Vrij vertaalde titel, naar aanleiding van een link die ik vandaag heb ontvangen:
“20 Common Complaints That Lower Your Vibration”
De site is in het Engels maar ik ga ervan uit dat de meeste lezers dit wel aankunnen.
Ik heb de site ontvangen van mijn dochter…
Eigenlijk, net als ik, een even zware doemdenker en we begrijpen elkaar als we ons vrijwel dagelijks wel kunnen ergeren aan dingen die niet goed gaan of zijn…
Maar wat schieten we daar mee op?
Geen bal!
Omdat je met je negatieve denken, het klagen over dingen die niet goed zijn, niets oplost.
Daarnaast beïnvloedt je eigen negatieve uitstraling indirect en zelfs direct je omgeving.
Als je in gezelschap verkeert van familie, collega’s, vrienden of zelf vreemden op straat en je loopt met je duidelijke klaaggedrag of -uitdrukking op je gezicht… Dan heeft iedereen daar last van.
Wat weer zijn uitwerking heeft op de gevoelens en het gedrag van anderen.
Ver gezocht?
Geenszins!
In vroegere artikelen heb ik het al eens eerder gehad over de link die we allemaal met elkaar hebben. Al lijken we losse zandkorrels… Simpele individuen… Alle mensen zijn verbonden als een ketting.
Dat is de reden dat ik al zo veel jaren verkondig dat de wereld kan vergaan… door haat alleen. Hoe meer ontevredenheid er komt, (ver-)oordelen van mensen doorgaat, culturele, maatschappelijke en ethische verschillen worden aangescherpt; hoe meer we met elkaar de wereld onleefbaar maken.
Vergelijk het met een kudde dieren. Alleen in harmonie kan die met elkaar zijn.
Wij zijn geen dieren en denken dat we niet in een kudde leven…
Maar feitelijk is dat wel zo.
Hoe dik de muur ook is tussen buren, negatieve gevoelens en vibraties gaan overal doorheen.
Dat is ook de essentie die de gelinkte site wil bereiken.
Hoewel ik dit jaren geleden dus al eens heb beschreven en ik dit nu weer heel mooi in dit blogje schrijf… Zelf vind ik dit verdomde moeilijk. En het is mij dan ook nog niet één dag gelukt om geheel zonder klaaggedachten te leven.
Er is altijd wel iets…
Daarom herken ik het artikel ook zo goed.
Inderdaad:
– die malloten in het verkeer
– die mensen die in de supermarkt niet uitkijken waar ze hun kar neerzetten
– dat rot weer
– weer dat irritante geluid van de buren
– “ik ben zo moe”…
– ik ben weer eens zenuwachtig
– ik heb geen werk en krijg nooit meer een leuke baan…
– ik verveel me…
Elke dag gaan er wel enkele van dit soort gedachten door me heen.
Ogenschijnlijk zonder (directe) gevolgen want ik denk ze gewoon en wie zou daar nu last van kunnen hebben?
Nou ja, allereerst ik zelf natuurlijk.
Om ‘gelukkig’ te worden hebben die negatieve gedachten geen enkel positief effect.
En mijn sombere blik zal de buurman ook niet beter doen voelen.
Maar ook mijn kinderen vinden het niet leuk als ze me zo zien zitten…
Het heeft wel degelijk gevolgen!
Het is niet makkelijk gezegd.
En nog veel moeilijker gedaan.
Maar de boodschap in het artikel om eens 24 uur geheel NERGENS over te klagen, is een goed streven. Het gaat zeker niet lukken de eerste keer. Dat weet ik nu al.
Maar het streven zou er moeten blijven.
Om nu eens niet te klagen… over dingen die we op dat moment toch niet kunnen veranderen.
En wie weet… Veranderen ze langzaam maar zeker wel zodra we er niet meer over klagen… Zou dat kunnen?
