Gemangeld door de zorg – 2

In mei 2013 voelde ik het haarfijn aankomen.
Bijna zonder werk en afhankelijk van een (werkloosheids-) uitkering.
Zou ik dan nog wel mijn broodnodige zorgkosten kunnen betalen?
Ik zag al aankomen dat het zwaar achteruit zou gaan, met de almaar hogere kosten, de slechtere vergoedingen door de zorgverzekeraars (ondanks een flink aanvullende verzekering…) en de slechtere betalingsregelingen als je het allemaal niet meer kunt bolwerken.
Bloeden zullen we, dacht ik toen. Letterlijk en figuurlijk.
En dan kom je inderdaad uiteindelijk zelf voor het blok te staan…

Nu, ruim 2 jaar later, trek ik de zorgkosten bijna niet meer.
Mijn eigen risico gaat er elk jaar simpel en snel doorheen vanwege twee aandoeningen die me jaarlijks op vaste kosten brengen:
– hoge bloeddruk en dus vermoedelijk levenslang medicijnen
– een aneurysma (verwijding buikslagader) waarvoor ik elk half jaar op controle moet
Vanaf 2014 betaal ik alle zorgkosten eigenlijk door middel van een betalingsregeling.
Het is voor mij onmogelijk om bedragen van tegen de € 300 in één keer te betalen.
Die maandelijkse afbetalingen maken mijn overblijvende besteedbare saldo zo krap dat ik moet bezuinigen op dagelijkse boodschappen.
Wekenlang eet ik dus overdag niets en probeer zo sober mogelijk te dineren.

Dit jaar komt er een grote kostenpost bij.
Al sinds mijn 16e jaar draag ik een gedeeltelijke gebitsprothese (plaatje).
Al jaren zit het los omdat het gewoon versleten is. Is al een stukje afgebroken…
Maar ik stel het al die jaren al uit vanwege de kosten.
Nu ik nog nauwelijks kan eten en voluit praten zonder dat het bijna mijn mond uitvalt, zal ik toch iets MOETEN doen.
In tegenstelling tot een geheel kunstgebit wordt dit NIET vergoed door mijn aanvullende tandartsverzekering!
Enige vorm van uitleg kan de zorgverzekeraar niet geven. “Het is nu eenmaal zo.”
Alsof ik erom heb gevraagd dat ik een slecht gebit heb vanaf mijn jeugd en mijn 4 snijtanden er al zo snel uit moesten… Erfelijk vermoedelijk.
Net als mijn hoge bloeddruk.
Net als de aneurysma.
Heeft allemaal niets te maken met een ‘ongezonde levensstijl’.
Het kan iedereen zomaar overkomen.
De bijkomende armoede overkomt me dan ook maar…

Kan ook het risico nemen geen kosten te maken.
Van hoge bloeddruk kan je hartproblemen krijgen en sterven aan een hartaanval.
De aneurysma kan uitgroeien en als dat acuut wordt ben je binnen enkele minuten dood.
Zonder voortanden kan ik leven, hoewel ik me dan een stuk minder vaak op straat zal begeven vermoedelijk…

Volgend jaar gaat het eigen risico weer omhoog.
Worden tot heden normale vergoedingen door de verzekeraars verder aan banden gelegd.
Er is zelfs sprake van dat de huisarts niet meer vergoed gaat worden…
Terwijl je zonder huisarts nergens heen kunt voor specialistische hulp!
Een leven zonder noodzakelijke zorg komt er steeds dichter aan.
Ik ga me er in ieder geval zeker in verdiepen om me uit te schrijven bij alle instanties: ziekenhuis, tandarts, huisarts.
De goedkoopste verplichte zorgverzekering te zoeken eind dit jaar.
Met een zelf gekozen eigen risico van € 1000 of meer waarschijnlijk…
Ik laat toch niets meer doen.

Zoals ik het enkele jaren geleden zag aankomen…
Het leven in armoede is voor veel mensen al begonnen en komt voor velen steeds dichterbij.
Het einde van de ‘verzorgingsstaat’ is definitief ingezet.
En de politiek lacht.
Samen met de zorgmaffia die over de kromme ruggen van de armoedige massa schatrijk wordt.
Want dat is de realiteit!