De afgelopen weken heb ik een beetje moeite.
Als iemand die vrijwel dagelijks de vlugge media volgt zoals Nu.nl, diverse kranten online en natuurlijk Facebook volg wat mijn vrienden daar allemaal delen, lees ik veel over wat er gebeurt in de wereld.
En daar word ik soms niet vrolijk van.
Met als absolute hoogtepunt de toestand rond Parijs.
Je kunt dat misschien beter een dieptepunt noemen.
In de zin van: kunnen ze me nog gekker maken?
Laat ik voorop stellen dat het natuurlijk een drama is wat daar is gebeurd.
Vooral voor direct betrokkenen en nabestaanden is er onmenselijk verdriet ontstaan.
Maar…
Zoals ik inmiddels ook wel vaker heb gelezen in de ontelbare reacties: dat is niet het eerste en enige leed en verdriet in de wereld! Vrijwel elke dag worden vele onschuldige mensen bruut vermoord of mishandeld.
Maar als dat ergens in een donker Afrikaans landje gebeurt dan haalt de wereld de schouders op…
Het zijn toch maar achterlijke bendes die dat doen. Dat is al eeuwen zo.
Maar als er in onze achtertuin slachtoffers vallen dan is de 3e wereldoorlog uitgebroken…
Het verbaast me geheel niet wat er is gebeurd.
Met de globalisering van de westerse wereld door welke unie dan ook, zijn de voorheen beschermde landjes en culturen open gesteld voor allerlei invloeden van buitenaf.
Dat leek en dat is ook mooi!
Want die vele culturen brengen ook nieuwe inzichten met zich mee.
Helaas zijn de verschillen in cultuur niet voor iedereen mooi of zelfs acceptabel.
Hoewel wij weten, althans dat mag ik hopen – ik weet het mijn hele leven al – dat iedereen feitelijk gelijk is; dat we allemaal kinderen van God, Allah of beter van de kosmos zijn, gelooft de grote meerderheid van de wereld daar niet in. “Ik ben een hutu. Jij bent een tutsi. Daarom sla ik je dood!”
Het gebeurde en het gebeurt nog steeds. En niet alleen in Rwanda maar in heel veel landen en streken.
Het geloof in de eigen cultuur, het eigen volk en in de slechtheid van andere culturen en volkeren zit zo verschrikkelijk diep geworteld dat hier vrijwel geen tolerantie aan de orde kan zijn.
Kinderen worden er mee groot gebracht. Soms al met een machinegeweer in plaats van met een reguliere school…
Hoe valt dit tij te keren?
We praten bij TVNR zo vaak over de wetenschap dat de wereld zulke mooie veranderingen doormaakt, die iedereen meer en mooiere menselijke inzichten geeft! Zijn wij dan allemaal roepende zandkorreltjes in de woestijn?
Zoals ik mezelf ook zo vaak noem…
Ja dat zijn we.
En ik vrees dat we eerst door een heel erg moeilijke periode heen moeten om veranderingen te gaan zien tussen alle volkeren. Voorspellingen van diverse mensen met inzicht wezen daar op.
Vermoedelijk gaat dit zelfs veel mensen het leven kosten.
Maar daarna zal de verandering, die er al lang aan zit te komen, voedingsbodem krijgen.
In nieuwe generaties van mensen die eindelijk beseffen hoe het universum in elkaar zit.
Waarin iedereen eindelijk begrijpt dat we allemaal kinderen van de kosmos zijn.
Ieder met een eigen kleur en levensdoel. Maar wel allemaal gelijkwaardig en goed!
Dan praten we niet meer in tegenstellingen. Geen zinloze discussies meer over zwarte Piet, seksuele geaardheden, geld en status, christen of moslim, links of rechts…
Niemand hoeft meer te vluchten want iedereen is altijd thuis.
Wie dit hoort of leest zal beseffen dat wij dat niet meer gaan meemaken.
Maar de wetenschap dat dit de enige toekomst zal worden kan ons mogelijk wel veel rust geven.
Rust en vertrouwen. Voor mij werkt dat in ieder geval prima.
Denk daar maar eens over. Tot…… de volgende… Overdenkingen.
Laden ...