De laatste tijd was het heel erg stil in deze blog.
Na mijn aankondiging een ‘adempauze’ in te stellen was het stil.
Maar er is wel heel erg veel gebeurd…
Ingewijden weten er meer van maar ik wil het nu graag algemeen bekend maken, zodat er geen verwarring of twijfel kan bestaan.
In de vorige blog gaf ik aan dat ik ziek ben geweest, slecht at en ook nog een kleine operatie moest ondergaan: de ooglidcorrectie.
Nou dat laatste is eigenlijk nog het beste gegaan van alles. Operatie goed gelukt, oogleden moeten nog even weer wat minder blauw en dik worden maar daar is niets mis mee.
Maar in die week van de ooglidcorrectie ben ik goed ziek geworden.
Misschien een gevolg van alles bij elkaar… de werkelijke oorzaak weet ik niet precies.
Maar op een dag werd ik geheel duizelig en viel ik bijna flauw.
Niet een simpele duizeling in je hoofd, wat iedereen wel eens heeft bij bijvoorbeeld te snel opstaan, nee een algehele duizeling van het hele lichaam.
Het duurde even en ben daarna naar de huisarts geweest.
Het bleek dat mijn bloeddruk opeens zeer laag was: 90/40.
Dat veroorzaakte natuurlijk de duizelingen.
Terwijl ik jarenlang juist last had van HOGE bloeddruk en daar medicijnen voor slikte.
Daar moest ik dus acuut mee stoppen.
Een bloedonderzoek heeft niets bijzonders aan het licht gebracht.
Omdat ik ook twijfelachtig donkere (bijna zwarte) ontlasting had (even vies praatje…) werd even gedacht aan een maagzweer. Maar dat bleek ook niet het geval.
Feit was ook wel dat ik altijd graag een ‘glaasje’ dronk.
Mogelijk was de combinatie van slecht eten de laatste tijd, grote vermoeidheid maar toch dat ‘glaasje’ de oorzaak.
De dagen die volgden, bijna een week lang, fluctueerde mijn bloeddruk van soms 76/30 naar af en toe normale waarden… Logisch dat ik bij de lage standen regelmatig bijna flauw viel… Ik liep als een zombie door mijn huis, me om de 2 meter vastgrijpend aan bank, tafel en muren… Alleen een kopje thee zetten putte me al uit…
Na enkele dagen werd ook mijn hartslag heel erg hoog.
Ik heb waarden gemeten van tegen de 200!
Mijn hart klopte zowat mijn lichaam uit.
Ook dit veroorzaakte duizelingen.
In die tijd dacht ik echt even dat ik dood zou kunnen gaan.
Nu ga je natuurlijk niet zomaar dood maar zoiets had ik nog nooit meegemaakt.
En ik heb familieleden gehad die van hart- en vaatziekten zomaar opeens weg waren…
Dus zeg niet dat het niet kan.
Afgelopen week stabiliseerde het gelukkig allemaal langzaam.
De bloeddruk blijft stabiel. De hartslag is soms nog wel hoog, zelfs in rust.
Maar mijn energie komt langzaam weer terug en als ik me niet al te druk maak, kan ik al weer redelijk wat dingen doen.
In deze periode heb ik uiteraard heel erg veel nagedacht.
Nagedacht over wat ik nu eigenlijk wil verder in mijn leven.
Door omstandigheden heb ik nu al 3 jaar geen werk meer en persoonlijk twijfel ik of dit snel gaat gebeuren, naar tevredenheid.
Natuurlijk zal het UWV me zo snel mogelijk aan het werk willen krijgen…
Maar na alles wat ik de afgelopen… 30 jaar… heb meegemaakt heb ik geen zin meer me te laten leven. Ondanks absoluut heel veel leuke dingen die ik uiteraard ook heb meegemaakt in die periode, waaronder de geboorte en zien opgroeien van mijn kinderen, voel ik het toch in veel opzichten als een leven wat me is opgedrongen.
Ik was altijd al een redelijk gevoelig mens…
Dit heeft me alleen maar gevoeliger gemaakt.
De achterliggende depressies hebben gevolgen gehad.
Daarom wil ik proberen om nog meer (ik probeer dat heus al een poosje hoor…) mijn eigen leven te gaan leiden, zo goed en zo kwaad als dat kan en gebruik makend van de (onverwachte) gebeurtenissen die er op mijn pad komen.
Hoe dat eruit gaat zien… Dat kan niemand weten.
Maar dat betekent wel dat ik in plaats van achterom te kijken, wil proberen alleen nog maar vooruit te kijken.
Een van de beslissingen die ik deze week heb genomen is definitief afscheid nemen van Radio Fata Morgana.
Vanaf ongeveer m’n 16e jaar ben ik met (radio-) zenders bezig en met een tussenpauze vanwege gezin ben ik daar dus bijna 40 jaar mee verbonden geweest.
