Gaat maart zijn staart roeren?

Zo veel mensen zitten al vol met ‘lentekriebels’…
Lammetjes die bij bosjes geboren worden en mensen die bij de eerste zonnestralen al met blote voeten in de tuin zitten of hunkerend een warme kop koffie of chocomel op de eerste open terrassen nuttigen.
Het voorjaar trekt. Heeft het eigenlijk altijd al gedaan.
Want mensen zijn en blijven nu eenmaal natuurproducten die net als de rest van de natuur ‘opbloeien’ in dit jaargetijde.
Maar eerlijk gezegd… Zo ver zijn we nog niet naar mijn idee.

Los van het weer en het begin van de meteorologische dan wel officiële lente, staat er ons deze maand weer van alles te wachten.
Het eindeloze gekrakeel rondom de verkiezingen die op de 15e dan eindelijk plaatsvinden, waarna vervolgens uiteraard weer de nodige tijd aan conclusies en nabeschouwingen wordt besteed…
Een wisselvallig begin van het weer in maart waardoor ik me niet kan voorstellen dat veel mensen nu al lekker de tuin in gaan, hoewel alle reclame ons al enthousiast naar buiten lokt…
Een normale voortzetting van het leven van elk normaal mens… Wat echt niet allemaal zo rooskleurig en ‘geurig’ is als je zou kunnen bedenken…

Persoonlijk werk ik nog altijd langzaam aan herstel van mijn lichaam na de operatie en hoewel ik tot heden geen terugval heb, voel ik me nog lang niet de oude.
Hoe meer ik beweeg hoe sneller ik vermoeid raak en veel spieren en gewrichten doen me gewoonweg pijn… Vooral mijn knieën.
Mogelijk zou fysiotherapie me kunnen helpen maar dat moet dan wel geadviseerd worden anders moet ik dat zelf betalen en dat is uiteraard onmogelijk.
In ieder geval hoop ik bij wat beter en stabieler weer eindelijk weer eens te kunnen gaan fietsen… Dat zal mijn te vaste beweegpatroon ook al flink op weg helpen.
Maar aan een snelle komst van (te?) warm lenteweer denk ik nog even niet want ik zal daar toch nog weinig mee kunnen, zowel niet in mijn eigen tuin als lekker naar buiten gaande… Dat zal nog langzaam aan moeten gaan.

En hoe ik nu denk over mijn ‘hart’ en de toekomst?
Met lede ogen…
Ik weet het nog niet.
De leegte laat zich af en toe aardig opvullen door een zeldzaam onverwachte gebeurtenis maar verder vul ik die zelf met mijn vicieuze cirkel waarbij het bekende drankje nog altijd heel verleidelijk in mijn valkuil staat als ik me daarin laat terugzakken.
Er zal dus echt veel moeten gaan gebeuren.
Niet alleen met Nederland en een socialere leefomgeving maar ook met mezelf om het simpele en normale leven weer de invulling te geven waar ik me prettig bij voel.
Ik weet vrijwel zeker dat ook dat nog wel even kan gaan duren…
Daarom kijk ik alvast uit naar april.
Een maand met uitzicht? Nieuwe kansen? Lekker zonnetje wat gaat schijnen?
Of weet april nu ook al wat die wil…