Het geheim van de verkeerde keuze

door: John van de Rest
Geschreven op 20 maart 1996

Hoe vaak moeten we KEUZES maken in ons leven? Hoe vaak worden we met meerdere mogelijkheden geconfronteerd waarvan we er één MOETEN kiezen? En krijgen we dan altijd genoeg tijd om de keuze doordacht te maken? Als we al tijd krijgen…?!

In het tempo van onze maatschappij word je bijna voortdurend op de proef gesteld. Is het niet tijdens je werk dan is het wel tijdens de dagelijkse beslommeringen thuis. Vrijwel altijd bestaat er een KEUZEmogelijkheid.
“Zal ik vandaag dit of dat gaan doen?”
“Is er nog tijd voor?”
“Ga ik naar die afspraak of niet?”
“Zal ik de afwas doen of jij?”
“Kunnen we die aankoop nu al doen of nog niet?”
“Gaan we dit jaar op vakantie?”
“Zullen we uit gaan eten of gewoon thuis blijven?”

“….DIT….of….DAT….?” …

“Is deze keuze GOED of SLECHT voor mij…?”

Ziehier het geheim van de VERKEERDE keuze: het kan GOED of SLECHT zijn voor ons! Het GEWICHT van deze beslissingen wordt vaak onderschat.
“We maken allemaal fouten nietwaar?”
Dat is juist. En gelukkig kunnen we van onze fouten LEREN. Alleen is het soms moeilijk om een eenmaal gemaakte keuze te wijzigen. En in sommige gevallen krijg je NOOIT meer een kans de keuze te veranderen. Het gevolg kan zijn dat je vastzit in een gemaakte keuze. En dit kan weer rampzalige gevolgen hebben voor de rest van je leven!
Overdreven? Niet elke gemaakte keuze is van levensbelang. Als je verkiest een keer niet op vakantie te gaan of om een keer patat te eten in plaats van spinazie of om een keer iets te kopen wat eigenlijk niet kon, dan kan je in deze gevallen een vervelend gevoel overhouden maar de volgende keer doe je het gewoon weer anders. Dan ga je weer lekker met vakantie, je eet gezonder en je spaart een poosje langer. Niets (bijzonders) aan de hand! Maar wat gebeurt er wanneer je een ‘foute’ keuze maakt bij écht belangrijke dingen?
“Zal ik deze baan aanvaarden of zoek ik verder naar iets beters?”
“Ga ik die studie volgen of niet?”
“Zullen we gaan trouwen? Of blijven we (nog even) goede vrienden?”
“Nemen we wél of géén kinderen?”
“Geloof ik nu wel of niet in God?”
“Bestaat er leven na de dood?” …
“Ben ik het eens met die politicus?”
“Ben ik VOOR of TEGEN de doodstraf?”
“Zal ik WEL of GEEN geweld gebruiken … als dit nodig is?” …

“Ben ik me bewust van het belang van het maken van de JUISTE KEUZE in mijn leven?”

Een mens wordt in onze maatschappij vaak beoordeeld op zijn ‘uiterlijke’ verschijning. Bij dit ‘uiterlijk’ hoort ook een ‘doelgericht handelen’ waaruit zou kunnen blijken dat de persoon evenwichtig is.
Iemand die TWIJFELT is onzeker of onevenwichtig. In gevallen van sollicitaties en (zelfs) liefdes-relaties wordt iemand hier vaak op beoordeeld.
Hoe rampzalig kan deze beoordeling zijn!
Of moet ik hier zeggen VEROORDELING?
Is het per definitie verkeerd als iemand niet meteen een keuze kan maken? Als die iemand eigenlijk wat langer zou willen nadenken alvorens zo’n ‘levensbelangrijke’ beslissing te nemen?
Al te vaak wordt iemand OVERSCHAT die meteen klaar staat met zijn mening.
Zo iemand wordt dan betiteld met ‘vlot, recht-door-zee, sterke persoonlijkheid, weet-wat-die-wil, ambitieus, ondubbelzinnig’ en meer van die onzinnige eigenschappen. In veel gevallen zouden de eigenschappen ‘lomp, ondoordacht, onvolwassen, simpele ziel, streber, on(des)kundig’ beter bij deze persoon passen. En dan druk ik me nog voorzichtig uit omdat het soms om beslissingen gaat die verstrekkende gevolgen kunnen hebben. En dan nog niet eens alleen voor de persoon zelf maar ook voor mensen in zijn omgeving!
Natuurlijk kan men ook TE lang twijfelen en uiteindelijk GEEN keuze durven maken. De angst fouten te maken kan een mens soms zo verlammen dat hij liever helemaal niet zou willen kiezen. Als dit chronisch is dan is deze persoon ziek. Overspannen of met zichzelf in de knoop. Het komt ook (te) vaak voor. Maar het is begrijpelijk als je bedenkt dat er zoveel op het spel staat. Wie gunt een ander tegenwoordig nog bedenktijd? Staan de rechter en jury niet voortdurend klaar om je te veroordelen als je een verkeerde keuze maakt? En krijg je achteraf nog een kans de gemaakte keuze te herzien? Gewoon omdat je het (nu) anders ziet? Of omdat je bent veranderd? Omdat je simpelweg spiritueel gegroeid bent? Telt dat later nog?

Alles waar ‘TE’ voor staat is ‘niet goed’.
Een cliché; maar meestal juist. Helaas is zelfs het balanceren tussen ‘TE’ en ‘TE’ voor velen al ‘niet goed’! De maatschappij steunt duidelijk een ‘TE’-kant.
Het trachten de balans te vinden in het leven wordt als ‘TWIJFELACHTIG’ beschouwd en juist ONevenwichtig…! Instituten als scholen, politiek en media zijn allen tevreden met de ‘vlotte’ babbel. Het maakt niet zo zeer meer uit WAT er gezegd wordt – ALS er maar IETS gezegd wordt. En laat het vooral ‘geloof-waardig’ klinken. Want die UITSTRALING… dat is belangrijk. Het maken van juiste (overdachte) keuzen is ondergeschikt. Het is ook niet belangrijk meer in deze tijd van verregaande individualisering. De mens komt (zogenaamd) voor zichzelf op. Je wordt als kind al geleerd om van jezelf te houden. Want JIJ bent uniek. Jij bent WAARDEVOL zoals je bent. En dat is natuurlijk juist! Praat ik niet steeds over die ‘groeiende mensen-geest’ met grotere spirituele mogelijkheden? Maar…maar…wat is hier dan verkeerd?
Niet de individualisering is verkeerd.
Het is het gemakzuchtige denken.
Het misverstand dat je NIET meer zou MOETEN nadenken over het leven.
Dat de keuze VOOR JOU gemaakt wordt.
Dat de huidige ver ontwikkelde maatschappij alle problemen reeds heeft opgelost. Dat het niet meer van LEVENSbelang zou zijn waar je voor kiest.

Dat is het misverstand van deze tijd…