De realiteit voorbij

door: John van de Rest
Geschreven op 12 april 2009

Het gaat niet goed met mijn gemoed.
Voordat ik er nu een ludieke rijmelarij van maak; het tekent wel mijn gevoel met de situatie van waarin wij momenteel leven: Het gaat slecht in de wereld en ik word daar steeds vrolijker van. Dat klopt toch niet?!

Financiële crisis, massale ontslagen, groeiende onrust, oplaaiende rassenhaat, klimaatverandering en wat dichter bij huis: groeiende onzekerheid voor de toekomst van mijn werk en de mogelijkheden van mijn kinderen.
Niet iets om vrolijk van te worden.

Als ik dan nog eens de vele steeds luider en helderder wordende theorieën over de grote complotten in de wereld bekijk, dan zou ik me af moeten vragen of het einde van “de vrije mens” in zicht is.
Toch ontvang ik al die vervelende boodschappen, nieuwe waarheden en zwaarder wegende gevolgen van de diverse crises nogal relativerend. Soms zelfs met een lach.

Nu ben ik natuurlijk al jarenlang iemand geweest die vond “dat het niet goed gaat in de wereld”. Dan vond vrijwel iedereen me maar een doemdenker en ik werd gemaand eens wat “vrolijker” in het leven te gaan staan. “Geniet van het leven, het duurt maar even.”
Hoewel dat laatste toch wat betrekkelijk is, al is het alleen maar de invloed die elk mens heeft in zijn leven op de omgeving, de medemens en dus op de hele maatschappij: als iedereen vindt dat het niet uitmaakt wat je doet omdat het toch zo voorbij is, dan wordt het leven ONleefbaar…
Maar omdat er nu blijkbaar een punt in de geschiedenis is bereikt dat het echt gaat “barsten” in de wereld, voel ik dat persoonlijk als een opluchting.
Niet alleen omdat ik eindelijk het bewijs gepresenteerd krijg dat ik altijd gelijk heb gehad (hoewel ik dat wel in gedachten krijg) maar ook omdat na elk EINDPUNT weer ruimte komt voor een nieuw BEGIN!
En dat kan alleen maar positief zijn.

We zullen met z’n allen veel moeten doorstaan gedurende de komende afbraaktijd.
Heel veel mensen zullen een lijdensweg moeten gaan.
Een weg waarin alles draait om schaarste, onrust, geweld, ziekten en… dood.
Achteraf is dit natuurlijk wel verdrietig want hoeveel mensen hebben niet net als ik verkondigd dat er dingen moesten veranderen. Maar het was tegen dovemansoren gericht. Niet alleen de oren van mensen die de macht hadden om dingen te veranderen maar vooral ook de oren van de gewone mensen, die nu allemaal slachtoffer worden.
De meeste mensen hebben namelijk (nog steeds) niet het besef dat ze meewerken en hebben gewerkt aan hun eigen ondergang.
Met de groeiende “welvaart” – in financieel en consumptief opzicht – hebben we vrijwel allemaal meegewerkt aan de degeneratie van het menselijk vermogen.
In plaats van dat we dachten rijker te zijn, is de mens behoorlijk armer geworden!

Armer… Want:

1. fysiek achteruit gegaan door te weinig noodzakelijke lichamelijke bewegingen
2. psychisch achteruit gegaan want we laten ons vrijwel dagelijks hersenspoelen door geestdodende massamedia
3. mentaal achteruit gegaan want we trainen ons denkvermogen na school steeds minder effectief
4. cultureel achteruit gegaan want we hechten steeds minder waarde aan kunst, cultuur en geschiedenis maar meer waarde aan consumptief bezit
5. respectabel achteruitgegaan want we zijn over het algemeen zo egoïstisch geworden door de bezitsdrang dat we het gevoel voor de medemens hebben verloren

Gelukkig ben ik er zelf volledig van overtuigd dat dit ons is “opgelegd” door het verregaand kapitalistische systeem waardoor we niet voor 100% toerekeningsvatbaar kunnen zijn.
Maar ook heel gelukkig heb ik de degeneratie van de mens al lang geleden zien aankomen en heb ik me er tegen verzet zodat ik nu geheel niet moeilijk voel dat we alle verwennerij weer gaan verliezen en dat we weer gewoon “zelf” moeten gaan leren leven.
In dat opzicht kan het dus alleen maar weer de goede kant op gaan.

Daarom ben ik blij!