Naast Fata Morgana heb ik in mijn ‘Kroatische periode’ ook een Kroatische radio gedraaid.
Vanwege de onvermijdelijke scheiding ben ik daar uiteraard mee gestopt… Hoewel ik de Kroatische muziek heel erg mooi blijf vinden.
Fata Morgana als Internetradio bestaat dit jaar precies 10 jaar.
Afgelopen periode moest ik even helemaal opnieuw beginnen omdat mijn radio-PC was gecrasht en ook de harde schijven waar de muziek op stond tegelijk kapot waren gegaan.
Toch was ik met een nieuwe PC weer opnieuw begonnen.
Maar zelfs tijdens dit opbouwen begon ik al te twijfelen.
“Waarom doe ik dit eigenlijk nog?”
Hier zou weer maanden werk in gaan zitten om hetzelfde muziek-niveau te bereiken als voor de crash.
Naar Fata Morgana werd de laatste tijd nauwelijks geluisterd. Echt zo af en toe kwam er eens iemand langs.
Het was in feite meer mijn eigen symbool dan een ‘volwaardige’ radio met een doelgroep.
Live-programma’s op Fata Morgana presenteren deed ik toch al niet meer, ook vanwege het gebrek aan luisteraars.
Nu, na mijn ziekte, weet ik het zeker.
Het is het allemaal niet meer waard.
En eigenlijk beleef ik er ook niet zo veel plezier meer aan.
Als muziekliefhebber kan ik de hele dag luisteren naar wat ik wil. Daar heb ik geen radiostation voor nodig.
Op 25 juni 2016 loopt mijn huidige contract af bij de streamhoster.
Dit zal de laatste uitzenddag zijn van Fata Morgana.
In de tussentijd ben ik afgelopen najaar begonnen met samenwerken bij TVNR.
Daar verzorg ik elke tweede vrijdagavond toch weer ‘De Rest van het Avontuur’.
Ik ben daar volledig vrij in wat ik doe in mijn ‘Avontuur’ en de hechte groep TVNR-aanhangers steunen me telkens weer en zijn blij met wat ik doe.
Dit vind ik uiteraard geweldig want zoiets heb ik op Fata Morgana de laatste jaren niet meer meegemaakt.
En hoewel ik altijd geniet tijdens het programma…
Altijd weer een mooie ‘Overdenking’ weet neer te zetten…
Het put me altijd uit. De dag erna ben ik geen knip voor de neus waard…
Het kost me erg veel energie. Soms denk ik wel eens… TE veel.
En dan denk ik er nu serieus over… Zal ik hier wel mee doorgaan?
Het programma… Is niet ‘spiritueel’ te noemen, zoals veel andere programma’s op TVNR wel zijn. Persoonlijk zie ik dat ook als beste rode draad die bij het station past.
Voor de variatie vinden ze daar dat een ‘luchtig’ muziekprogramma tussendoor ook prima moet kunnen. Zo draait ook collega Sjoerd vele uurtjes gezellige muziek voor elk wat wils.
Dus… Het kan en het mag.
Maar ik weet op dit moment niet zeker of ik dat nog wil.
Ik doe mijn kunstje zoals ik dat dus al tientallen jaren doe… Op routine.
En ja, ik geniet… Heel even. Maar zie er elke keer toch weer tegenop.
Maar ergens heb ik een groeiend gevoel dat het gewoon klaar moet zijn met het d.j. spelen.
Mijn stijl van programma maken en presenteren… Past eigenlijk niet meer zo goed bij mijn veranderde persoonlijkheid. Het is alsof ik iemand speel…
Komende vrijdag, 6 mei 2016, zal ik in ieder geval nog geen programma maken.
Daar heb ik op dit moment nog even zeker niet genoeg energie voor.
De week erna, 13, 14 en 15 mei zit ik als het goed is op het Love & Light Festival in Schaijk.
Daar ontmoet ik alle collega’s en het team achter TVNR.
Ik wil met hen bespreken hoe ik er momenteel in zit en daarna een definitieve beslissing nemen.
Het is een flink blogartikel dit keer maar ik voelde dat ik dit heel graag wil delen met iedereen.
wordt vervolgd
John
Indrukwekkend John. Ja, ook ik schrik hiervan. De tijd lijkt aangebroken te zijn voor andere dingen. Dingen waarbij vooral voor in de straat staat. Zonder rol, gewoon de mooie John van Rest die ik het laatste jaar heb leren kennen. Inderdaad een gevoelig man. Maar met het hart op de juiste plaats. Wel bijzonder je tuintje nu he? Een soort gevoel van een nieuw leven inblazen? Als ik naar je programma’s luister (en ja, dat doe ik graag), hoor ik altijd passie. Ik wens je een spoedig herstel. Hopelijk tot Love and Light. Al was het maar even om je een hart onder de riem te steken.
Het ga je goed!
Warme groet,
Madeleine.