Zoals ik een beetje had beloofd en laten doorschemeren, zou ik zo’n beetje wekelijks nu (indien nodig) een update geven van mijn Avontuurlijke levenswijze, zeker de laatste maanden… Of heb ik dat niet zo concreet gezegd? Nou ja, in ieder geval leek mij dat acceptabeler voor de meesten, om in ieder geval niet dagelijks mijn gezeur aan te moeten lezen… 😉
Uiteraard kom ik tussendoor misschien wel eens vaker met losstaande schrijfsels, zoals gisteren nog over de ‘KeuringsRest van waren’.
Vorige week besloot ik mijn betoog met een vooruitzicht op het songfestival en de hoop dat ik in ieder geval kracht zal vinden om door te gaan met mijn Avontuur.
Maar dat valt niet mee.
Helaas heeft mijn favoriete Kroatische dikkerd Jacques Houdek de Top 10 van het Songfestival niet bereikt maar is hij op de 13e plaats blijven steken.
Relatief helemaal niet slecht want OG3NE kwam ook niet verder dan de 11e plek.
Zoals gewoonlijk is kwaliteit geen garantie voor een overwinning of goede plaats…
Het is maar net wat de gekke jury en de gekke kijkers er op dat moment van vinden…
En dan kan het gek lopen. 😛
Niks nieuws onder de zon.
Wel heel bijzonder is die plaats van Jacques…
Het was die zaterdag 13 mei.
Hij moest aantreden als 13e.
En hij is geëindigd op de 13e plaats!
Volgens mij was het voor Jacques gewoon zaterdag de 13e en dan kan je er ook niet meer van verwachten! 😉
Toch heb ik best een leuke avond gehad!
Mee gejodeld op een bepaalde song en zelfs geprobeerd enkele minuten te dansen…
En dat heeft er dus voor gezorgd dat ik zondag bijna niet kon bewegen vanwege pijn in mijn knieën want dansen… Dat is vragen om moeilijkheden.
Zo kom ik automatisch toch weer terug op mijn lichamelijke gesteldheid.
Want met een beetje mentaal enthousiasme en (te veel) moed om door te gaan en bepaalde activiteiten te gaan uitvoeren, dan word ik helaas toch steeds weer teruggeworpen op de realiteit.
Een realiteit met gevolgen.
Gevolgen die het UWV maar niet wil inzien…
Afgelopen woensdag moest ik op het matje van de verzekeringsarts van het UWV verschijnen omdat ik me opnieuw had ziek gemeld.
Vanwege de herstelperiode van mijn operatie aan de aneurysma was ik in overleg ziek gemeld tot 3 mei maar tijdens de herstelperiode kreeg ik opeens die etalagebenen en artrose. Ik was opeens opnieuw beperkt en misschien nog wel meer dan direct na de operatie!
Maar nu gaan de standaard molens van het UWV werken…
Elke persoon met een handicap, een chronische aandoening of ander ongemak, kan prima werken in bepaalde baantjes.
Etalagebenen en artrose wuifde de arts weg.
Ik zou prima administratief werk kunnen doen, waarbij ik dus niet zo veel op mijn benen moet staan.
Hoe ik me voel in dat werk?
Dat ik zelfmoord serieus heb overwogen?
Dat interesseert de arts geheel niets.
Ik ben per 24 mei weer volledig arbeidsgeschikt verklaard.
Mentale aspecten tellen niet mee bij het UWV…
Nou goed, dat gaan we dan nog bezien.
Ik heb hem nog wel even gezegd dat ik niet in een bepaalde situatie terecht moet komen waarin ik door collega’s, te saai werk of intimidatie spanningen ga opbouwen…
Dan sta ik niet garant voor mezelf.
Maar ja, dat zal iedereen misschien wel zeggen… Het boeide hem in ieder geval niet.
Op zich had ik de uitkomst van de gang naar het UWV wel verwacht en ik zie gewoon wel hoe het spel zal gaan vorderen.
