Overdenkingen TVNR 23102015 – Tijd voor… Het hoofd en het hart

In de Overdenkingen van 2 weken geleden besteedde ik aandacht aan het belang van kleur in je leven.
En het doel waarnaar we feitelijk allemaal streven: de reis naar het licht.
Een reis die voor iedereen anders is en waarbij we goed hulp kunnen gebruiken.
Hulp van vrienden die je bijstaan in je reis, die je daar de gelegenheid voor bieden.
Maar ook hulp van de kosmos.
Hoe je het zelf interpreteert kan verschillen. Sommigen noemen het God, Allah, engelen of hulp van gene zijde maar feitelijk doet dat er niet zo heel veel toe.
Als je maar open staat voor die hulp. Open staat… met je hart.
En daar ligt nu juist het grootste probleem van vrijwel de meeste mensen op aarde.
We zijn vergeten om naar ons hart te luisteren als belangrijkste drijfveer in het aardse leven.
We weten nauwelijks nog hoe we naar ons hart kunnen luisteren.

Meteen aan het eind van mijn vorige Avontuur was het voor mij al helemaal duidelijk.
Ik zou het vandaag over het hart gaan hebben.
Maar ook over het hoofd… Een belangrijk orgaan wat ons in staat stelt geweldige dingen te doen en creëren.
Helaas is het hoofd ook de belangrijkste blokkade die een open hart kan tegenhouden.
En toen kwam het programma van Anton Glas, waarin hij na het raadplegen van het bos orakel aan mij de boodschap doorgaf dat ik meer open moet staan voor de hulp die ik kan krijgen.
De hulp van de engelen. Als ik mijn hart maar meer kan openstellen en minder naar mijn hoofd luister.
“It’s all in my mind!”
Nou zeg… dat is toevallig!
Laat ik dat nu ook al bijna mijn hele bewuste leven weten! Ik zoek feitelijk al heel mijn leven naar de sleutel om mijn hart blijkbaar beter open te stellen. En naar een ketting die mijn niet te stoppen hersenkronkels wat beter in bedwang kan houden.
Ik ben een notoire denker.
Dat heeft positieve kanten uiteraard maar persoonlijk voel ik dat het me vaker in de weg zit.
Door mijn overheersende gedachten – niet altijd opbeurende, positieve gedachten – heb ik blijkbaar een soort vesting rondom mijn hart gecreëerd wat echte openstelling tegen houdt.
Niet dat ik dit expres doe! Mezelf bewust wil beschermen tegen eventuele onbekende gevoelens!
Dat is echt niet zo.
Niet zoals Anton de vraag doorkreeg of ik wel geloof in engelen of dergelijke entiteiten die me kunnen en willen helpen.
Ik zoek mijn hele leven al naar antwoorden. In mijn schooltijd probeerde ik Jezus te vinden.
Al snel kwam ik erachter dat wij allemaal Jezus zijn. Dat wij allemaal spirituele wezens zijn die in verbinding staan met het grote geheel. Alleen blijft bij mij de vraag hoe ik dat kan voelen.
Hoe krijg ik die blokkade rond mijn hart weg.
Hoe beperk ik mijn gedachten door ze niet alles te laten overheersen.
Ik vraag daar elke dag om. In gedachten maar ook hardop.
“Open mij! Geef me die verrekte sleutel van de poort!”
Maar ook die gedachten zijn misschien wel te geforceerd.
Misschien moet ik het simpeler zien.

Door de stappen die ik tot heden heb gezet, ben ik al een nieuwe weg ingegaan.
Dat hebben meerderen ook al wel bevestigd.
Misschien is dat voldoende voor mij, voor dit moment.
En waar mijn reis zonder eindbestemming me nog gaat brengen…
… is en blijft een Avontuur.
Daarom blijf ik in ieder geval doorlopen. Op reis. Met hoofd en hart.
Naar de Rest van het Avontuur.

Denk daar maar eens over. Tot…… de volgende… Overdenkingen.

Dit bericht is geplaatst in Column met de tags , , . Bookmark de permalink.

Geef een reactie