbaasd en ‘zou laten uitzoeken wat er aan de hand is’.
Maar ze zou meteen nu een afspraak maken voor een kennismakingsafspraak zodat alles meteen in gang komt.
Aanstaande dinsdagmorgen, 12 september, staat die afspraak.
Ik moet alleen m’n CV en ID meenemen…
Gaat alleen nog maar om een kennismaking; het vervolg komt daarna.
Hoe lang zou dit nu weer gaan duren?
Ik vrees zeker wel tot na mijn WW-periode…

Goed, nu heb ik nog wel wat spaargeld waarmee ik de maand zonder uitkering kan overleven. Spaargeld wat ik koester want als mijn wasmachine van 19 jaar oud stuk gaat of het dak opeens gaat lekken (dakbedekking ligt er ook al 20 jaar en zou gemiddeld 10 jaar meegaan…) dan moet ik een buffer hebben.
Maar ik kan het even overleven en als de uitkering komt (van terugwerkende kracht) meteen terugstorten.
Maar wat mij het meeste ergert…
Waarom heeft het UWV mij niet op tijd ingelicht dat ik de uitkering op tijd moet aanvragen?
En waarom loopt het eerste contact met de SDD meteen al op een teleurstelling omdat ze blijkbaar zelf niet weten hoe hun site in elkaar zit?
Ik word hier zo moe en radeloos van!

Uiteraard heb ik het al lang zien aankomen; het moment dat ik terugval naar bijstand komt er aan. En dan zien we wel hoe ze me gaan ‘aanpakken’.
Nu ben ik binnenkort (want wachttijd) weer in behandeling bij De Hoop om mijn jarenlange alcoholverslaving onder blijvende controle te krijgen.
Overigens ben ik sinds gisteren nu al 3 weken zonder en ik heb nog weinig moeite het zo te laten, op die ene dag na dan… 😛
Maar ik hoop dat ze bij de SDD zullen begrijpen dat ik na ruim 4 jaar thuis zitten, diverse depressies en mijn gevecht tegen de alcohol, nog tijd nodig heb om weer helemaal te re-integreren in het dagelijks werkzame leven…
Hoewel ik me de laatste weken dus best beter voel, iets beter kan lopen en iets positiever gestemd ben, weet ik niet wat me zal overkomen als ik opeens in allerlei verplichtingen geforceerd word.
Maar daar mag ik uiteraard niet op vooruit lopen.
Dat is weer het verrekte ‘doemdenken’ over dingen waar ik vooraf al de zwarte kant van inzie… Hoewel deze eerste confrontatie op afstand al niet grandioos was…

Bij het UWV ga ik officieel een klacht indienen, voor ik daar als ‘klant’ de vuilnisbak in word gemieterd.
Ze hebben me daar ruim een jaar in ‘m’n sop gaar laten koken’.
Terwijl ook het UWV een taak heeft om (langdurig) werklozen te begeleiden naar werk of naar een vervolg na de WW.
Ik heb mijn werkbegeleidster meer dan een jaar niet meer gezien of contact mee gehad via hun berichtenbox.
Na het debacle van vorig jaar, waarbij me vrijwilligerswerk werd geweigerd bij Opnieuw & Co, hebben ze hun handen volledig van me af getrokken.
Dat is professioneel gezien onaanvaardbaar!
En dat zal ik ze laten weten ook!

In de periode die nu gaat komen zal ik mijn uiterste best moeten doen om mijn geduld te bewaren. En mijn relativeringsvermogen proberen op te schroeven tot maximaal vermogen…
Leuk gaat het niet worden.
Behalve dat ik spaak ga lopen met mijn vaste uitgaven en moet zien te overleven, zal ik de eisen die de Sociale Dienst mogelijk gaat stellen moeten zien te overleven.
Ik wil niet weer in een grote depressie vervallen.
Dat kan ik niet meer aan.
En de kans om juist dan weer naar de fles te grijpen zal dan sterk op de loer liggen…
Ik hoop dat ik de ruimte krijg om nog altijd aan mezelf te blijven werken en langzaam te beginnen met vrijwilligerswerk.
Ik heb ooit ergens gehoord dat de regels bij de SDD wat soepeler zijn als je je maatschappelijk dienstbaar maakt. Soepeler dan het UWV.
We gaan het meemaken…

Overigens stop ik niet met mezelf op te krikken naar betere gevoelens.
Ik zag enige dagen geleden dat ‘Kunstmin Live‘ op 11 oktober weer start (met presentatie van o.a. Kees Thies) met als gast Jan Rot!
Afgelopen seizoen was ik nog niet goed genoeg om daar eens te gaan.
Maar nu heb ik meteen een kaartje besteld!
Ik had altijd al de wens om het een keer mee te maken en Jan Rot vind ik een gave gast (ik volg hem ook al een poosje op Facebook) dus NU OF NOOIT! 🙂
Wie weet bevalt het zo goed dat ik eindelijk wat meer enthousiasme krijg om dingen te gaan ondernemen en niet meer in die vicieuze cirkel te blijven hangen.
De wil is er.
Nu nog simpelweg… gewoon DOEN!