De dag erna voelde ik me in ieder geval zo goed dat ik weliswaar met de auto boodschappen ging doen maar daarbij wel veel moest lopen en ook met een zware last want eindelijk weer eens een kratje bier van de Lidl. Ik was dat losse flesjes sjouwen elke week even zat.
Maar het ging prima. Geen pijn en naar mijn gevoel kon ik al weer wat verder door lopen zonder te moeten pauzeren.
In de middag ging ik wat huishoudelijk werk doen boven in mijn huis.
En eindelijk (na vele maanden) eens een leeg kastgedeelte schoonmaken en inrichten voor gebruik.
Daarbij moest ik voor het onderste deel echt even op mijn knieën gaan zitten want anders kon ik er simpelweg niet bij!
Dat had ik niet moeten doen.
Vrijwel meteen kreeg ik een pijnscheut in mijn linker knie ditmaal (vorige keer was de rechter knie) en mijn hele onderbeen stond in ‘brand’.
Pas na een half uur zitten, zakte de ergste pijn weg.
Maar sinds dat moment kon ik weer nauwelijks zonder pijn lopen of staan, ook in eigen huis!
Vrijdag heb ik de hele dag rustig aan gedaan en heb geen stap buiten de deur gezet.
Vandaag moest ik eigenlijk wel nog enkele boodschappen doen omdat bepaalde aanbiedingen aflopen.
Met heel veel moeite en pijn heb ik slechts 1 winkel kunnen bezoeken.
Lopen en staan gaan weer net als toen het enkele maanden geleden begon…
Blijkbaar moet ik weer opnieuw beginnen.
Nou UWV… Ik WIL wel werken maar hoe zal ik überhaupt de werkplek bereiken?
Hoewel deze ontwikkeling me uiteraard niet vrolijker heeft gemaakt, ging ik wel snel weer relativeren. Het is nu eenmaal zo. Mijn knieën zijn rot en ik moet die zo veel mogelijk sparen om een te vroege maar anders noodzakelijke operatie te voorkomen.
Een operatie waar je meestal wel weer uitkomt met een voorlopig pijnloze voortgang maar waardoor je nog meer moet uitkijken en misschien wel aan een rollator moet gaan denken… Zie je dat voor je?
Ik moet duidelijk andere wegen zoeken om mijn dingen te doen.
“Meer door je rug” zeggen sommigen…
Maar ik heb ook een slechte onderrug die al pijn doet als ik per ongeluk iets te diep naar beneden reik…
Ik moet dus hulpmiddelen zien te vinden om ‘laag bij de grondse’ taken uit te kunnen voeren anders gaat mijn huis langzaam maar zeker vervuilen…
En hulp in de huishouding kan ik uiteraard niet betalen.
Dus ik ben momenteel op zoek naar creatieve oplossingen…
In ieder geval zit ik hier nog deze blog te schrijven, krijg ik nog enkele dagen een ziektewet uitkering en daarna nog een restje WW als ik dat op tijd weer aanvraag en heb ik nog zeker wel voor een week eten in huis.
In de tussentijd zal de knie wel weer verder op rust zijn gekomen en kan ik weer beter boodschappen gaan doen.
Maar dat laat ik volgende week dan wel weer weten.
Is er verder nog iets gebeurd afgelopen week?
Afgezien van een mislukte politieke formatie waardoor ik alleen maar vrolijker ben geworden en een afgelopen VWO-examen van mijn zoon, die hilarisch blij is dat school eindelijk afgelopen is… (Nog effe de uitslagen afwachten…)
Nee eigenlijk niet.
Want alles kan ik tegenwoordig wel goed relativeren.
Relativeren tot het eind. 😉
John
Dag John, dat is een lastige situatie waar je in terecht gekomen bent. Toch wel heftig als je niet eens meer op je knieën kunt zitten. Ik ben benieuwd hoe je er verder mee omgaat maar dat hoor ik wel als ik je de volgende keer weer spreek.