Hoewel maatschappij kritisch en ergens enkele jaren geleden beloofd dat ik me wat meer met politiek zou gaan bezighouden, moet ik bekennen dat ik daar niets meer mee heb gedaan.
Ja, een bijeenkomst van de SP in Dordrecht bijgewoond, toen ik even lid was geworden en ik dacht mogelijk daarin actief te kunnen worden.
Maar ik zag snel dat ik niet echt in het plaatje pas.
Met ‘tomaten-shirts’ op zaterdagen het stadscentrum in, pamfletten uitreiken en mensen bewust proberen te maken dat het ‘socialer’ kan maar vooral MOET.
Uiteraard ondersteun ik een dergelijke attitude.
Maar ik ben nooit zo’n actievoerder geweest en in het huidige politieke klimaat blijft het nog altijd gegil in de marge.
Zelfs bij veel klagende mensen komt deze symboliek niet meer aan.
De hakken staan in het zand.
Of je steunt het vernietigende maar gewortelde commerciële systeem, of je trekt je geitenwollen sokken aan probeert je sociaal voor te doen, of je trekt een strak christelijk gezicht en hoopt dat God het wel zal oplossen, of je protesteert en steunt een gebleekte volksmenner… of je doet niets en ziet wel wat er allemaal gaat gebeuren.
Al heel veel jaren niets nieuws onder de zon.
En daar ben ik moe van geworden.
Het politieke spel zit in een impasse.
De laatste actualiteit rondom het betaalde smeergeld aan een topcrimineel spreekt boekdelen. De politiek faalt op alle fronten. Waardoor het nu de ‘onderwereld’ is geworden die regeert!
Geen coalitie die het voor elkaar krijgt de staat financieel weer gezond te maken.
De economie de goede richting in te krijgen!
Geen politieke partij die een duidelijk antwoord heeft op corruptie. Dus doen ze er allemaal maar vrolijk aan mee om er ‘een beetje bij te blijven horen’…
Geen coalitie die de ‘zorg’ (in de breedste zin van het woord) voor het volk nog echt ondersteunt. Ze vinden de staatskas belangrijker dan het welzijn van het volk…
Geen coalitie die een duidelijk standpunt en dus antwoord heeft op de toenemende radicalisering van de diverse geloofsculturen die tegenover elkaar staan.
En zelfs geen enkele individuele politieke partij die echt streeft naar structurele veranderingen om het vernieuwde leefklimaat te beheersen.
Er heerst alleen een oorzaak/gevolg politiek.
Puinruimen.
Witwassen.
Wegmoffelen.
Ruzies bijleggen en daarna weer verder gaan op de oude krampachtige voet…
In dat politieke spel voel ik me niet thuis.
Zelfs al zou ik mijn ideeën of in ieder geval zorgen mogen verwoorden in welke partij dan ook, dan is de kans dat daar werkelijk iets mee wordt gedaan nihil.
Voornamelijk omdat de gevestigde politieke spelers elkaar op het bord houden en weigeren de massa (= sorry… domme kiezers die echt niet weten wat er aan de hand is) bewust te maken van andere mogelijkheden.
Een spel zonder eind.
Zeker geen goed eind. Want de normale mensen verliezen.
Alleen de bordspelers winnen.
Ik heb een gruwelijke hekel aan kansarme gokspelletjes.
Daarom denk ik voorlopig niet meer te gaan stemmen.
Ik weiger mee te werken aan het in stand houden van een falend beleid.
Politiek anno 2015?
Ultieme armoede.
