Even heb ik getwijfeld.
Zal ik het doen?
Vandaag aankondigen dat dit het einde is van Fata Morgana?
Ik stop met de radio, verwijder al mijn accounts van de sociale media en sluit de blog bij de volgende prolongatiedatum van mijn provider?
Nou…
Die gedachte is regelmatig aanwezig hoor! Laat ik daar eerlijk in zijn!
Want af en toe zie ik gewoon nergens meer de zin van in, bij alles wat ik doe.
Praten ‘ins blaue’ op de diverse media, in mijn blogs en zelfs op een verloren vrijdag op de radio. Het zal iedereen een worst zijn.
Iemand heeft het wel eens tegen me gezegd:
“Je kan toch gewoon voor jezelf schrijven? Een dagboek bijhouden? Een boek schrijven? Zat meegemaakt…”
Tja… Daarom dacht ik gisteren weer: “Zal ik morgen…”
Maar uiteraard praat ik dan helemaal ‘ins blaue’ (of ‘graue’ want weinig zon vandaag…) want niemand zou het geloven.
“Ha ha! 1 april! Leuk gebracht De Rest!”
Als ze al wat zeggen.
Ze geloven me toch niet.
Heel mijn leven heb ik eigenlijk wel momenten gekend van ‘stoppen’ en denken dat ik wat anders moet gaan doen.
En heel mijn leven kom ik er dan weer van terug; begin weer ergens met radio, met schrijven en op de sociale media met ‘roeptoeteren’.
Alhoewel ik dat laatste toch wel drastisch heb geminderd in de afgelopen periode.
Want regelmatig kende ik mijn grenzen niet en ‘toeterde’ ik wat al te luidruchtig.
Daarom – om even de hype van de datum te volgen – zal ik vandaag zeker niet stoppen.
Misschien morgen.
Maar dat moet ik nog even Overdenken… 😉
In ieder geval zijn we wel degelijk al in april belandt!
Met net weer een paar dagen met warmterecords achter de rug, mag ik nu gaan avonturen wat april met me wil.
In ieder geval komende week weer een controle van mijn buik, met voor het eerst na de operatie weer een echo om de binnenkant te bekijken.
Benieuwd wat mijn chirurg – Dr. Avontuur – er van vindt.
Vermoedelijk niets slechts want op dat punt heb ik zelf ook geen klachten.
De geheelde wond van 40 cm is nog altijd enigszins gevoelig en het blijft een goed zichtbare ‘spoorlijn’ op mijn buik maar verder lijkt er met mijn lichaam niets aan de hand.
De energie komt langzaam ook weer terug.
En dat moest ik 3 weken geleden dus bekopen met een nieuwe aandoening aan mijn been… Vermoedelijk een ontsteking aan de rechter knie, wat voor vochtophoping zorgt en een hevige pijn in het hele onderbeen waardoor het lopen en staan vrijwel onmogelijk werd. In ieder geval zonder medicijnen…
Omdat het 3 weken slikken van diclofinac nu wel genoeg moet zijn (samen met de maagbeschermer slik ik dagelijks toch een zooitje chemische rommel waar mijn lichaam niet blij mee is) dus daar ga ik na dit weekend mee stoppen.
Ik ben doorverwezen naar de orthopedie omdat de huisarts het ook niet meer weet en er in het ziekenhuis mogelijk een MRI-scan gemaakt kan worden.
Of het zo ver komt weet ik nu nog niet want op 11 april heb ik pas de eerste afspraak op de poli…
Als de pijn niet veel minder wordt zal ik moeten overstappen op paracetamol om het zelfs in mijn eigen huis vol te kunnen houden. Want dat gaat prima met de huidige medicijnen maar ik moet niet te ver gaan lopen. Boodschappen doen is al pijnlijk… Zelfs MET medicijnen!
Voorlopig kan ik dus niet anders dan zeer rustig aan doen en zeker niet op mijn knieën gaan zitten! Want nadat ik dit even had gedaan afgelopen maandag, werd de pijn alleen maar heviger.
Ik heb inmiddels een rijtje geraniums besteld om voorlopig dan maar achter te gaan zitten… Ik ben dan nog geen bejaarde maar gedraag me nu al 2 maanden wel als zodanig omdat het niet anders kan…
Wat ik verder ga doen?
Dat wordt niet meer en niet minder dan weer geduldig afwachten.
En af en toe maar wat heet eten, nasi met heel veel sambal of zo, om weer wat meer pit te ontwikkelen om de diverse media weer op te gaan hitsen!
Da’s dan op dit moment het enige wat ik nog goed kan. 🙂
wordt vervolgd
Goh sterkte maar. Zonder gezondheid ben je nergens. De media zijn dan een stuk minder belangrijk opeens. En dat is waarschijnlijk maar goed ook. Hou je taai.
Pingback: Voor de etalage of achter de geraniums? | De Rest van het Avontuur