In mijn blogartikelen op ‘DeRest.net’, op Facebook en zojuist live in het programma heb ik er al veel over gezegd en geschreven. Tijdens en na mijn ziekteperiode heb ik heel erg goed nagedacht of ik nog wel door wil… of zelfs door kan gaan met het maken van radioprogramma’s zoals ik gewend was.
In een Skype-gesprek met Anton Glas gaf hij me al door dat het nu de tijd wordt om te veranderen. Het oude achter me te laten en open te staan voor nieuwe wegen.
Het gesprek vond plaats voordat ik ziek werd.
Daarom begon ik daar diep over na te denken.
Er waren al langer signalen die me deden twijfelen of het nog wel goed was wat ik deed.
Fata Morgana had nauwelijks luisteraars. Het kost me alleen tijd en geld…
Bij TVNR heb ik wel een redelijk trouwe schare luisteraars maar meestal wel uit dezelfde hoek; die van de TVNR-aanhangers. En ik ben dankbaar dat ik daar mijn gang kan gaan en dat het vrijwel altijd wordt gewaardeerd hoe ik me soms ook laat gaan…
Maar is dat wat ik kan en wil?
Ik heb al ergens geschreven dat het programma me vrijwel altijd uitput.
De dag erna ben ik niks waard en moet ik bijkomen.
Dat klopt niet… Hoewel ik tijdens de programma’s genoeg adrenaline voel om het netjes af te maken, kost het me te veel energie. Ik moet blijkbaar op mijn tenen lopen om dit vol te houden.
Daarnaast is het iets wat ik nu bijna 40 jaar heb gedaan.
Uiteraard is mijn stijl van presentatie en muziekkeuze veranderd met de jaren maar feitelijk doe ik hetzelfde kunstje. En ik krijg meer en meer het gevoel dat dit niet meer bij me past of hoort…
Het moet anders… of het moet stoppen.
Ik moet het doen… als het me positieve energie oplevert.
Niet als het me uitput en… grof gezegd… opvreet.
Muziek blijft vermoedelijk altijd wel een van mijn grootste liefdes.
En misschien blijft de drang bestaan om dit te kunnen en mogen delen met anderen.
Vandaar 10 jaar Fata Morgana, terwijl ik de laatste jaren alleen nog maar non-stop draai.
Ik heb al enkele geluiden gehoord dat ik waarschijnlijk wel weer een keer ergens op een of andere manier wat van me laat horen met de radio…
Tja, 26 jaar geleden nam ik ook al eens ‘definitief’ afscheid van de radio bij de lokale omroep de ‘TROM’ in Dordrecht. Maar vanaf 1996 ontdekte ik en startte met internetradio…
Fata Morgana was weer terug.
Dus… om met Sean Connery’s James Bond te spreken: “Never say never again”…
Maar wat het ook gaat worden wat er op mijn pad komt… Ik weet het nog niet.
Dat maakt me soms wat onzeker… bang zelfs. Omdat ik geen flauw idee heb wat ik moet gaan doen. “Het komt vanzelf op je pad” zegt Anton.
Nou dan ga ik mijn helaas ongebruikte tentje dit jaar voor het festival buiten op het pad voor mijn voordeur zetten en geduldig maar vol met ongeduld… afwachten wat er op het pad gaat verschijnen…
Misschien moet ik een periode doorgaan in het ‘grote niets’ en de rust in mezelf terugvinden.
Misschien moet ik niet te veel blijven proberen om iets te moeten doen!
Als ik daarmee vrede kan hebben.. sta ik mogelijk pas echt open om iets nieuws te kunnen vinden.
Het wordt een onzekere tijd en ik kan daarom op dit moment geen echt antwoord geven op de vraag die ik mezelf stel: ‘Stoppen… of doorgaan?’
Misschien doe ik het wel beide. Stoppen… om na een goede periode van Overdenkingen weer door te gaan. Op een nieuwe en verfrissende manier!
De tijd zal het leren.
Denk daar maar eens over. Tot… de volgende Overdenkingen.
