Er zijn van die bloggers die standaard elke dag een blogartikel schrijven.
Gewoon met daarin alles wat ze doen, wat gebeurd is en wat ze bezig houdt.
Nou… toen dacht ik…
… “Laat IK dat nou maar ook niet gaan doen.”
Volgens mij gaan dan de laatste lezers ook nog afvallen als ze mijn ‘gezeik’ elke dag voorbij zien komen… 😉
Hoewel ik er natuurlijk tijd zat voor heb en ik had al aangegeven dat ‘schrijven’ een van de laatste dingen is die ik graag doe en kan blijven volhouden. Misschien zelfs wil intensiveren… Maar goed, ik houd niet van een ‘dagboek’ met daarin al mijn onzinnige activiteiten en gebeurtenissen… Laat ik die nu maar lekker in m’n eigen kop verwerken.
Nu de ‘feestdagen’ weer eventjes voorbij zijn (komt nog Koningsdag en Pinksteren natuurlijk) wil ik graag even een blikje terug werpen.
Zo je ziet heb ik het overleefd.
Zonder feest dus, waardoor de dagen voor mij exact hetzelfde waren als vandaag of morgen… Daarom zou ik alle dagen wel Paasdagen kunnen noemen maar dat wordt dan wel erg saai.
Zondag waren dan echt alle winkels dicht maar gelukkig kon ik maandag al weer lekker naar de supermarkt! Ik moet toch bewegen en elke dag proberen er even uit te gaan (liefst met fiets en dan lopen) wil ik toch aan een doel verbinden.
Want als ik de rest van mijn leven 3x per dag een wandeling moet maken of op de loopband moet staan dan wordt ik gillend gek vrees ik…
Maar goed, dit jaar ging het ‘feest’ dus geheel aan mij voorbij.
Ook de kids kwamen niet specifiek voor Pasen langs, afgezien van een filmpje kijken op maandagavond.
Hun moeder was er blij mee want die kon zondag nu even ‘knallen’ om hen voor het eerst sinds vele jaren op 1e Paasdag te ontvangen!
En ik kon een misverstand met mijn zoon weer een beetje glad trekken…
Na een paar weken elkaar niet gezien te hebben was dat wel weer nodig.
En nu zien we elkaar opeens dagelijks…
Want hij ‘knalt’ door zo in zijn examenjaar en heeft zijn eerste eigen bromscooter gekocht waarvoor hij de auto nodig had om te gaan kijken en hem op te halen.
Als een kind zo blij… 😉
En dat doet mij dan weer melancholiek terug denken aan mijn jonge jaren waarin ik ook zo ongeveer rond die leeftijd veel nieuwe dingen ging ondernemen.
Hoewel ik nog geen geld had tot m’n 20e en hij vanwege zijn bijbaan wel.
Maar ik begrijp zijn enthousiasme en ik hoop straks ook een keer op zijn nieuwe aanwinst te mogen rijden want op een bromscooter heb ik dat nog nooit gedaan.
Die waren er toen nog niet.
Ik heb jarenlang een Puch Maxi gehad en een te korte tijd een mooie Zundapp.
Die werd gestolen toen ik ‘m 10 minuten even niet op slot parkeerde om even iets bij m’n moeder langs te brengen…
Ik hoop dat m’n zoon iets dergelijks voorlopig niet gaat meemaken.
Daarom had hij in ieder geval al een goed slot gekocht voordat de scooter in bezit was.
Zo zie ik dus stukjes parallel met mijn jonge jaren even voorbij schieten en dat geeft mij wel een goed gevoel. Hoewel mijn huidige leven niet meer zo dynamisch is en mogelijk ook niet meer wordt, kan ik tevreden zijn met wat ik allemaal heb gedaan en genieten als ik zie dat de kinderen hun levenswegen bestormen.
Ik hoop dat zo lang mogelijk mee te mogen maken.
