door: John van de Rest
Geschreven op 10 augustus 2007
Een eeuwige strijd.
En ik vraag me af of de mens ooit in staat zal zijn deze strijd in zijn voordeel te beëindigen. Het duurt nu al duizenden jaren…
De strijd – waar ik hier op doel – is een strijd van de individuele mens.
Een strijd tussen innerlijke krachten.
Aan een kant strijdt het Hoofd, de ratio, het verstand, het vermogen met denken tot oplossingen te komen, de kracht om elke impuls van het gevoel met overdenken te overstijgen. Een machtig orgaan, het hoofd!
Aan de andere kant strijdt het Hart, het gevoel, het innerlijk ingeven, het handelen zonder verklaring, het impulsieve, ondoordachte. De kracht van het Hart mag beter niet onderschat worden! De meeste mensen handelen vooral door ingeven van… het hart!
De laatste opmerking zal velen verbaasd in de oren klinken.
We zijn toch juist zo verstandige mensen geworden, de laatste eeuwen?
Waarom? Wat geeft dat idee? Dat we meer kennis bezitten? Meer mensen in de wereld krijgen onderwijs dus de wereld wordt wijzer?
Over wat soort kennis praten we dan? Mensenkennis?
Nee, voor het grootste deel leren we ‘koude’ feiten.
Vaststaande gebeurtenissen uit de geschiedenis.
Perfect in kaart gebrachte topografische kennis. We kennen de wereld via Internet op ons duimpje en kunnen bijna zien wie momenteel de Mount Everest beklimt…
Verder biologische, natuurkundige, wiskundige, economische en taalkundige feiten.
Maar wat leren we van de wetenschap over onszelf?
De kennis van onze altijd aanwezige krachten die in ons bestaan?
De mens heeft namelijk een compleet systeem in zich wat tot grote krachten in staat is! Het probleem is alleen dat bijna niemand hier iets van weet laat staan er mee om kan gaan. We gebruiken alles wel maar weten het niet in de juiste balans te brengen.
Dat is het waar het om gaat: de balans tussen het Hoofd en het Hart!
Natuurlijk is het niet goed om in elke situatie uitsluitend op het gevoel af te gaan.
Misschien gaat het vaak goed en er bestaan redelijk wat mensen met een goed ontwikkeld ‘voor’gevoel wat ze vaak de juiste impulsen geeft. Maar het Hoofd moet ook mee kunnen doen.
Wie uitsluitend denkt of het ‘gevoel’ heeft dat alles onder rationele verklaringen moet vallen om juist te zijn geeft te veel waarde aan het Hoofd. Niet alles valt altijd rationeel te verklaren! Het Hart moet ook mee kunnen doen!
Misschien zijn er vele ‘Wijzen uit het Oosten’ die de balans gevonden hebben.
Of ze hebben toch bestaan maar hebben het verloren van een oprukkende wereld‘beschaving’…
Feit is dat niet veel mensen meer de juiste balans weten te vinden en alles uit hun Menszijn kunnen halen. Dat is verschrikkelijk…
Want de mens die de balans beheerst… is een gelukkig mens! Een krachtig mens! Een liefdevol mens! Een stabiel mens! Een VOLLEDIG mens!
Waarop ik deze ‘wijsheid’ baseer? Eigen ervaring? Beheers ik de balans?
Nee, verre van dat! Het ontbreekt me nog altijd aan enige stabiliteit…
Maar ik WEET dat de mens zo in elkaar zit.
Alle wijsheden, oosters en westers, Bijbels of Korans… Feitelijk gaat het allemaal over hetzelfde. Culturele en maatschappelijke beperkingen hebben het steeds een bepaalde kleur gegeven maar de kern van de Wijsheid is altijd gelijk.
Het doel van elke mens is het vinden van de balans!
Een gezond evenwicht tussen de krachten van het Hoofd en het Hart!
Waarom ik denk dat de meeste mensen geen goede balans hebben en dat ook niet beseffen?
Omdat het grootste deel van de mensheid zich bezighoudt met vooral een kant van de balans. Ofwel stort men zich op een ‘succesvolle carrière’ waarbij het Hart niet bepaald een belangrijke rol speelt, ofwel geeft men zich over aan excessen in amusement, drogmiddelen of criminaliteit… Wereldwijd bezien behoren de meeste mensen tot de laatste groep, vooral gedomineerd door het Hart dus.
Helaas is de tijd verre van voorbij dat er maatschappelijk belang werd gehecht aan het menselijk welzijn. Alles draait in de hele wereld, werkelijk tot de kleinste uithoek der aarde, om geld. Hoe kan er meer geld verdiend worden waardoor de economische molen weer harder kan draaien…
Alleen in heel kleine ‘achtergebleven’ gemeenschappen staat de mens nog het dichtst bij de basis en de balans.
Het lijkt een onmogelijke utopie. Een wereld waarin de mens zijn balans kan vinden en daardoor de maximale kracht en persoonlijke macht verkrijgt. Niet een macht om anderen daarmee te benadelen, dat zou de balans weer verstoren. Het gaat hier om een macht een sterke schakel in de ketting te kunnen zijn.
Een ketting met miljarden schakels die samen de mensheid vormen.
Pas dan zal er op deze aarde gesproken kunnen worden van een hoge beschaving…
En weet je wat interessant is? Dat de overgang naar een ‘nieuwe wereld’ eenvoudiger is dan je zou denken. De meesten doen dergelijke praat af als onzin, we leven nu eenmaal in zo’n tijd en maatschappij, klaar. Niet dus. Als wij massaal zouden besluiten eindelijk te gaan leven naar onze menselijke balans toe in plaats van naar de geldende economische cijfers dan zou het bestaande systeem niet meer kunnen werken. Er zou misschien zelfs in eerste instantie een wereldcrisis ontstaan… Maar die is waarschijnlijk onvermijdelijk. Van twee walletjes eten kan niet in dit geval. En van een op andere dag de maatschappij omdraaien gaat niet. Maar het moet wel!
We moeten dus door zware tijden heen om uiteindelijk een nieuwe wereld te creëren.
Dat is geen utopie; de mens heeft het gewoon in zich!
Het aloude gezegde “Verbeter de wereld, begin bij jezelf” houdt dus feitelijk meer waarheid vast dan we ooit konden vermoeden.
In ieder geval weet ik zeker dat ik eraan wil en ga beginnen.
Met deze aflevering van Overdenkingen zet ik daarvoor de basis.
Opnieuw beginnen, tegen de stroom in met vermoedelijk veel pijn en moeite.
Maar ergens moet toch een begin zijn… Denk daar maar eens over!
