Voor de verandering weer eens een soort ‘Overdenking a la Column’ tussendoor. 😉
Gewoon omdat het ik dat al maandenlang van plan was en ik er nu aanleiding toe en wens voor heb.
Conflicten.
En dan bedoel ik niet op wereldniveau maar gewoon dagelijkse conflicten die iedereen wel meemaakt of tegenkomt. Op straat in het verkeer, in de supermarkt of op de (sociale) media. Dingen waar je het niet over eens wordt. Een conflict dus.
Laat ik meteen met de deur in huis vallen. Wie me kent weet het al.
Ik ga ze nooit uit de weg. In tegendeel.
Niet dat ik ze zoek uiteraard!
Maar als ik iets ervaar wat naar mijn (bescheiden) mening niet klopt dan laat ik dat merken en indien mogelijk praat ik daar meteen graag over.
Maar dat wordt niet vaak als prettig ervaren… Eerder als lastig of zelfs als… asociaal… 😛
Alsof ik als simpele boerenlul mijn mening of opbouwende kritiek niet mag geven?
Wat een onzin!
In de politiek lopen er zat rond die ons allemaal hun wil opleggen zonder kritiek te kunnen en mogen geven! Van die asociale boerenlullen dus… 😉
Maar laat ik concreet zijn en de aanleiding vertellen.
Vanmiddag was ik voor een paar boodschapjes in de uiteraard drukke Jumbo (zaterdag…) en besloot een keer niet de scanner mee te nemen maar snel met mijn mandje naar de mandjeskassa te gaan.
Het probleem wat ik ervoer is niet nieuw.
Dit heb ik vaker meegemaakt, bij vrijwel alle kassa’s.
Je zet je spullen op de band en langzaam kruipt dat vooruit tot bijna bij de kassamedewerkster. Inmiddels staan er al weer twee of zelfs drie achter mij de band te beleggen. Dus voorbij de kassa zoek ik een plek voor mijn lege mandje.
Is er niet…
En dat zeg ik dan ook altijd!
“Oh, de mandjes moet u aan het begin van de band stapelen.”
Ja… Dat weet ik… Maar dat is niet logisch want dan moet ik mezelf tussen de al weer wachtende volgende klanten terug wurmen om dat te doen!
En dan nog afrekenen!
Dus ik pleit steevast voor een punt NA de kassa.
De kassamedewerkers zeggen dan meestal niets terug.
Een op zich aardige en net uitziende mevrouw van middelbare leeftijd achter mij vond mijn mening waardeloos. Want het is nu eenmaal de regel.
En als ik zeg dat ik dan helemaal terug moet geeft ze aan daar dan wel ruimte voor te willen maken want het MOET nu eenmaal.
En dan kan niemand ze na de kassa stiekem meenemen want er verdwijnt al genoeg van die zielige winkeliers…
Dan zeg ik dat het handiger kan en ik mag mijn mening toch geven…
“Ja helaas wel.” zegt ze snibbig…
Ik: “Gelukkig wel zou ik zeggen, anders wordt het hier maar een slavengemeenschap!”
Daarop kijkt ze giftig snel de andere kant op…
Ik wens de mensen nog een prettig weekend en de kassamedewerkster zegt met een glimlach “Insgelijks!”
Op zich is dit verhaal natuurlijk niet zo spectaculair.
Ik maak dit soort dingen vrijwel dagelijks mee in en met andere omstandigheden.
Maar ik weiger toe te geven aan in mijn ogen onzinnige regels en wetten.
Die zijn namelijk gemaakt door academici, gevoed door hoog opgeleide onderzoekers.
Een simpele boerenlul met een goed idee bestaat niet in hun optiek.
En aangezien de massa zich daarnaar schikt blijft dat ook zo…
Daarom blijf ik vechten voor ook mijn rechten en aangeven wanneer iets beter kan en soms zelfs moet.
Mijn mandje heb ik uiteraard gewoon achter de kassa ergens neergezet…
Bij de scankassa’s moet dat overigens wel.
Wat doe jij?
Conflicten vermijden of aangaan?
EDIT 11-02-2019:
De eerder gemaakte poll kon na de verhuizing in het weekend van 9/10 februari niet meegenomen worden. De resultaten doen er verder niet toe dus ik laat het hierbij.
