Afgelopen week had ik weer eens visite van een goede oud-collega van mijn laatste werkgever.
We waren eigenlijk beiden ‘slachtoffer’ van de reorganisatie waardoor we onze baan verloren maar ook over onze persoonlijke gezondheidsperikelen op geheel andere vlakken kunnen we aardig communiceren.
Zo houden we het contact al enige jaren vol en dat vind ik mooi.
Hoewel ik meestal als notoire babbelaar zijnde het hoogste woord heb, omdat ik na enkele maanden vaak weer veel nieuwtjes heb te vertellen, bijvoorbeeld over mijn strijd tegen de fles, doe ik uit die gesprekken toch zelf ook de nodige inspiratie op om weer eens na te denken over mijn eigen situatie; mijn eigen leventje en persoontje.
De nacht daarop kon ik dus nauwelijks slapen.
Mijn hoofd zat vol.
Alleen weet ik niet zo goed waarmee…
Twee gespreksonderwerpen zijn blijven hangen.
Hij wilde eens kijken wat voor boeken ik allemaal in mijn boekenkast heb staan.
Het is niet overdadig maar ik heb er toch aardig wat in staan met betrekking tot spiritualiteit: Krishnamurti, Tagore, Carlos Castaneda, James Redfield (!), Dalai Lama, Deepak Chopra, Gary Zukav, Jamie Oliver… Oh wacht, dat is ‘foodporn’…
Ook zelfs enkele boeken met betrekking tot Jezus en de Tien Geboden.
Maar ook Nico Dijkshoorn en Stella Bergsma…
Een gevarieerd zooitje boeken dus.
Overigens niet één roman want daar houd ik helemaal niet van.
(Hoewel Stella Bergsma officieel een roman heeft gemaakt met haar ‘Pussy Album’, vind ik het toch meer prozaïsche woordenkunst. 😉 )
Of ik alles ook heb gelezen.
Nee dus… Sommige boeken staan er misschien al wel 20 jaar zonder dat ik verder ben gekomen dan de achterkant en enkele pagina’s in het begin…
Ik ben een slechte lezer.
Ondanks de zeeën van tijd die ik de laatste 4 jaar heb, kan ik het geduld niet opbrengen om een boek te pakken en ‘lekker’ eens te gaan lezen.
Wat ik wel heb gelezen heb ik meestal tijdens vakanties gedaan, zittend op een Kroatisch strand…
Kan je je dit voorstellen?
Iemand die graag schrijft maar niet graag leest?
Tweede onderwerp was mijn internetradio Fata Morgana, waar ik dus onlangs mee gestopt ben.
Hij vroeg zich af waar ik zelf zoal naar luister. En of ik wel eens lokale omroepen luister.
Niets dus.
Ik luister nooit radio… Geen Sky, Veronica, 3FM, RTV Dordrecht… Helemaal niets.
Heel vroeger had ik in de auto Sky wel eens op staan maar thuis…
Ik maakte intensief radio, in een periode maakte ik elke dag wel programma’s, maar luisteren naar de radio (ook de collega piraten destijds waar ik toch contact mee had) deed ik hoogst zeldzaam.
Een radiomaker die niet graag radio luistert.
We hebben er niet over gesproken maar zo kan ik zelf ook nog iets bedenken:
Ik vind het prettig om met mensen te praten.
Liefst uiteraard over onderwerpen die ons beiden aangaan en waar ik gedachten over heb.
Maar ik vind het heerlijk om diepgaande conversaties aan te gaan.
Aan de andere kant ben ik het liefst op mezelf en ga niet snel naar een gelegenheid om mensen te ontmoeten.
Probeer me niet naar een kroeg te laten gaan, daar heb ik geen zin in.
En adviseer me geen praatgroep met mensen die allemaal met hun eigen problemen van depressieve aard worstelen want ik zal daar vermoedelijk gillend wegrennen!
Ik wil praten, liefst met lotgenoten of mensen die mee kunnen praten over onderwerpen die me interesseren (en dat zijn er best veel hoor!) maar ik zoek het niet op.
Hoe kan dat nou eigenlijk allemaal…
Af en toe voel ik me een ‘vat vol tegenstellingen’.
Ik heb best veel interesses en wensen om bepaalde dingen te doen.
Maar ik doe ze niet omdat ik er geen zin in heb om ze op te zoeken…
Dit vraagstuk houdt me ook al vele jaren bezig en daar ben ik zelf nog niet uit.
In de komende periode ga ik wel proberen daar een antwoord op te vinden want dat kon best eens belangrijk zijn om de vicieuze cirkel van mijn ontbrekende dagbesteding te kunnen doorbreken.
Zou best wel eens ‘wordt vervolgd’ kunnen worden.
